Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ




Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται

Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί, τι είναι τα Χριστούγεννα και οι εορτές του Δωδεκαημέρου και ποια η σημασία τους και τη μηνύματα μπορούν να δώσουν στο σύγχρονο άνθρωπο. Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια, αυτή η μεγάλη εορτή του Χριστιανισμού, έχει ξεφύγει από το πραγματικό νόημα και μήνυμα της. Πολλοί έχουν την αίσθηση πως τα Χριστούγεννα είναι, οι βιτρίνες των μαγαζιών με τα ρούχα και τα χριστουγεννιάτικα στολίδια, τα φωτάκια στα δένδρα και στις πλατείες με τις φάτνες, τα παιδάκια να λένε στις γειτονιές τα κάλαντα, το πλουσιοπάροχο τραπέζι, τα ήθη και τα έθιμα που και αυτά χάσανε την ουσία τους και την ταυτότητα τους. Όχι αδελφοί μου, δεν είναι αυτό τα Χριστούγεννα. Χάσαμε την ζωντάνια και την ζεστασιά της Πίστης μας, και πάμε να χάσουμε και την Ελπίδα και εδώ ακριβώς είναι το λάθος. Για να δούμε ποιο είναι το νόημα και το μήνυμα αυτών των εορτών, θα πρέπει να κάνουμε ένα ταξίδι, όχι με μέσα μεταφοράς, μα με τα μάτια της ψυχής μας και να πάμε από την Ελλάδα της δεκαετίας του δύο χιλιάδες δέκα, στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Να ταξιδέψουμε από την Ελλάδα και τους δίκαια θυμωμένους και οργισμένους κατοίκους της, αλλά πριν κάνουμε το ταξίδι αυτό θα ήθελα να δούμε γιατί είμαστε όλοι θυμωμένοι και οργισμένοι. Οι νέοι είναι οργισμένοι, γιατί βλέπουν να υπονομεύετε το μέλλον τους, γιατί η κοινωνία διαμορφώθηκε με όρους που τους ωθούν στο περιθώριο, γιατί σαν γονείς αποτύχαμε να τους καταλάβουμε και να τους παραδώσουμε έναν καλύτερο κόσμο, γιατί σαν δάσκαλοι δεν μπορέσαμε να τους περάσουμε, τις αξίες που και εμείς οι ίδιοι δεν είχαμε, γιατί εν τέλει αισθάνονται κομπάρσοι σε ένα έργο που διαμορφώνεται έξω και πέρα από αυτούς, για αυτούς. Οι ηλικιωμένοι πάλι οργίζονται, γιατί την ώρα που ετοιμάζονται να κάνουν το μεγάλο βήμα για το ταξίδι, φεύγουν με την πίκρα της προδοσίας και βλέπουν τους κόπους μίας ζωής να εξανεμίζονται και βιώνουν καθημερινά την ακρίβεια, την ανασφάλεια και την εγκατάλειψη. Οι μεσήλικες βιώνουν στο πετσί τους την οικονομική κρίση και των θρυμματισμό των αξιών, των θεσμών και της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο. Όλοι είμαστε θυμωμένοι και οργισμένοι με το κράτος, που καλλιεργεί την κοινωνική ανισότητα. Τους πολιτικούς που χρηματίζονται και δεν υπηρετούν τα συμφέροντα των Ελλήνων, μα τα συμφέροντα των εκάστοτε μεγάλων δυνάμεων. Με τον Κλήρο που έπαψε να είναι άξιος της αποστολής του και από Λειτουργός του Υψίστου, καπηλεύεται και εμπορεύεται, την Πίστη του απλού ανθρώπου. Έχασε ο άνθρωπος την εμπιστοσύνη του και εγκαταλείφθηκε από παντού και το κατάλαβε, ότι θα πρέπει πια μόνος του να δώσει τη λύση στα προβλήματα του. Και το συμπέρασμα αδελφοί μου είναι ότι ελπίσαμε σε λάθος ανθρώπους και πρόσωπα, σε λάθος συστήματα και σε λάθος ιδεολογίες. Οι άνθρωποι που μας προδώσαν, ήταν από τη φύση τους αδύναμοι να κάνουν κάτι καλύτερο, γιατί τελικά αυτές είναι οι δυνατότητες των ανθρώπων.
Μήπως ήρθε η ώρα αδελφοί μου να στρέψουμε το πρόσωπο μας στο νεογέννητο Χριστό και να εμπιστευτούμε τον Αληθινό Θεό της Αγάπης.
Ας ξεκινήσουμε αδελφοί μου το ταξίδι μας από εκεί που ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από το χώμα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση και έδωσε πνοή τον έκανε μια ξεχωριστή οντότητα και ο διάβολος με την μορφή του φιδιού διαβάλει τον Θεό στα μάτια του και τον εξαπατά. Να δούμε τον προδομένο Αδάμ, γυμνό μπροστά στο φίδι και να διώκεται του παραδείσου και του ξύλου της ζωής, να δούμε τότε που ο φιλεύσπλαχνος Θεός υπόσχεται να βάλει αιώνια έχθρα ανάμεσα στο διάβολο και τους ανθρώπους. Και μετά από χρόνια πολλά από μία Παρθένο( Παναγία) τίκτεται ο Υιός και Λόγος του Θεού που είχε γεννηθεί από τον Πατέρα, πριν από τους αιώνες. Γεννήθηκε διωκόμενος σε μια απλή και ταπεινή φάτνη με άλογα, γιατί δεν βρέθηκε κανείς να του ανοίξει την πόρτα της ψυχής και του σπιτιού του. Όπως και δυο χιλιάδες δέκα χρόνια μετά, συνεχώς διώκεται και ο άνθρωπος εξακολουθεί, λόγο του βεβαρυμμένου προγράμματος του να τον έχει έξω από τη ζωή του, την καθημερινότητα του, τη δουλεία του, το σπίτι του, μα προπάντων την ψυχή του. Μεγάλωσε απλά όπως και απλά ήρθε στη γη ο Βασιλέας των βασιλέων, ο Ποιητής του ουρανού και της γης και μίλησε απλά στον απλό τον κόσμο, διάλεξε για συνεργάτες απλούς ανθρώπους, κανένας Απόστολος δεν ήταν πανεπιστημιακής σχολής με μάστερ και διδακτορικό, απλοί ψαράδες ήταν. Και κήρυξε την αλήθεια, καρπός των λόγων του ήταν η Ελπίδα για ένα κόσμο περάν των ορίων του κόσμου τούτου. Το φώς που έλαμπε και έφερε τους τρείς μάγους, από την ανατολή, μεγάλωνε και δυνάμωνε μέρα με την ημέρα. Το φώς εκείνο του Χριστού που φαίνει πάση, που μας κάνει να βλέπουμε την ανθρώπινη μας πλευρά με τα λάθει και τις αμαρτίες μας το ίδιο Φως το οποίο δεν αντέχουμε να βλέπουμε και μας τυφλώνει για την αμετανοησία μας. Δεν είναι τιμωρός και κακός ο Θεός της Αγάπης, που και τον εαυτό του έδωκε σε σταυρικό θάνατο για την σωτηρία των ανθρώπων. Αυτό το Φως τύφλωσε τους ανθρώπους και Τον Σταύρωσαν στον Γολγοθά. Και με την Ταφή του δίδαξε και τους κατοίκους του κάτω κόσμου και πάτησε το θάνατο και χάρισε τη ζωή και σε αυτούς που είναι μέσα στα μνήματα. Και με την ανάσταση του επιβεβαίωσε και επικύρωσε αυτά που δίδαξε και άνοιξε ξανά τις πύλες του Παραδείσου, αυτή τη γέννηση εορτάζουμε. Την γέννηση του Θεού και Ανθρώπου, του Ανθρώπου και Θεού που άλλαξε την ιστορία της ανθρωπότητας.
Εύστοχα κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει ποιο Θεό των παπάδων και των καλογέρων και των Χριστεμπόρων. Όχι η απάντηση μου είναι κατηγορηματικά όχι. Τον Θεό των απλών ανθρώπων έτσι απλά όπως μας Τον παρουσιάζει η Αγία Γραφή. Τον Θεό της Αγάπης να πιστέψουμε αδελφοί μου.
Που ίσως κάποιοι να μην πιστεύουν στην Ύπαρξη του, στη Διδασκαλία του και στο γεγονός της Αναστάσεως του. Όμως πρέπει να δουν και να δούμε τους ανθρώπους, τους ταπεινούς αυτούς ανθρώπους, που με την απλή και άγια ζωή τους έδηξαν την πίστη τους και έκαναν πράξη στην καθημερινότητα τους την διδασκαλία Του.
Αυτό ακριβώς αδελφοί μου καλούμαστε να κάνουμε και στα φετινά Χριστούγεννα . Με αγάπη να ανοίξουμε την πόρτα της ψυχής και της καρδιάς μας, του σπιτιού μας και της ζωής μας, στο νεογέννητο Χριστό. Που στη δεκαετία του δύο χιλιάδες δέκα δεν θα γεννηθεί σε φάτνη, μα στο δρόμο, εκεί που μένουν οι χιλιάδες άνεργοι, και δεν έχουν που να σταθούν και που να πάνε, την δική τους τη μορφή παίρνει ο Χριστός, στο δρόμο που υπάρχουν χιλιάδες άστεγοι, στο δρόμο που μένουν τόσοι άνθρωποι της μικρομεσαίας τάξης, θύματα του πόλεμου που άνοιξαν τα νομίσματα του ευρώ και του δολαρίου. Στο δρόμο όπου κόποι και θυσίες μίας ζωής ποδοπατούνται, χωρίς κανένα ενδοιασμό. Εκεί θα γεννηθεί ο Χριστός και θα γεννηθεί με την μορφή αυτών των ανθρώπων. Σε αυτόν τον νεογέννητο, Χριστό να ανοίξουμε την ψυχή μας και να Τον αγκαλιάσουμε, να τον πιστέψουμε, να τον κάνουμε κομμάτι του εαυτού μας. Με την πίστη μας να μην αφήσουμε την Ελπίδα να χαθεί, από τα πρόσωπα, τις ζωές, τις καρδιές και τις ψυχές μας.
Χρόνια πολλά, καλά Χριστούγεννα, με την Ελπίδα, το μήνυμα και το νόημα των Χριστουγέννων, για αγάπη, αλληλεγγύη, ισότητα και ισοτιμία, να εγκατασταθεί στις ψυχές όλων μας και να γίνει τρόπος και στάση ζωής και προσφοράς προς τον πλησίον μας, τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας, ανεξαρτήτου χρώματος και καταγωγής. Καλά Χριστούγεννα με υγεία, χαρά, δημιουργία και ευτυχία.


Γόρτυνα 18/12/2014
Πατήρ Δημήτριος.




                  




        

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο,


Από τον ιστότοπο του Cretalive



Ήταν 16 του Δεκέμβρη του 1974 όταν ο Κώστας Βάρναλης  άφηνε την τελευταία του πνοή στις 9.50 το βράδυ στο νοσοκομείο  παρά τις προσπάθειες των γιατρών της Γενικής Κλινικής Αθηνών. Η καρδιά του σταμάτησε. Ήταν 90 χρόνων. Λίγες ώρες πριν η Ένωση Συντακτών  Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών είχαν οργανώσει εκδήλωση στο θέατρο «Αλίκη » για να τιμήσουν τον μεγάλο ποιητή, δημοσιογράφο και πάνω απ΄ όλα άνθρωπο Κώστα Βάρναλη.


Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

Ο κίνδυνος της ειδωλολατρίας σήμερα


του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. (Κολ.3,4-11)


του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. (Κολ.3,4-11)
Αίτημα βασικό του Χριστιανισμού είναι η ανακαίνιση του ανθρώπου, η ανακαίνιση όχι σαν ένα στατικό γεγονός που συντελείται αυτόματα και αστραπιαία αλλά σαν μία συνεχής δυναμική πορεία με πτώσεις και επανορθώσεις. Το χριστιανικό ευαγγέλιο δεν παρουσιάστηκε μέσα στον κόσμο σαν μια καινούργια διδασκαλία μόνο, αλλά κυρίως και κατ’ εξοχή ήλθε σαν καινούργια ζωή, σαν δείκτης πορείας από τον φθαρμένο από την αμαρτία άνθρωπο στον σωστό και ολοκληρωμένο άνθρωπο. Γι’αυτό γράφει ο Απ. Παύλος στους Κολοσσαείς (3,4-11):  «'Οταν ο Χριστός, που είναι η αληθινή ζωή μας, φανερωθεί, τότε κι εσείς θα φανερωθείτε μαζί του δοξασμένοι στην παρουσία του.

Οι πλακουντοποιοί του Μεγάλου Κάστρου …και ο προστάτης τους Άγιος Σπυρίδωνας!


Της Ελένης Μπετεινάκη

Από τον ιστότοπο του cretalive.gr



Από τα χρόνια ακόμα των Ενετών στην Κρήτη, ίσως και παλαιότερα οι έμποροι και οι κάτοικοι της πόλης του Χάνδακα, του σημερινού Ηράκλειου, οργανώνονταν σε διάφορα σωματεία ανάλογα με την επαγγελματική τους τάξη γνωστά με το όνομα συντεχνίες ή σχόλες ( σκόλες) ή  Αδελφότητες ή εσνάφια και Ρουσφέτια στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Στον Χάνδακα τα επαγγέλματα ήταν πολλά όπως και οι συντεχνίες που σαν σκοπό είχαν την περιφρούρηση και υπεράσπιση της κάθε τάξης. Στοιχεία για αυτές τις συντεχνίες ή όπως αλλιώς ονομάζονταν συλλέγουμε από παλαιούς καταλόγους  Εκκλησιών. Γνώστες ήταν των Καλαφάτων,  των Βασταγάρων δηλ. των αχθοφόρων, των Ραπτάδων, των Μαραγκών, των Τσαγκαράδων, των Κτιστάδων, των Μαραγκών του Αρσανά, των Κατεργάρων δηλ. των κωπηλατών, των Μαρτζέρων, δηλ.των εμπόρων, των Μπογιατζήδων, των Παπουτσήδων, των Σαπουτζήδων, των Οινοπωλών, των Πλακουντοποιών δηλ. των κουλουράδων. Κάθε συντεχνία είχε και τον προστάτη Άγιο της και την εκκλησία της και γιόρταζαν συγκεκριμένη μέρα στο χρόνο.

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Γιώργος Σεφέρης -ημερολόγιο καταστρώματος

Από τον ιστότοπο του cretalive.gr

Έχουν περάσει 51 χρόνια από τότε, σαν σήμερα, την 10η Δεκεμβρίου 1963 έγινε η απονομή του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Γιώργο Σεφέρη.

Στις 24 Οκτωβρίου 1963 η Σουηδική Ακαδημία αποφάσισε να απονείμει στον Γιώργο Σεφέρη με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για "την έξοχη λυρική γραφή του" και σαν σήμερα πριν από 51 χρόνια έγινε η επίσημη απονομή του βραβείου...

Η ομιλία του Γεώργιου Σεφέρη κατά την απονομή του ήταν η εξής:

“ Tούτη την ώρα αισθάνομαι πως είμαι ο ίδιος μια αντίφαση. Αλήθεια, η Σουηδική Ακαδημία, έκρινε πως η προσπάθειά μου σε μια γλώσσα περιλάλητη επί αιώνες, αλλά στην παρούσα μορφή της περιορισμένη, άξιζε αυτή την υψηλή διάκριση. Θέλησε να τιμήσει τη γλώσσα μου, και να – εκφράζω τώρα τις ευχαριστίες μου σε ξένη γλώσσα. Σας παρακαλώ να μου δώσετε τη συγνώμη που ζητώ πρώτα –πρώτα από τον εαυτό μου.

Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα. Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η αγάπη της για την ανθρωπιά, κανόνας της είναι η δικαιοσύνη.

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Λειτουργικές αλλαγές: αναμνήσεις και συγκρίσεις


του π.Βασιλείου Θερμού


Καθώς μεγαλώνω επιχειρώ κάποιους απολογισμούς, όπως όλοι στην ηλικία μου, θέλω να ελπίζω! Ένας από αυτούς είναι και η εξέλιξη των λειτουργικών μας πραγμάτων στο διάβα της ζωής μου.
Από νέος ήμουν παρατηρητικός στα θέματα της Λατρείας. Έζησα και σε επαρχία, αλλά και στην Αθήνα από ηλικίας 9 ετών. Αργότερα ταξίδεψα σε διάφορα μέρη της Ελλάδος. Ως κληρικός είχα την ευκαιρία να συλλειτουργήσω με πολλούς πρεσβυτέρους και επισκόπους, αλλά και να συνεχίσω μέχρι σήμερα την παρατήρηση των λειτουργικών μας συνηθειών ανά την επικράτεια. Προσφάτως προστέθηκαν και οι πληροφορίες από φωτογραφίες και βίντεο που καταφθάνουν σωρηδόν διαδικτυακά. Με όλα αυτά τα δεδομένα αποπειρώμαι μια σύγκριση ως προς τις λειτουργικές εξελίξεις που επεκράτησαν κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Σύγκριση οπωσδήποτε αποσπασματική και υποκειμενική, η εμπειρία άλλων ίσως να είναι διαφορετική.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

ΟΙ 217 ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Από τον Ιστότοπο του cretalive


Ήταν 8 Δεκεμβρίου 196 και η Κρήτη έζησε το πιο τραγικό ναυάγιο, 48 χρόνια πριν, σαν σήμερα.


Πως συνέβησαν όμως όλα εκείνα , την φοβερή νύχτα της 7ης προς 8η του Δεκέμβρη του 1966;

Το οχηματαγωγό αποπλέει από το λιμάνι της Σούδας το βράδυ της 7ης Δεκεμβρίου του 1966 κάτω από κακές καιρικές συνθήκες, με ανέμους κοντά 9 Μποφόρ. Στις 2.06 τα ξημερώματα της 8ης Δεκεμβρίου πια στην περιοχή της Φαλκονέρας  εκπέμπει το τραγικό μήνυμα : «SOS, από Ηράκλειον, στίγμα μας 36 μοίρες 52 Β, 24 μοίρες 08 Α, Βυθιζόμεθα» κι ακολούθησε απόλυτη σιγή… Δυο φορές μόνο κατάφερε να ακουστεί το τραγικό αυτό μήνυμα… δύο φορές !

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Άνθρωποι του φωτός


του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Φως και σκοτάδι είναι δυο αντίθετες έννοιες και πραγματικότητες που συναποκλείονται αμοιβαία. Το τόσο παραστατικό αυτό ζεύγος των αντιθέτων εννοιών το χρησιμοποιούν πολύ συχνά οι συγγραφείς της Κ.Διαθήκης για να τονίσουν την πλήρη αντίθεση μεταξύ της περιοχής του Θεού και της καλοσύνης αφενός, και της αντίθεης περιοχής των δαιμονικών δυνάμεων και της κακίας αφετέρου. Ιδιαίτερα ο Απ. Παύλος, στην περικοπή που διαβάζεται αυτήν την Κυριακή στη θεία Λειτουργία από την προς Εφεσίους επιστολή, αντιπαραθέτει την προηγούμενη χωρίς Χριστό σκοτεινή ζωή των πιστών προς την τωρινή φωτεινή ζωή τους και εξάγει τις συνέπειες αυτής της ζωής. Aς παραθέσουμε την περικοπή σε μετάφραση της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρείας από τέσσερες καθηγητές των πανεπιστημίων Αθήνας και Θεσσαλονίκης:

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Ο ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι
χαίρεται.

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία, για το Ρωμανό ευχόμαστε εκ βάθους καρδίας να πάρει ένα αίσιο τέλος αυτή η περιπέτεια της υγείας του.
Σήμερα θα κάνουμε λόγο και εμείς για το Ρωμανό, αλλά για το Ρωμανό το Μελωδό δημοσιεύουμε, κείμενο του κυρίου Παύλου Φουρνογεράκη. για τη ζωή και το έργο, αλλά και για τον ύμνο της γεννήσεώς.

με το υγεία στην Αγία Εορτή των Χριστουγγένων\

Ποια είναι η θέση της Εκκλησίας για τα όνειρα. Δεισιδαιμονίες και προλήψεις


από την Ι.Μ.Αλεξανδρουπόλεως
 Ομιλία του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεώς Αλεξανδρουπόλεως, π. Ειρηναίου Λαφτσή με θέμα, "Η θέση της Εκκλησίας για τα όνειρα. Δεισιδαιμονίες και προλήψεις" :


Σεβασμιώτατε,Με τη δική σας ευχή και εντολή, με την υπομονή των Σεβαστών Πατέρων και για την πνευματική καλλιέργεια των εν Χριστώ αδελφών μας , θα παρουσιάσουμε σήμερα ένα θέμα που απασχολεί πολλούς από εμάς και που πολλές φορές μας οδηγεί μέσω των λαθεμένων επιλογών μας στην πνευματική μας φθορά.Το θέμα είναι:1. Τα όνειρα και πως ερμηνεύονται από τη επιστήμη της Ψυχολογίας και από την Θεολογία της Εκκλησίας.2. Οι δεισιδαιμονίες και οι προλήψεις που βασανίζουν τη ζωή μας.Κατ’ αρχήν να δώσουμε την ετυμολογία της λέξης «όνειρο». Η λέξη «όνειρο» είναι σύνθετη και προέρχεται από τη λέξη «ον» που σημαίνει υπάρχω και το ρήμα «είρω» που σημαίνει αφηγούμαι, συνάπτω,

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

1η Δεκεμβρίου 1913 , εκατό ένα χρόνια έχουν περάσει από την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα

Από τον Ιστότοπο του Cretalive.gr

Σαν σήμερα!


Η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα
Ήταν ένα Κυριακάτικο πρωινό, πρωτομηνιά, 1η του Δεκέμβρη του 1913, και η πολυπόθητη ημέρα για τους Κρητικούς ήταν πια γεγονός! Η  επίσημη τελετή της ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα στα Χανιά στο φρούριο Φιρκά , στο λιμάνι, παρουσία του βασιλιά Κωνσταντίνου, του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου  της πολιτικής ηγεσίας της Κρήτης και φυσικά πλήθους κόσμου έμελλε να γραφεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία της μεγαλονήσου!

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ

από τον Ιστότοπο του cretalive.gr


Ήταν 28 Νοεμβρίου 1912 όταν Λορέντζος Μαβίλης θα χάσει τη ζωή του μαχόμενος στα βουνά της Ηπείρου στη διάρκεια του Α' Βαλκανικού Πόλεμου!



Ήταν μια πολυσύνθετη προσωπικότητα. Ποιητής, διανοούμενος, βουλευτής, θερμός πατριώτης.  Ο Λορέντζος Μαβίλης θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ο πρώτος Έλληνας συνθέτης σκακιστικών προβλημάτων με διεθνή φήμη.


Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Η ΠΑΡΑΒΟΛΉ ΤΟΥ ΑΦΡΟΝΟΣ ΠΛΟΥΣΊΟΥ, ΜΈΣΑ ΣΤΗ ΣΎΓΧΡΟΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται.

Ατενίζοντας κανείς, την όλη σημερινή πραγματικότητα και διαβάζοντας συγχρόνως, την σημερινή Ευαγγελική περικοπή, Του Άφρονος πλουσίου.  Δεν μπορεί, παρά να δακρύσει, να δακρύσει και να κλάψει, για το κατάντημα των σημερινών αρχόντων, που είναι χειρότερο και από την κατάντια εκείνου του άρχοντα που μας λέει η παραβολή. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, είναι τόσο ζωντανή και διαχρονική. Ουσιαστικά στο σημερινό Ευαγγέλιο, μα δηλώνει ξεκάθαρα ότι στη Χριστιανική διδασκαλία ή λέξη ιδιοκτησία είναι άγνωστη, μας λέει ιδιοκτήτης δεν υπάρχει, αλλά υπάρχει διαχειριστής και μάλιστα ένας διαχειριστής που έχει χρέος να κάνει μια σωστή και συνετή διαχείριση και ότι θα δώσει λόγο στο Θεό για την διαχείριση του.

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλετο


Το μήνυμα της Κυριακής
από την Ι.Μητρόπολη Φιλίππων,Νεαπόλεως και Θάσου

"Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλετο", με τη φράση αυτή ο Ιώβ αποδεικνύει πως δίκαια είναι το πιο  χαρακτηριστικό παράδειγμα της εκκλησιαστικής ιστορίας, από την Παλαιά Διαθήκη, για την υπομονή, την καρτερία αλλά και την απόλυτη αγάπη και εμπιστοσύνη που υπέδειξε στο Θεό, παρά τις όποιες δοκιμασίες υπέστη στη ζωή του, γεγονός που τον οδήγησε στους «κόλπους του Αβραάμ».

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

Ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

«Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις. Εν ναώ του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται, και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν˙ Χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις». 

αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται.

 Η Εκκλησία μας τιμά, κάθε έτος, στις 21 Νοεμβρίου, με ιδιαίτερη λαμπρότητα, μια από τις μεγαλύτερες Θεομητορικές εορτές. Η σημασία της εορτής αυτής είναι μεγάλη και ιερή. Αποτελεί την βάση, αποτελεί  την αρχή, για όλη την μετέπειτα ζωή της Θεοτόκου.

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΘΝΟΣ ΓΑΝΤΖΩΜΕΝΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΤΑΦΟ


του π.Δημητρίου Θεοφίλου, στο Amen.gr


Η εθνική κατάπτωση και η παρακμή που απολαμβάνουμε… τις τελευταίες δεκαετίες, καθιστά απαραίτητη την ανάγκη, να γραπωνόμαστε από διάφορες χίμαιρες. Ένας λαός που σφαδάζει ανάμεσα στους κάδους των απορριμμάτων και τα παγκάκια, με υπο-μηδενική εθνική  αξιοπρέπεια και ατομική αυτοεκτίμηση, έχει ανάγκη από φαντασιώσεις και ψευδαισθήσεις.

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟ ΕΝΟΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΥ ΣΥΓΡΑΦΕΑ


Τα καλύτερα του έργα: Ο παίκτης, Οι αδερφοί Καραμαζώφ, Έγκλημα και Τιμωρία, Ο Ηλίθιος, Οι δαιμονισμένοι.
Έγραψε αριστουργήματα. Ήταν και παραμένει ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς του κόσμου κι όμως η ζωή του δεν ήταν ούτε άνετη ούτε στρωμένη με ροδοπέταλα και δόξα.

Ο λόγος για τον Ρώσο συγγραφέα Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι… που σαν  σήμερα στις 16 Νοεμβρίου 1849 καταδικάζεται σε θάνατο …

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

ΗΑΜΕΣΗ ΑΝΤΑΠΌΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΊΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΌΣΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ


του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Την Κυριακή αυτή η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του Ευαγγελιστή Ματθαίου, του συγγραφέα του πρώτου Ευαγγελίου στη σειρά των βιβλίων της Καινής Διαθήκης. Ο ίδιος ο Ευαγγελιστής διηγείται την πρόσκλησή του από τον Ιησού να τον ακολουθήσει ως εξής.

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ" κατά τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης


Ερμηνευτική ανάλυση της Κυριακής Προσευχής
του Αρχιμ.Ιακώβου Κανάκη, Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ.Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως

Ένας ἀπό τούς µεγάλους Πατέρες καί Διδασκάλους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας µας εἶναι ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης[1] ἐκ Καππαδοκίας καί αὐτός ὀρµώµενος ὅπως τόσοι ἄλλοι ἅγιοι. Τά ἔργα τοῦ ἁγίου αὐτοῦ ἀποτελοῦν πραγµατικά θεολογικά µαργαριτάρια πού µᾶς δίνουν δυνατά ἀγκωνάρια τόσο στήν ἐπιστήµη τῆς θεολογίας ὅσο καί στόν καθηµερινό µας πνευµατικό ἀγώνα. Ἀπό τά σπουδαῖα κείµενά του θά ἀναφερθοῦµε στούς πέντε λόγους του περί προσευχῆς. Πιό συγκεκριµένα, θά γίνει ἀναφορά στίς ὁµιλίες πού ἔκανε πρός τούς χριστιανούς τῆς ἐποχῆς του ἑρµηνεύοντας τήν Κυριακή Προσευχή, τό γνωστό «Πάτερ ἡµῶν».

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΣΘΈΝΕΙΑ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται.
Κατά πρώτον να ευχηθώ σε όλους, υγεία και δύναμη και καλό χειμώνα. Έπειτα από τη θέση αυτή, θα ήθελα να ευχαριστήσω, τους Ιατρούς και το Νοσηλευτικό προσωπικό του βενιζελείου Νοσοκομείου, στην πνευμονολογική και καρδιολογική κλινική, για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλουν καθημερινά να απαλύνουν και να γιατρέψουν τον ανθρώπινο  πόνο. Τους ευχαριστώ για όλη εκείνη την προσπάθεια που έκαναν, να με κρατήσουν ζωντανό, τόσο έμενα όσο τόσους άλλους ανθρώπους. Αγάπήτοι μου αδελφοί και φίλοι. Όπως  το κερί, που αν δεν ζεσταθεί και μαλαχτεί, δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσει  να δεχθεί τη σφραγίδα πού θα βάλουμε πάνω του, κατά αυτόν τον τρόπο  και ο άνθρωπος, αν δεν περάσει δοκιμασία κόπων και ασθενειών, δεν  υπάρχει καμία περίπτωση, να μπει η σφραγίδα της αρετής του Θεού πάνω του.

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Ευρωπαϊκός Πολιτισμός και Ορθόδοξη Αλήθεια


Του Αρχ. Κυρίλλου Κωστοπούλου Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών Δρος Θεολογίας


Το σύνολο των υλικών και πνευματικών φαινομένων, αλλά και των επιτευγμάτων, τα οποία χαρακτηρίζουν ένα έθνος συνιστούν τον πολιτισμό του. Ολοι οι πολιτισμοί κέντρο είχαν και έχουν τον άνθρωπο. Ο Πλάτων στον «Θεαίτητο» λέγει: «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπον είναι, των μεν όντων ως έστι, των δε μη όντων ως ουκ έστιν» (J. Burnet, Clarendon Press, Oxford 1967, 152a2-3).

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

ΟΙ ΔΥΟ ΠΙΘΑΝΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΉΣΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ


Του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

«Εκείνο τον καιρό καθώς έφτασε ο Ιησούς στην περιοχή των Γαδαρηνών, τον συνάντησε κάποιος άντρας από την πόλη, που είχε μέσα του δαιμόνια από πολύν καιρό. Ρούχο δεν ντυνόταν ούτε έμενε σε σπίτι, αλλά ζούσε στα μνήματα. 'Οταν είδε τον Ιησού, έβγαλε μια κραυγή, έπεσε στα πόδια του και του είπε με δυνατή φωνή: «Τι δουλειά έχεις εσύ μ' εμένα Ιησού, Υιέ του ύψιστου Θεού; Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις». Αυτά τα είπε, γιατί ο Ιησούς είχε διατάξει το δαιμονικό πνεύμα να βγει από τον άνθρωπο. Από πολλά χρόνια τον είχε στην εξουσία του, και για να τον συγκρατήσουν τον έδεναν με αλυσίδες και του έβαζαν στα πόδια σιδερένια δεσμά. Εκείνος όμως έσπαζε τα δεσμά, και το δαιμόνιο τον οδηγούσε στις ερημιές. Ο Ιησούς τον ρώτησε: «Ποιο είναι το όνομά σου;» Εκείνος απάντησε: «Λεγεών»·γιατί είχαν μπει μέσα του πολλά δαιμόνια. Τα δαιμόνια, λοιπόν, τον παρακαλούσαν να μην τα διατάξει να πάνε στην άβυσσο.

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

«Αρκεί σοι η χάρις μου. Η γαρ δύναμις μου εν ασθενεία τελειούται»

του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Όσο κι αν φαίνεται αντιφατικό αυτό, η δύναμη του Θεού φανερώνεται μέσα στην αδυναμία του ανθρώπου. Αυτό γράφει ο Απ.Παύλος στους Κοριθίους στο ανάγνωσμα της Κυριακής. Λίγο πριν από την περικοπή που διαβάζεται την Κυριακή απαριθμεί ο Παύλος  (Β΄Κορ 11,23-30) τις πολλές ταλαιπωρίες του ως αποστόλου του Χριστού: τις φυλακίσεις, τις μαστιγώσεις από τους Ιουδαίους, τον λιθοβολισμό του, το ναυάγιο στο πέλαγος επί ένα μερόνυχτο, τις οδοιπορίες, τους κινδύνους από ληστές, την έλλειψη τροφής, νερού και ρούχων, την καθημερινή πίεση από αυτούς που εμπόδιζαν το ιεραποστολικό έργο του. Αν θέλει να καυχηθεί για κάτι – έτσι τελειώνει η ενότητα που προηγείται του αναγνώσματος – είναι τα παθήματά του που μόλις απαρίθμησε. Εδώ αρχίζει το ανάγνωσμα της Κυριακής που παραθέτουμε σε μετάφραση:

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Αναζητούνται επειγόντως μοντέλα ειρηνικής συνύπαρξης των θρησκευτικών κοινοτήτων


του μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, από το Σαββατιάτικο ένθετο της «δημοκρατίας» για την ορθοδοξία


Η θεαματική όσο και κτηνώδης επιστροφή του θρησκευτικού φανατισμού, και μάλιστα σε διαδικτυακή αναμετάδοση, διαχέει στις δυτικές κοινωνίες μια πρωτόγνωρη και σοκαριστική φρίκη. Αποκεφαλισμοί και ανείπωτες φρικαλεότητες, που ο μέσος άνθρωπος του πολιτισμένου δυτικού κόσμου έβρισκε σε σκοτεινές γωνιές της Ιστορίας, έγιναν θέαμα καθημερινό και αποτρόπαιο, ικανό να πλημμυρίσει ακόμη και τις μέχρι πρότινος ασφαλείς δυτικές χώρες με αγωνία και ανασφάλεια. Τίποτα πλέον δεν μοιάζει απολύτως ασφαλές. Τα στεγανά ανάμεσα σε κράτη και πολιτισμικά περιβάλλοντα έχουν διαρραγεί. Κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει πλέον με βεβαιότητα τις εξελίξεις.

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

ΟΙ ΑΝΩΦΕΛΕΙΣ ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΩΦΕΛΙΜΑ ΕΡΓΑ


Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Ζ΄Οικ. Συνόδου
του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.,

Από το τέλος της προς Τίτον ποιμαντικής επιστολής είναι το αποστολικό ανάγνωσμα που διαβάζεται σήμερα Κυριακή των αγίων Πατέρων της εν Νικαίᾳ 7ης Οικουμενικής (787) Συνόδου. Ο Απόστολος γράφει στον μαθητή του, που είναι επίσκοπος Κρήτης τα εξής: «Παιδί μου, Τίτε, Αυτά τα λόγια είναι αληθινά και θέλω να τα βεβαιώνεις με την προσωπική σου μαρτυρία, ώστε όσοι έχουν πιστέψει στον Θεό να φροντίζουν να πρωτοστατούν σε καλά έργα. Αυτά είναι τα καλά και τα χρήσιμα στους ανθρώπους.

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Η ΜΗΤΉΡ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΜΗΤΈΡΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ


του Αρχιμ. Ιωακείμ Οικονομίκου, Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου Ι.Μ.Κίτρους


Κατά καιρούς ακούγονται και γράφονται από ορισμένους, ίσως αδαείς, ίσως μη γνωρίζοντας ιστορία και εκκλησιολογία, σχετικά με την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, αν είναι η Μητέρα Εκκλησία, γιατί λέγεται Μητέρα Εκκλησία, την στιγμη πού η Μήτηρ των Εκκλησιών είναι τα Ιεροσόλυμα. Επειδή υπάρχει μία παρανόηση επάνω σε αυτό το θέμα, θα ήθελα να απαντήσω δι' ολίγων σε αυτό το τόσο σηματικό ιστορικό, θεολογικό, εκκλησιολογικό και θεσμικό θέμα.

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

ΕΚΚΛΗΣΊΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΕ ΝΕΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ


Του Παντελή Καλαϊτζιδη*

Η οξύτατη οικονομική κρίση που ταλανίζει εδώ και τέσσερα χρόνια την πατρίδα μας άνοιξε νέο κεφάλαιο στις σχέσεις Εκκλησίας - Αριστεράς και Εκκλησίας - ριζοσπαστικού κοινωνικού και πολιτικού χώρου, με χαρακτηριστικά παραδείγματα την πολιτική ριζοσπαστικοποίηση της εκκλησιαστικής ρητορικής και τον ημιεπίσημο διάλογο Εκκλησίας - Αριστεράς, που οργάνωσε τον Ιανουάριο του 2013 το Τμήμα Θεολογίας ΑΠΘ (μετά τις προηγηθείσες απόπειρες διαλόγου το 1983-84 στο πλαίσιο του νεοορθόδοξου κινήματος, το 1987 στο συμπόσιο της ΕΑΡ στη Θεσσαλονίκη, το 2002 στην Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου στο πλαίσιο της σειράς εκδηλώσεων «Ορθοδοξία και Νεωτερικότητα» κ.λπ.).

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

ΣΤΗ ΜΝΉΜΗ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΉΣ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται.
 Είναι δύσκολο ο κάθε άνθρωπος να δεχτεί έτσι απλά το γεγονός και το μυστήριο του θανάτου χωρίς να αντιδράσει, χωρίς να κλάψει, χωρίς να στεναχωρηθεί, χωρίς να περάσει βουβά και αθόρυβα στην περίοδο του πένθους, όταν πρόκειται για ένα αγαπημένο μας πρόσωπο. Προπέμπουμε σήμερα, την κυρία Αγγελική, την γειτόνισσα, την ενορίτισσα, τη σύζυγο, τη μητέρα τη γιαγιά τον άνθρωπό της διπλανής πόρτας. Προπέμπουμε σήμερα και συνοδεύουμε στην τελευταία του κατοικία τον άνθρωπο μας.

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΕΝΟΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ....

Λίγα λόγια στη μνήμη του αγαπητού μου αδελφού και φίλου και ελάχιστου αδελφού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού Γεωργίου Βασμαριδάκη (Μπουτζουκο)

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι
Χαίρεται.

Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ για να κάνουμε μία προσευχή. Να μνημονεύσουμε, να φέρουμε στο μυαλό μας να θυμηθούμε έναν αγαπημένο και προσφιλή σε εμάς πρόσωπο, τον αγαπημένο σε όλους μας και ιδιαιτέρα σε αυτή εδώ την τοπική εκκλησία και κοινωνία Γεώργιο. Να τελέσουμε αυτό που η Εκκλησία λέει μνημόσυνο.

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΈΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΩΤΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥΣ

Αγαπητοί μου, αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται. Και καλό Μήνα.

Το μεσημέρι παίρνοντας  το μικρό μου γιο, από τον παιδικό σταθμό, είδα ότι στα χέρια του κρατούσε μια ζωγραφιά, που είχε φτιάξει με τα άλλα παιδάκια. Είχαν ζωγραφίσει μία γιαγιά, που τάιζε κότες, σε ένα όμορφο περιβόλι. Δεν ξέρω μα αυτή η εικόνα με πήγε πολλά χρόνια πίσω και ξαφνικά με έφερε στο σήμερα.

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΕΠΗΚΟΟΣ

αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
χαίρεται.
Ένα από τα πολλά ονόματα που προσδίδουμε στην Παναγία μας είναι Γοργοεπήκοος και η ομώνυμη θαυματουργή εικόνα της βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους από το 1646. Εκεί, όπως αναφέρεται στο ιστορικό της Μονής, "λάμπει ως πολύφωτος σελήνη, σαν άριστος κυβερνήτης και σοφός οικονόμος το διακυβερνά", προφυλάσσοντας, από κάθε προσβολή και επήρεια τους ευρισκομένους  σε αυτό όσιους πατέρες, αλλά και όσους προστρέχουν σ' εκείνη με πίστη, ζητώντας την βοήθεια της. Και γενικά διαφυλάττει και γοργώς και προθύμως υπακούει και ελεεί όλους, όσοι την ευλαβούμαστε και την επικαλούμαστε με πίστη.

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Δημιουργία ή εξέλιξη; Μέσα απο την οπτική γωνία των οσίων Γερόντων της εποχής μας

Μια συμβολή στο τεράστιο ερμηνευτικό πρόβλημα της Γένεσης μέσα από τη βιβλική κειμενική παράδοση και τη χαρισματική οπτική των ηγιασμένων γερόντων Πορφυρίου, Παϊσίου και Ιωσήφτου φιλολόγου - θεολόγου Κωνσταντίνου Νούση.
 Τα βιβλικά κείμενα είναι θεόπνευστα (Β’ Τιμ. γ’ 16) και για τον λόγο αυτόν τα ενέταξε στον Κανόνα της θεολογίας, της λατρείας και της ζωής της η Εκκλησία του Χριστού. Την ίδια ώρα, όμως, είναι πρωτίστως και κατεξοχήν θεολογικά συγγράμματα και όχι επιστημονικές

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

Η ΝΕΚΡΩΣΗ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται.
Το αποστολικό ανάγνωσμα που θα διαβάσουμε αύριο, που είναι η Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, έχει ως κεντρικό νόημα, ότι ο άνθρωπος δεν δικαιώνεται, από την πίστη τήρηση κάποιων νομικών διατάξεων και κανονισμών. Αλλά από την πίστη που έχει Στον Κύριο και Θεό ημών Ιησού Χριστό, που έγινε άνθρωπος και θυσιαστικέ για να σώσει το ανθρώπινο γένος.

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Τα "ου φωνητά" του Οιδιπόδειου Μύθου


(συμβολή στη συζήτηση για την ομοφυλοφιλία)
του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως - από την ιστοσελίδα της Ι.Μητροπόλεως


Το αριστούργημα του Σοφοκλή ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ έχει παιχθεί δεκάδες φορές σε θεατρικές σκηνές. Έχουν γραφεί γι’αυτό εκατοντάδες θεατροκριτικές. Έγιναν χιλιάδες θεωρητικές αναλύσεις. Κυκλοφόρησαν γι' αυτό, πολύτομες «Ιστορίες Θεάτρου».
Όμως, από σεμνοτυφία ή από ενοχή παρασιωπάται ο ουσιώδης πυρήνας του μεγάλου ζητήματος.
Πριν αναζητήσουμε την κατάρα που κυνηγούσε -μέχρι που εξόντωσε πλήρως- τον Οίκο των Λαβδακιδών, ας υπενθυμίσω το γνωστό σε όλους μας μέρος του μύθου κι έπειτα θα προσθέσω το «ου φωνητό» και περιέργως κρυπτόμενο.

Η ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ


του Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ


Η σύνδεση του Σταυρού με την σωτηρία του ανθρώπου από τον Ιησού Χριστόν έγινε σύμβολο θυσίας και προεικονίσεως της Αναστάσεως. ΄Ετσι ο Σταυρός στον Χριστιανισμό αποτελεί έμβλημα σωτηρίας.

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2014

ΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

 Το Γενέθλιον της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου
Η συνεργασία των ανθρώπων με τον Θεό ως προϋπόθεση της σωτηρίας (Φιλ β΄ 5-11)
του Καθηγητή Μιλτιάδη Κωνσταντίνου, Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Κάθε λειτουργικό έτος αρχίζει και τελειώνει, σύμφωνα με την παράδοση της Ανατολικής Εκκλησίας, με μια γιορτή της Παναγίας· αρχίζει δηλαδή με την ανάμνηση της γέννησης και τελειώνει με την ανάμνηση της κοίμησης της Θεοτόκου που τιμούνται στις 8 Σεπτεμβρίου και 15 Αυγούστου αντίστοιχα. Η διαπίστωση αυτή δημιουργεί ίσως σε πολλούς τον προβληματισμό για τη θέση της Θεοτόκου στη θεολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, καθώς θα ανέμενε κανείς η αρχή και στο τέλος του εκκλησιαστικού έτους να σηματοδοτούνται από μια γιορτή προς τιμήν του Χριστού, εφόσον ο Χριστός είναι το κέντρο της λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας, εφόσον στο πρόσωπο του Χριστού έγινε ο Θεός άνθρωπος προκειμένου να πλησιάσει τους ανθρώπους και να τους σώσει,

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ


του Νίκου Χ.Βικέτου


Η Ορθόδοξος Εκκλησία στη Μ. Ασία υπήρξε Eκκλησία πολύκαρπη και πολύπαθη. Πολύκαρπη σε πνευματική ανθοφορία και πολύπαθη σε δοκιμασίες και μαρτύρια. Από την πρωτοχριστιανική εποχή και μέχρι το τραγικό 1922, δεκάδες είναι «αι ψυχαί των εσφαγμένων διά τον λόγον του Θεού και διά την μαρτυρίαν του αρνίου» (Aποκ. Ιωάν., στ΄ 9). Φωτεινό παράδειγμα ανάμεσά τους, ο τελευταίος άγγελος της εν Σμύρνη Εκκλησίας, ο μητροπολίτης Χρυσόστομος (Καλαφάτης) ο από Δράμας, του οποίου τη μνήμη ως αγίου εορτάζει από το 1992 κατ' έτος η Ορθόδοξος Εκκλησία της Ελλάδος την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΟΥ ΙΡΑΚ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ



Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βύβλου, Βοτρύων και όρους Λιβάνου κ. Γεώργιος KHODR δημοσίευσε το παρακάτω άρθρο του στην εφημερίδα ANAHAR στις 06 Μαρτίου του 2010, αναφερόμενος από τότε στην τραγωδία των χριστιανών του Ιράκ και των γύρω περιοχών και κρατών της Μέσης Ανατολής.

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΣΑΡΑΝΤΑ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Πόσα κορίτσια γιορτάζουν σήμερα και δεν το ξέρουν!

(Με την ευκαιρία να ευχηθώ χρόνια πολλά καλά και ευλογημένα, στη σύζυγο και γυναίκα της ζωής μου Αντιγόνη. Που με τον τρόπο της με στηρίζει σε κάθε μου βήμα.)



Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται.
Και καλό Μήνα.
1η του Μηνός Σεπτεμβρίου σήμερα και η Εκκλησία μας. Εορτάζει την Ίνδικτο, δηλαδή το νέο Εκκλησιαστικό έτος. Εορτάζει και τις Σαράντα Οσιοπαρθενομάρτυρες μαζί με το διδάσκαλο τους τον διάκονο Αμμούν. Οι Σαράντα γυναίκες μάρτυρες ασκήτριες, είχαν την καταγωγή, από την Αδριανούπολη της Θράκης και ζούσαν εκεί ως μαθήτριες του Διακόνου Αμμούν. Επί εποχής του Αυτοκράτορα Λικίνιου, το 305μ.Χ  είχε εκδοθεί διάταγμα για εξόντωση των Χριστιανών, και ή τυραννική του διαταγή έφτανε σ' όλες τις πόλεις και τα χωριά, και οι Χριστιανοί πέφταμε στον ιερό αγώνα της πίστεως με αυτοθυσία, γιατί δεν υπάκουσαν στην εντολή του να προσκυνήσουν τα είδωλα.

Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως κυρός Ευδόκιμος Κοκκινάκης: Μικρό αφιέρωμα, μεγάλης ευγνωμοσύνης…


του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου Θωμά Ανδρέου, Ιεροκήρυκα Ι.Μ. Ελευθερουπόλεως

Ἐλεύσῃ δὲ ἐν τάφῳ ὥσπερ σῖτος ὥριμος  κατὰ και­ρὸν θεριζόμενος, ἢ ὥσπερ θιμωνία ἅλωνος καθ᾽ ὥραν συγκομισθεῖσα»(Ἰὼβ 5,26).
Ήταν σαν σήμερα, 30 Αυγούστου του 2003 ημέρα Σάββατο, όταν θλιβερό άγγελμα θανάτου βύθισε σε πένθος την Μητρόπολη Ελευθερουπόλεως, τον Ιερό Κλήρο και τον ευσεβή λαό της. Ο Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως κυρός Ευδόκιμος είχε φύγει για την αιωνιότητα...  Ήταν περίπου 12 π.μ. όταν ένας αδελφός κληρικός μου τηλεφώνησε για να μου πει ότι ο Δεσπότης μας, είχε φύγει. Αμέσως πήρα το αυτοκίνητο και πήγα στην Μητρόπολη... Μια εικόνα έμεινε στην σκέψη μου από εκείνην την ώρα... Φθάνοντας στο Επισκοπείο είδα τους εντεταλμένους από τον νόμο να σφραγίζουν τα δωμάτια του Επισκοπείου και κοιτώντας μέσα στο γραφείο του Δεσπότη, είδα τον τοποτηρητή ,επίσης Μακαριστό Δράμας Διονύσιο, να κάθεται στο γραφείο του Ευδοκίμου... Εκεί κατάλαβα πλέον πως είχαμε αλλάξει σελίδα... Και δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα για έναν κληρικό, από αυτήν την αλλαγή.

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

Πως και γιατί οι Τζιχαντιστές του ISIS, απειλούν και στοχεύουν ανοιχτά πλέον, την Ευρώπη


του π.Δημητρίου Θεοφίλου


Η εφημερίδα Independent επιχειρώντας να εξηγήσει γιατί το ISIS (Islamic State of Iraq and the Levant) μισεί τους Δυτικούς, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Όπως με τους γερμανούς ναζί, έτσι και στην περίπτωση των Τζιχαντιστών του ISIS είναι παντελώς αδύνατο να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τη λογική που κρύβεται πίσω από τα εξτρεμιστικά τους πιστεύω».

Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

Λίγες σκέψεις πάνω στο στιχηρό ιδιόμελο της Λιτής (του Ανατολίου, ήχος β΄)


του φιλολόγου-θεολόγου Κωνσταντίνου Νούση.

«Ἡ τῶν οὐρανῶν ὑψηλοτέρα ὑπάρχουσα καὶ τῶν Χερουβίμ ἐνδοξοτέρα»: η Παναγία, μια απλή γυναίκα του λαού, άγνωστη, άσημη, ταπεινή, αγράμματη, έγινε ανώτερη και αγιότερη από το σύνολο των αγγελικών ταγμάτων, των τόσο αγνών και καθαρών και αμόλυντων. Κατέστη το ύψιστο δημιούργημα του Θεού, πάνω από όλους και όλα, αισθητά και νοερά όντα, αγγέλους και ανθρώπους: «και πάσης κτίσεως τιμιωτέρα».

Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

ΜΗΤΕΡ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΦΥΛΑΞΟΝ ΜΕ ΥΠΟ ΤΗΝ ΣΚΕΠΗΝ ΣΟΥ




Του Σεβ. Μητροπολίτου Σπάρτης κ. Ευσταθίου

Σήμερα ἡ ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία μας γιορτάζει μιά ἀπό τίς πιό μεγάλες γιορτές της.

Σήμερα ἡ ἀθάνατη χώρα μας, ἡ γλυκιά μας ῾Ελλάδα, ἀπό τή μιά ἄκρη της ὡς τήν ἄλλη πανηγυρίζει τό καλοκαιρινό της «Πάσχα», ὅπως ὀνομάζει ὁ πιστός λαός μας τή μεγάλη γιορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.

Η Οἰκουμενική Σύνοδος, βάζοντας τέρμα στίς αἱρέσεις, διατυπώνει τήν ἀλήθεια, πού πλέον σέβονται ὅλοι οἱ Χριστιανοί καί ὀνομάζει τήν Παναγία μας αὐτό πού ἦταν, δηλαδή Θεοτόκο.

Καί ὁ εὐσεβῆς λαός μας, ἐνῶ τή νοιώθει σάν οὐράνια δύναμη, πού ἔχει θέση στά δεξιά τοῦ Κυρίου μας, ἀνάμεσα σέ ἀγγέλους καί ἁγίους καί τή θεωρεῖ τιμιωτέρα τῶν πρώτων καί «ἁγία μείζων» τῶν ἁγίων, ἐν τούτοις τή φέρνει καί πολύ κοντά του καί τήν ὀνομάζει Μητέρα του.

Πράγματι ἡ Παναγία μας εἶναι ἡ Μάννα ὅλων τῶν χριστιανῶν μέ τίς χίλιες ἀγκαλιές.

Εἶναι τό οὐράνιο πρόσωπο πού καταλαβαίνει τόν πόνο τοῦ καθενός, τόν συμμερίζεται καί μεσιτεύει στόν Παντοδύναμο Θεό γιά τή λύτρωσή του.

Πόνεσε ἡ ἴδια. Εἶδε τό μονάκριβο παιδί Της ἐπάνω στόν Σταυρό, ἐνῶ γνώριζε τήν ἀθωότητά Του καί τήν ἁγιότητά Του.

Πόνεσε, ὅταν μέ τά μάτια Της ἔβλεπε νά μαστιγώνουν τό πανάγιο Σῶμα Του μέ τό μαστίγιο τῆς ἀχαριστίας.

Ο πόνος Της αὐτός μαζί καί ἡ ὑπομονή Της, Τήν ἔκαναν νά πάρει μιά ξεχωριστή θέση στή συνείδηση τοῦ λαοῦ μας.

Γι᾿ αὐτό χιλιάδες οἱ ναοί πού εἶναι ἀφιερωμένοι στό ὄνομά Της. ῾Εκατοντάδες χιλιάδες οἱ πιστοί καί τῶν δύο φύλων πού μέ καμάρι ἔχουν τό ὄνομά Της.

Καί ὅλοι οἱ ᾿Ορθόδοξοι, ἡμέρα σάν τή σημερινή, τιμοῦν τήν αἰώνια Μάννα πού δέν πέθανε ποτέ. Γιατί ὁ δικός Της σωματικός θάνατος κράτησε τρεῖς μόνο μέρες.

Οσο ζοῦσε σ᾿ αὐτή τή γῆ, τή χαιρότανε μόνο ἡ ᾿Ιερουσαλήμ καί ἡ πρώτη χριστιανική Εκκλησία.

Μετά τόν πρόσκαιρο θάνατό Της καί τή μετάθεσή Της στούς οὐρανούς, τήν κατέχει ὅλη ἡ Οἰκουμένη καί ὁ κάθε χριστιανός τή διεκδικεῖ γιά μητέρα του, τήν ἔχει γιά παρηγοριά του καί τήν ἐπικαλεῖται συχνά σάν τή μοναδική ἐλπίδα.

Οσο εὑρισκόταν ἐδῶ στή γῆ σωματικά, ἦταν ἡ ἐγγύηση τῆς ἑνότητος τῆς πρώτης ᾿Εκκλησίας, ὅπως ἡ παρουσία τῆς μάννας μέσα στήν οἰκογένεια ἀποτελεῖ τόν συνδετικό κρίκο τῶν παιδιῶν της.

Ετσι εἶναι ὁλοφάνερο στή ζωή μας, πώς ἡ Παναγία μας, φέρνει τόν ἕνα κοντά στόν ἄλλο, ὄχι μόνο στίς γιορτές Της, πού παρατηρεῖται ἀπερίγραπτη κοσμοσυρροή, ἀλλά πάντοτε, καί ὄχι μόνο τοπικά ἀλλά πρό πάντων ψυχικά καί αὐτό τό τελευταῖο ἐκφράζεται μέ τούς ἀσπασμούς, μέ τήν ἀνταλλαγή ἐγκαρδίων εὐχῶν μέ τά κοινά γεύματα ἀκόμη καί μέ τίς ὁμαδικές ἁγνές διασκεδάσεις.

Ολοι χωρᾶνε στίς χίλιες ἀνοιχτές ἀγκαλιές Της. Καί πρῶτα τά μικρά παιδιά, πού εἶναι ἁγνά στή σκέψη καί καθαρά στό σῶμα. Αὐτό ἄλλωστε ἀπηχεῖ καί ὁ στίχος τοῦ χριστιανοῦ ποιητή, πού ἀπευθυνόμενος στήν Παναγία τῆς Τήνου μέ ἐγκαρδιότητα τῆς λέγει: «῎Αχ Παναγιά μου Τηνιακιά μέ τά πολλά καντήλια, φύλαγε τό παιδάκι μου νά σοῦ τά κάνω χίλια».

Στήν ἀγκαλιά Της ἔχουν θέση οἱ νέοι μας, πού ἀγωνίζονται νά καταρτισθοῦν, νά μορφωθοῦν καί νά σταδιοδρομήσουν. ᾿Ακόμη καί ἐκεῖνοι πού παρασύρθηκαν ἀπό τά ἀθεϊστικά καί ὑλιστικά σύγχρονα ρεύματα. Αὐτοί πού εἶναι τά ἀθῶα θύματα μιᾶς χρεωκοπημένης κοινωνίας.

Τό ξεύρει ὁ ὑμνογράφος τῆς ᾿Εκκλησίας μας καί τήν παρακαλεῖ νά σώσει τή νεολαία μας ἀπό τούς λύκους πού τήν ἀπειλοῦν. Γνωρίζει τήν ἀγάπη Της πρός τούς νέους μας καί ὁ ἱερός ποιητής τοῦ ᾿Ακαθίστου ῞Υμνου καί γι᾿ αὐτό τήν ὀνομάζει προστατευτικό «τεῖχος τῶν παρθένων».

Στήν ἀγκαλιά Της εὑρίσκουν ξεκούραση οἱ ὥριμοι ἄνθρωποι πού ἔχουν στά χέρια τους τήν εὐθύνη τῆς οἰκογένειας.

Μόνοι τους εἶναι ἀδύνατο σέ τούτη τήν ἐποχή νά τά βγάλουν πέρα ὅσο νά τό θέλουν καί ὅσο νά προσπαθοῦν.

Μόνο ὁ Θεός καί ἡ Παναγία μας μποροῦν νά βοηθήσουν, ὥστε νά ξεπερνοῦν τίς δυσκολίες καί νά προχωροῦν χωρίς νά ἀποκάμουν, γι᾿ αὐτό καί ἡ προσευχή τους εἶναι «Φθάσε, Παναγία μου» ἤ «῾Υπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς».

Στήν ἀγκαλιά Της εὑρίσκουν καταφύγιο καί παίρνουν δύναμη οἱ ἀφοσιωμένοι στή λατρεία τοῦ Θεοῦ ῾Ιερεῖς καί Μοναχοί, γι᾿ αὐτό πάλι ὁ ὑμνογράφος τήν ὀνομάζει «καύχημα σεβάσμιον ῾Ιερέων εὐλαβῶν», ἐνῶ οἱ ἴδιοι εὐλαβικά ἀναφέρουν στίς ῾Ιερές ᾿Ακολουθίες τό ὀλιγότερο 45 φορές τό ὄνομά Της κάθε μέρα.

Ακόμη σέ μιά ἀπό τίς χίλιες ἀγκαλιές Της μποροῦν νά καταφύγουν, νά ξεκουραστοῦν καί νά λυτρωθοῦν οἱ ἁμαρτωλοί πού βασανίζονται ἀπό τίς τύψεις καί δοκιμάζουν τούς στυφούς καρπούς τῆς παρανομίας τους.

Εἶναι πολύ χαρακτηριστικό τό πρῶτο τροπάριο τοῦ Μικροῦ Παρακλητικοῦ Κανόνος πού λέγει: «Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς, πρός σέ καταφεύγω σωτηρίαν ἐπιζητῶν».

Οἱ Πατέρες μᾶς διδάσκουν πώς ὁ Δαβίδ νίκησε τόν Γολιάθ, χρησιμοποιώντας πέντε μικρές πέτρες.

Καί εὑρίσκουν ἕναν εὐλογημένο συμβολισμό στά πέντε γράμματα ἀπό τά ὁποῖα ἀποτελεῖται τό κύριο ὄνομα τῆς Παναγίας, δηλαδή «Μαρία». Καί μᾶς συμβουλεύουν, ἐάν θέλουμε νά νικήσουμε τόν δαίμονα, πού εἶναι ὁ ἐχθρός τῆς ψυχῆς μας, ἄς χρησιμοποιοῦμε καί ἐμεῖς σάν ἄλλες πέντε πέτρες, τά πέντε γράμματα, δηλαδή τό ὄνομά Της καί τότε ἡ νίκη θά εἶναι δική μας.

Τέλος, κοντά Της ἀναπαύονται οἱ πονεμένοι, οἱ ἄρρωστοι, αὐτοί πού δέν ἔχουν προστάτη κανένα, οἱ πτωχοί, οἱ ἐμπερίστατοι ἀδελφοί μας καί αὐτοί πού λόγω ἀδυναμίας αὐτοεξυπηρετήσεώς τους ἄραξαν τό κουρασμένο σῶμα τους σέ κάποιο ῞Ιδρυμα ἀγάπης καί στοργῆς τῆς ᾿Εκκλησίας.

Αὐτός εἶναι ἄλλωστε καί ὁ λόγος πού καθιερώσαμε στή Μητρόπολή μας αὐτή τήν ἡμέρα, τόν ἔρανο γιά τούς φτωχούς καί γιά ὅλους τούς πονεμένους ἀδελφούς μας.

Η Παναγία μας δείχνει τήν προστασία Της κάθε ἡμέρα στούς φτωχούς ἀδελφούς μας.

Μέ τρόπο θαυμαστό τούς παρηγορεῖ. Μυστικά καί ἀξιοθαύμαστα ἐνσταλάζει τήν ἀπαραίτητη ὑπομονή στίς καρδιές τους.

Μᾶς δείχνει ἔτσι τόν δρόμο νά τήν ἀκολουθήσουμε καί μᾶς ὑποδεικνύει τόν τρόπο νά τή μιμηθοῦμε.

πηγή: romfea.gr

Ο ΚΡΗΣ.... ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

Από την υποδουλωμένη Κρήτη μέχρι την καταξίωσή του
Σαν σήμερα, πριν από 33 χρόνια, έφυγε από τη ζωή ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους ζωγράφους που ανέδειξε η Κρήτη. O Ανδρέας Γεωργιάδης που υπέγραφε τα έργα του ως "Κρης".

Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό αυτό καλλιτέχνη-συνεχιστή του ρεύματος που άρχισε στο νησί μας με τον Μιχαήλ Δαμασκηνό και τους συγχρόνους του και κορυφώθηκε με τον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο. Πρόκειται για ένα ρωμαλέο εικαστικό έργο που άφησε ο Ανδρέας Γεωργιάδης, είναι απόσταγμα της βαθιάς γνώσης και πίστης του καλλιτέχνη στις αισθητικές αξίες και τις αρχές της ανθρωπιστικής πολιτισμικής μας παράδοσης. Είναι να εκπλήσσεται κανείς ότι το έργο αυτό δημιουργήθηκε σε μια εποχή κατά την οποία έχουν ήδη επικρατήσει στην Ευρώπη και την Ελλάδα τα σύγχρονα ρεύματα της Τέχνης.

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ


Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη


Στην ευαγγελική περικοπή αυτής της Κυριακής, μετά τον χορτασμό των πεντακισχιλίων με την ευλογία των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων, ο Ιησούς δίνει οδηγίες στους μαθητές του κατά το απόγευμα εκείνης της ημέρας ν’ ανεβούν στο πλοίο περιμένοντάς Τον στην απέναντι όχθη της λίμνης της Γεννησαρέτ μέχρι να πείσει τα συγκεντρωθέντα πλήθη να επιστρέψουν στα σπίτια τους. ΄Οταν τα πλήθη αποχώρησαν, ο Ιησούς, παρ’ όλο ότι ήταν κατακουρασμένος, ανεβαίνει προς το διπλανό βουνό μόνος του για να προσευχηθεί.

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

Γιατί ευλογούνται τα σταφύλια την Εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος;




Η Ευλογία των σταφυλιών κατά τη Μεταμόρφωση κατανοείται μέσα από τις θεολογικές, ανθρωπολογικές και κοσμολογικὲς διαστάσεις της εορτής αυτής.

Ο Κύριος «ἡμέρας ἓξ» ή «ὡσεὶ ἡμέρας ὀκτώ», μετά την πρόρρηση του Πάθους Του,«εἰς ὄρος ὑψηλόν… μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν (Πέτρου, ᾿Ιακώβου καὶ ᾿Ιωάννου),
καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἢλιος,τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς».

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μπροστά στις σύγχρονες προκλήσεις της

του Μητροπολίτη Ταλλίνης και πάσης Εσθονίας Στεφάνου..

Share on facebookShare on twitterShare on emailShare on gmailMore Sharing Service

Τι θα συμβεί με την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που, με την Χάρη του Θεού, θα συνέλθει στην Κωσταντινούπολη το 2016, δηλαδή σχεδόν αύριο; Μέσα από ποιες διαδικασίες θα προωθηθούν οι απόψεις και τα οράματα, που προβληματίζουν την ορθόδοξη λαϊκή βάση, τις ενορίες, τα μοναστήρια, τις Γενικές Συνελεύσεις των Εκκλησιών και τις κατά τόπους Ιερές Συνόδους των Εκκλησιών;

Ο ΑΡΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ


του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.,

(Ματθ. 14, 14-22)
Ο χορτασμός του πεινασμένου λαού στην Παλαιστίνη αποτελούσε σημάδι μεσσιανικό: Αυτός που δίνει τροφή στα πλήθη και μάλιστα με τρόπο υπερφυσικό δεν μπορεί παρά να είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας. Γι’ αυτό και τη στιγμή του συγκλονιστικού πειρασμού μετά τη βάπτιση λέγει ο σατανάς στον Χριστό: «Αν είσαι Υιός του Θεού, πες να γίνουν αυτές οι πέτρες ψωμιά» (Ματθ. 4, 3. Λουκ. 3-4), για να λάβει την απάντηση: «Ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με το ψωμί αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού». Ωστόσο, όταν ο ίδιος έκρινε πως ήλθε η κατάλληλη στιγμή, έκανε το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων και χόρτασε πέντε χιλιάδες λαού.
Το γεγονός αυτό αφηγούνται όλοι οι ευαγγελιστές (βλ. Μάρκ. 6, 31-44. 8, 1-9. Ματθ. 14, 14-22. 15, 32-39. Ιωάν. 6, 1-15), όχι μόνο γιατί είναι εντυπωσιακό και μοναδικό στο είδος του, αλλά γιατί κρύβει μέσα του ένα βαθύτερο συμβολισμό και ένα ουσιαστικότερο περιεχόμενο. Εάν αποτελεί θαύμα του μίσους και της κακίας που εκπλήσσει όλους μας το ότι σήμερα με τόσο πλούτο και με τόσες παραγωγικές πηγές στον κόσμο εκατομμύρια άνθρωποι υποσιτίζονται και πεθαίνουν από πείνα, άλλο τόσο και μάλιστα πολύ περισσότερο είναι θαύμα της αγάπης του Θεού το ότι με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια χορταίνουν πέντε χιλιάδες άνθρωποι!

Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΤΙΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ

Του Χαραλάμπη Μ. Μπούσια

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, ὁ Καλλίδης, εἶναι ὁ γενναιόφρων Ἱεράρχης τοῦ ὁποίου τὸ φρόνημα δὲν ἐκάμπτετο μπροστὰ στοὺς κινδύνους καὶ στὶς μυστικὲς ἀπειλές.

Σήκωνε πάντοτε τὴ σημαία τῆς ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου τῆς ἀγάπης μὲ παρρησία ἐπαναλαμβάνοντας τὰ λόγια τοῦ σοφοῦ Σειράχ: Γρηγόριε,«ἕως θανάτου ἀγώνισαι περὶ τῆς ἀληθείας καὶ Κύριος, ὁ Θεός, πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ» (Σοφ. Σειρ. δ΄ 28).

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

Ο ΧΑΝΔΑΚΑΣ ΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ "ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ" ΤΟΝ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟ





               Του  Παναγιώτη Γεωργουδή
Ο Γκρέκο, συνένωσε την Τέχνη και την Φιλοσοφία στον ύψιστο βαθμό. ΄Αντλησε φιλοσοφική σκέψη από τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τα νεοπλατωνικά ρεύματα και τους Προσωκρατικούς, που διδάσκονταν στον Χάνδακα, βοηθούμενη από την Ευρωπαική Αναγέννηση και την ανύψωση της Φιλοσοφίας και των θετικών επιστημών τους τρεις τελευταίους αιώνες του Βυζαντίου.
Στην ενετοκρατούμενη Κρήτη και ιδιαιτέρως στον Χάνδακα (1204 – 1669), ταυτόχρονα με την τέχνη, την λογοτεχνία, την μουσική, το θέατρο και την υψηλή ποίηση, αναπτύσσονται και οι φιλοσοφικές ιδέες συστηματικά.

Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΕ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ, ΑΠΛΑ, ΑΠΑΛΑ,ΧΩΡΙΣ ΒΙΑ


Τέλεια βαθειά φιλοσοφημένη είναι η θρησκεία μας. Το απλό είναι και το πιο πολύτιμο. Έτσι να αγωνίζεσθε στην πνευματική ζωή, απλά, απαλά, χωρίς βία. Η ψυχή αγιάζεται και καθαίρεται με τη μελέτη των λόγων των πατέρων, με την αποστήθιση ψαλμών, αγιογραφικών χωρίων, με την ψαλτική, με την ευχή. Δοθείτε λοιπόν σε αυτά τα πνευματικά και αφήστε όλα τα άλλα. Στη λατρεία του Θεού μπορούμε να φθάσουμε εύκολα αναίμακτα. Είναι δύο δρόμοι που μας οδηγούν στο Θεό, ο σκληρός και ο κουραστικός με τις άγριες επιθέσεις κατά του κακού και ο εύκολος με την αγάπη. Υπάρχουν πολλοί που διάλεξαν το σκληρό δρόμο ώσπου έφθασαν σε μεγάλη αρετή. Εγώ βρίσκω ότι ο πιο σύντομος δρόμος είναι αυτός με την αγάπη. Αυτόν να ακολουθείτε και εσείς.

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

ΟΙ ΔΏΔΕΚΑ ΑΌΡΑΤΟΙ ΜΟΝΆΧΟΙ ΤΟΥ ΑΓ ΟΡΟΥΣ

Η παράδοση χάνεται στα βάθη των αιώνων. Παρ’ όλα αυτά, διατηρείται αμείωτα ζωντανή: δώδεκα αόρατοι καλόγεροι κατοικούν σιην κορυφή του Άθω, μερικές φορές εμφανίζονται για λίγο και χάνονται ξανά στην «ανυπαρξία» τους.
Δώδεκα παράξενοι άγιοι, που προκαλούν τη σκέψη και τη φαντασία μας. Πόσο μυθικοί και πόσο πραγματικοί άραγε είναι;

Σάββατο 12 Ιουλίου 2014

Στά σπηλιαράκια τοῦ βουνοῦ στῆς Κρήτης τ’ Ἅγιον Ὄρος»


Ἅρχιμ. Ἱερεμίου Γεωργαλῆ
            «Κρήτη τοῦ κόσμου ἀρχόντισσα, τσι λευτεριᾶς ξομπλιάστρα πού σ’ ἀγκαλιάζει ἡ θάλασσα καί σέ φιλοῦνε τ’ ἄστρα». Στοῦ κόσμου τίς ἀκρώρειες στούς μυθικούς τούς χρόνους, βασίλευε ὁ Ἀστερίωνας, ὁ ἄνακτας τῆς Κρήτης. Κρατοῦσε ἀπό γενιά περιφανῆ καί κοσμοξακουσμένη, ἀπό τόν Δευκαλίωνα τόν τρανό καί τόν μεγάλο Ἕλληνα, γιός τοῦ Τεκτάμου λογίζεται καί τῆς γλυκιᾶς Κρηθέας. Ὁ Ἀστρινός ὁ Δίας τοῦ ἔδωσε σύζυγο καί βασίλισσα τήν ξακουστή Εὐρώπη.

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

Βίος καί Πολιτεία τῶν Ὁσίων Πατέρων, Παρθενίου και Ευμενίου.


Οἱ Ὅσιοι Παρθένιος καὶ Εὐμένιος κατάγονταν ἀπὸ τὰ Πιτσίδια Πυργιωτίσσης καὶ ἦταν τέκνα τῆς εὐλογημένης συζυγίας τοῦ Χαρίτωνος καὶ τῆς Μαρίας Χαριτάκη. Ἀπὸ τὴ μικρή τους ἡλικία ἀποκαλύφθηκε ἡ μοναχική τους κλίση μὲ διάφορα θαυμαστὰ γεγονότα ποὺ βίωσαν.
Ὁ Παρθένιος γεννήθηκε τὸ 1829 καὶ ἔλαβε τὸ κοσμικὸ ὄνομα Νικόλαος, ἐνῶ μερικὰ χρόνια ἀργότερα, τὸ 1846 γεννήθηκε καὶ ὁ Εὐμένιος, κατὰ κόσμον Ἐμμανουήλ. Ὁ Νικόλαος ἀγαποῦσε τὴν ἡσυχία ἀπὸ μικρὸς καὶ ἀποστρεφόταν τὰ παιχνίδια, ἐνῶ τηροῦσε ὅλες τὶς καθορισμένες ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἡμέρες νηστείας. Δὲν ἐντρύφησε στὰ γράμματα σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν μικρὸ ἀδελφό του, ὁ ὁποῖος διδάχθηκε ἀπὸ κάποιον δάσκαλο τοῦ χωριοῦ του.

Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΡΗΤΗΣ Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ


τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης κ. Συμεών

Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Ἱεροσολυμίτης ὑπῆρξε μιά πολύ ἀξιόλογη φυσιογνωμία στήν ἐποχή του κι ἕνας ἀπό τούς κορυφαίους ποιητές καί ὑμνογράφους μας. Εἶναι ὁ συντάκτης τοῦ θεσπεσίου Μεγάλου Κανόνος. Ἡ γνώση τοῦ βίου τοῦ μεγάλου τούτου Ἱεράρχη καί ποιητῆ δέν εἶναι ἡ ἀνάλογη μέ τήν ἀξία πού ἔχει καί τή σημασία πού ἀπόχτησε στή λειτουργική συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας ὁ Μέγας Κανών. Καί νά σκεφθεῖ κανείς ὅτι ὑπῆρξε μιά μεγάλη ἐκκλησιαστική μορφή μ᾿ ἕνα ὑπέροχο ποιμαντικό ἔργο καί μιά πλούσια συγγραφική προσφορά!

Τρίτη 1 Ιουλίου 2014

ΤΑ ΤΡΊΑ ΦΆΡΜΑΚΑ ΤΩΝ ΆΓΙΩΝ ΑΝΆΡΓΥΡΩΝ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται.
Και καλό Μήνα να έχουμε.
Πρώτη του μηνός σήμερα και η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη των Αγίων Ανάργυρών Κοσμά και Δαμιανού των εκ της Ρώμης.
Τα αδέρφια Κοσμάς και Δαμιανός, οι οποίοι έζησαν την εποχή που αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Καρίνος, ήταν γνωστοί γιατροί στο επάγγελμα και παρείχαν ιάσεις σε όλους όσους είχαν ανάγκη, και για αντάλλαγμα δεν έπαιρναν χρήματα, αλλά το μόνο πού ζητούσαν ήταν η Πίστη στον Χριστό.
Κάποιοι όμως καλοθελητές διέβαλαν τους αγίους στον αυτοκράτορα και του είπαν ότι οι θεραπείες και τα θαύματα που επιτελούσαν τα έκαναν με μαγικές τέχνες. Τότε οι Άγιοι Ανάργυροι επειδή δεν ήθελαν να πάνε άλλους αντί αυτών στον αυτοκράτορα, προσήλθαν μόνοι τους ενώπιον του και ο Καρίνος προσπάθησε να τους μεταπείσει να αρνηθούν τον Χριστό. Εκείνοι όμως όχι μόνο δεν αρνήθηκαν την πίστη τους, αλλά κατάφεραν να μεταπείσουν και να αλλάξουν και τον ίδιο τον αυτοκράτορα, αφού και ο ίδιος δέχτηκε τις θεραπευτικές τους ιάσεις. Συγκεκριμένα, όταν ο Καρίνος ανέκρινε τους Αγίους, μετατοπίστηκε η θέση του προσώπου του και στράφηκε προς την ράχη του. Αμέσως τότε οι Άγιοι την θεράπευσαν με την προσευχή τους στον Χριστό. Εξαιτίας αυτού του θαύματος, πίστεψαν στον Χριστό όσοι βρίσκονταν εκείνη την στιγμή μπροστά σ' αυτό πού συνέβη και ο ίδιος ο Αυτοκράτορας τους έστειλε πίσω στους συγγενείς τους με μεγάλες τιμές.

ΙΟΥΛΙΟΣ ΜΗΝΑΣ

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, στις 4 Ιουλίου η Γη μας θα βρίσκεται στο πιο απομακρυσμένο σημείο της τροχιάς της, δηλαδή στο αφήλιό της, γεγονός που δεν πρέπει να ξενίζει κανέναν αφού η απόστασή μας από τον Ήλιο δεν σχετίζεται με τις θερμοκρασίες που επικρατούν πάνω στη Γη. Αυτό, όπως είναι άλλωστε γνωστό, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην κλίση του άξονα της Γης κι όχι στο αν βρισκόμαστε στο αφήλιο ή στο περιήλιο της γήινης τροχιάς. Έτσι, στη διάρκεια του καλοκαιριού ο Ήλιος ευνοεί το βόρειο ημισφαίριο, οι ακτίνες του πέφτουν πάνω μας περισσότερο κάθετα κι ενώ εμείς έχουμε καλοκαίρι, στο νότιο ημισφαίριο έχουν χειμώνα.

Τον Ιούλιο 1761…στον Χάνδακα !

Η τουρκοκρατία καλά κρατεί και οι νόμοι, οι διαταγές όπως και τα λεγόμενα μπουγιουρουλντί  δίνουν και παίρνουν. Στα τούρκικα αρχεία του Χάνδακα που έχει μεταφράσει ο αείμνηστος Νικόλαος Σταυρινίδης διαβάζει  κανείς πληροφορίες και συμβάντα που πραγματικά διαφωτίζουν μια εποχή τόσο μακρινή και τόσο απίστευτη για μας τους νεώτερους  που πολλές φορές απορείς σκεπτόμενος πως όλα αυτά συνέβησαν στα ίδια μέρη που εμείς  σήμερα ζούμε, περπατάμε, δουλεύουμε . Άλλες συνήθειες, άλλες εποχές , αλλά ήθη, άλλοι νόμοι. Και φυσικά μην ξεχνάμε πως οι Χριστιανοί τότε ήταν  υποδουλωμένοι στον πιο φοβερό κατακτητή και υποχρεωμένοι να  τηρούν την κάθε διαταγή πιστά  αλλιώς θα πλήρωναν ακόμα και με την ίδια τους τη ζωή κάθε παρατυπία.

Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

ΤΟ ΚΆΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι
Χαίρεται.
Μια χαρακτηριστική περιγραφή του Ευαγγελίου και η σημερινή. Ο Κύριος κάνει ένα περίπατο στην ακρογιαλιά της Γαλιλαίας και βλέπει δυο αδελφούς, τον Σίμωνα, τον οποίο αργότερα  ονόμασε Πέτρο, και τον Ανδρέα, που εκείνη την ώρα ετοίμαζαν να ρίξουν τα δίκτυα στη λίμνη γιατί ήταν ψαράδες στο επάγγελμα. Και τους καλεί, τους λέει: Ακολουθήστε µε, και θα σας κάνω ικανούς να ψαρεύετε αντί για ψάρια, ανθρώπους. Τα δύο αυτά αδέλφια χωρίς δεύτερη σκέψη, αμέσως άφησαν τα δίχτυα τους και Τον ακολούθησαν. Αφού προχώρησε πιο κάτω, το ίδιο περιστατικό διαδραματίζεται, άλλοι δύο αδελφοί, ο Ιάκωβος με τον Ιωάννη, κάνουν την ίδια δουλειά, ετοιμάζονται και αυτοί να ρίξουν τα δίκτυα στη λίμνη, μαζί με το γέρο πάτερα τους το Ζεβεδαίο. Γίνεται το ίδιο κάλεσμα και τα αδέλφια αμέσως αφήνουν σκάφος και το γέρο πατέρα τους και τρέχουν κοντά Του.

Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΡΙΤΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ


του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.,
από το Amen.gr



Η αποστολική περικοπή της Κυριακής Β΄ Ματθαίου από την προς Ρωμαίους επιστολή του Απ.Παύλου είναι σε μετάφραση η ακόλουθη:
«Αδελφοί, δόξα, τιμή και ειρήνη προσμένουν όποιον κάνει το καλό, πρώτα τον Ιουδαίο αλλά και τον εθνικό· γιατί ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις. 'Ετσι, λοιπόν, όσοι αμάρτησαν χωρίς να ξέρουν τον νόμο του Θεού, θα καταδικαστούν όχι με κριτήριο τον νόμο.

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ Η ΘΥΣΊΑ ΤΟΥ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
χαίρεται.
έχω την γνώμη ότι περισσότερο από ποτέ πρέπει να βρίσκουμε ανθρώπους μέσα στην Ιστορία μας και να τους ανορθώνουμε σαν πρότυπα. Μέσα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε νομίζω ότι άρθρα που τιμούν τους πραγματικούς ήρωες της Ελλάδος αξίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους στο διαδίκτυο μήπως και επιτευχθεί τελικά  το ξύπνημα των συνειδήσεων των συμπολιτών μας. τα παρακάτω ελάχιστος φόρος τιμής στον Δασκαλογιάννη και την θυσία του.
Γόρτυνα 17/06/2014
πατήρ Δημήτριος

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

Η ΔΩΡΕΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ


του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.,


Ο Σταυρός και η Ανάσταση του Ιησού Χριστού αποτελούν τα βασικά ιστορικά γεγονότα που θεμελιώνουν την Εκκλησία. Ως επίσημη όμως γενέθλιος ημέρα της εντός της ιστορίας θεωρείται η ημέρα της Πεντηκοστής, κατά την οποία το Άγιο Πνεύμα έπνευσε ως «βιαία πνοή» επάνω στους Αποστόλους και τους έδωσε τη δύναμη να διακηρύξουν τη χριστιανική πίστη στα πέρατα της οικουμένης. Όπως το Άγιον Πνεύμα φωτίζοντας τους ι. Συγγραφείς της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης είναι ουσιαστικά ο συγγραφέας των δυο Διαθηκών, έτσι μπορούμε να πούμε ότι είναι κινητήρια δύναμη της Εκκλησίας, που «όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας», είναι ο δημιουργός της χριστιανικής Ιστορίας. Το Άγιον Πνεύμα είναι το κεντρικό πρόσωπο της σημερινής εορτής.

Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014

ΤΑ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΑ



Ποιὰ εἶναι, πότε καὶ γιατί τελοῦνται
Μέσα στὴν ἰδιαίτερη μέριμνά της γιὰ τοὺς κεκοιμημένους, ἡ ἁγία Ὀρθόδoξη Ἐκκλησία μας ἔχει καθορίσει ξεχωριστὴ ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος γι᾿ αὐτούς. Κάθε Σάββατο δηλαδή.

Ὅπως ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἔτσι καὶ τὸ Σάββατο εἶναι ἡ ἡμέρα τῶν κεκοιμημένων, γιὰ νὰ τοὺς μνημονεύουμε καὶ νὰ ἔχουμε (ἐπι)κοινωνία μαζί τους. Σὲ κάθε προσευχὴ καὶ ἰδιαίτερα στὶς προσευχὲς τοῦ Σαββάτου ὁ πιστὸς μνημονεύει τοὺς οἰκείους, συγγενεῖς καὶ προσφιλεῖς, ἀλλὰ ζητᾶ καὶ τὶς προσευχὲς τῆς Ἐκκλησίας γι᾿ αὐτούς.

Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ....


Πρέπει να φιλάμε το χέρι του Ιερέα;

Του  Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

Πέθανε ο γέροντας ιερέας σας. Στη θέση του ήρθε ένας νεαρός ιερέας, που μόλις αποφοίτησε από την ιερατική σχολή.

Κυριακή 1 Ιουνίου 2014

ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ Α ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΡΕΙΟΣ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται. Και καλό Μήνα.
Τούτη η μέρα, τούτη η Κυριακή,  είναι αφιερωμένη στην  μνήμη των 318 θεοφόρων Πατέρων της Ά οικουμενικής Συνόδου. Δηλαδή, σε όσους πατέρες συμμετείχαν στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας το 325 μ. Χ. για να επιβεβαιώσουν βασικές διδασκαλίες της Εκκλησίας μας που έχουν σχέση με την  σωτηρία μας, που γίνεται μέσα και γύρο από το πρόσωπο του Χριστού. Οι βασικές αυτές αρχές τονίζονται μέσα από τα πρώτα άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως μας, το γνωστό σε όλους «Πιστεύω», που συνεχίζουμε μέχρι σήμερα όλοι οι Χριστιανοί να επαναλαμβάνουμε με φόβο Θεού για να τονίζουμε την πίστη μας στον Θεό Πατέρα ως το Δημιουργό του κόσμου και στον Ιησού Χριστό ως τον Μονογενή του Υιό που ήλθε στον κόσμο για να μας σώσει από την αμαρτία και τον θάνατον και να μας οδηγήσει στον Παράδεισο.

Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Η ΠΡΩΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

Η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος

Αγίου Νεκταρίου


Ο Άρειος.

Ο Άρειος εγεννήθη εν Λιβύη περί τα μέσα της γ' μ.Χ. εκατονταετηρίδος, εσπούδασε δε εν Αλεξανδρεία και εγένετο οπαδός του Ωριγένους, του Μελετίου και του προϊσταμένου της Αντιοχειανής Σχολής Λουκιανού του πρεσβυτέρου. Η ευρεία αυτού παιδεία, η φιλοσοφική αυτού μόρφωσις, και η περί την επιστήμην των θείων Γραφών δεινότης, κατέστησαν αυτόν γνωστότατον, το δε εμβριθές αυτού σχήμα, οι οπωσούν αγέρωχοι τρόποι, το μεγαλοπρεπές ανάστημα, και η ευειδής αυτού όψις, ενέπνεον πάσι τον σεβασμόν και συμπάθειαν. Και κατ' αρχάς μεν καταλιπών τον Μελέτιον προεχειρίσθη διάκονος της Εκκλησίας Αλεξανδρείας υπό του Επισκόπου αυτής Πέτρου. Από της εποχής δ' αυτής παρουσιάζεται η του χαρακτήρος αυτού ισχύς και η εμμονή εις τας πεποιθήσεις του. Είτα δε, όταν ο Πέτρος Αλεξανδρείας απεκήρυξε τους συμμετόχους του Μελετίου, και δεν απεδέχετο το βάπτισμα αυτών, ο Άρειος εξανέστη το πρώτον, μεμφόμενος τα γενόμενα και διεμαρτύρετο κατά του μέτρου τούτου του Επισκόπου του. Και κατ' ακολουθίαν τούτου απεπέμφθη από της Αλεξανδρείας. Ότε δε μετά ταύτα τον Πέτρον αποβιώσαντα διεδέξατο ο πραϋς τους τρόπους Αχιλλάς, ο Άρειος αιτήσας συγγνώμην εγένετο δεκτός εν τη Εκκλησία και τω 212ω εχειροτονήθη Πρεσβύτερος.

Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

«ΑΝΕΛΗΦΘΗΣ ΕΝ ΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΕ Ο ΘΕΟΣ»



ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητή

Η εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού αποτελεί έναν χαρμόσυνο εορτολογικό σταθμό μέσα στην όντως ευφρόσυνη αναστάσιμη περίοδο της Εκκλησίας μας. Με αισθήματα αγαλλιάσεως οι ορθόδοξοι πιστοί κατακλύζουμε την ιερή αυτή ημέρα τους ναούς για να αναπέμψουμε ευχαριστήριες ωδές στο Σωτήρα και Λυτρωτή μας Κύριο και να υμνήσουμε την αγία Ανάληψή Του στους ουρανούς, εκεί από όπου καταδέχθηκε να κατέβει, προκειμένου να επιτελέσει το σωτήριο έργο του ανθρωπίνου γένους (Ιωάν.3,13.Φιλιπ.2,6-11). Υμνούμε την επάνοδό Του στο θείο θρόνο της άφατης μεγαλοσύνης Του, στα δεξιά του Θεού Πατέρα, προς τον Οποίο θα είναι εσαεί ο μεγάλος και αιώνιος μεσίτης μας (Α΄Τιμ.2,5).

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μετά την λαμπροφόρο Ανάστασή Του από τους νεκρούς, δεν εγκατέλειψε αμέσως τον κόσμο, αλλά συνέχισε για σαράντα ημέρες να εμφανίζεται στους μαθητές Του (Πράξ.1,3). Αυτές οι μεταναστάσιμες εμφανίσεις Του προς αυτούς είχαν πολύ μεγάλη σημασία. Έπρεπε οι πρώην δύσπιστοι και φοβισμένοι μαθητές να βιώσουν το γεγονός της Αναστάσεως του Διδασκάλου τους και να αποβάλλουν κάθε δισταγμό και ψήγμα απιστίας για Εκείνον. Έπρεπε να αποβάλλουν κάθε ίχνος λαθεμένης μικροεθνικιστικής ιουδαϊκής αντίληψης για το Μεσσία. Να συνειδητοποιήσουν πλήρως τον πανανθρώπινο χαρακτήρα του απολυτρωτικού έργου του Σωτήρα και να ξεχάσουν κάθε σκέψη για «ανάσταση του βασιλικού θρόνου του Δαβίδ» και την κυριαρχία του κόσμου. Οι θαυμαστές μεταναστάσιμες εμφανίσεις Του και οι προχωρημένες πια και πνευματικού χαρακτήρα νουθεσίες αποτέλεσαν σημαντικό παράγοντα για τη διαμόρφωση νέας αντιλήψεως για το θείο πρόσωπο του Λυτρωτή Χριστού και το σωτήριο ιεραποστολικό έργο που είχαν ταχθεί από Εκείνον να επιτελέσουν στο εξής. « Διήνοιξεν αυτών τον νουν, αναφέρει ο ευαγγελιστής Λουκάς, του συνιέναι τας γραφάς και είπεν αυτοίς ότι ούτω γέγραπται και ούτως έδει παθείν τον Χριστόν και αναστήναι εκ νεκρών τη τρίτη ημέρα, και κηρυχθήναι επί το ονόματι αυτού μετάνοιαν και άφεσιν αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, αρξάμενον από Ιερουσαλήμ. Υμείς δε εστε μάρτυρες τούτων. Και ιδού εγώ αποστέλλω την επαγγελίαν του πατρός μου εφ΄ υμάς» (Λουκ.24,45-49). Η πιο ελπιδοφόρα αναγγελία Του προς αυτούς ήταν η διαβεβαίωση πως «ιδού εγώ μεθ ' υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ.28,20) και «καθίσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ έως ου ενδύσησθε δύναμιν εξ΄ύψους » (Λουκ.24,49), προαναγγέλλοντας την επιδημία του Παναγίου Πνεύματος προς αυτούς και την Εκκλησία Του.

Την τεσσαρακοστή λοιπόν ημέρα, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Λουκά, «εξήγαγε δε αυτούς (τους μαθητάς ) έξω εις Βηθανίαν και επάρας τας χείρας αυτού ευλόγησεν αυτούς. Και εγένετο εν τω ευλογείν αυτόν αυτούς διέστη απ΄αυτών και ανεφέρετο εις τον ουρανόν . Και αυτοί προσκυνήσαντες αυτόν υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ μετά χαράς μεγάλης και ήσαν δια παντός εν τω ιερώ αινούντες και ευλογούντες τον Θεόν » (Λουκ.24,50-53). Ο ευαγγελιστής Μάρκος, περιγράφοντας πιο λακωνικά το θαυμαστό και συνάμα συγκινητικό γεγονός, αναφέρει πως μετά από την ρητή αποστολή των μαθητών σε ολόκληρο τον κόσμο κηρύττοντας και βαπτίζοντας τα έθνη, «ανελήφθη εις τον ουρανόν και εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού. Εκείνοι δε εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον βεβαιούντος δια των επακολουθούντων σημείων» (Μαρκ.16,19-20).

Το μεγάλο γεγονός της Θείας Αναλήψεως έχει πραγματικά τεράστιες θεολογικές και σωτηριολογικές παραμέτρους για την Εκκλησία μας. Η Ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού αποτελεί αναμφίβολα το θριαμβευτικό πέρας της επί γης παρουσίας Του και του απολυτρωτικού έργου Του. «Ανελήφθη εν δόξη » για να επιβεβαιώσει την θεία ιδιότητά Του στους παριστάμενους μαθητές Του. Για να τους στηρίξει έτι περισσότερο στον τιτάνιο πραγματικά αγώνα, που Εκείνος τους ανάθεσε, δηλαδή τη συνέχιση του σωτηριώδους έργου Του για το ανθρώπινο γένος.

Είναι αλήθεια πως και κατ' αυτήν τη θαυμαστή στιγμή οι απόστολοι δεν είχαν πλήρη συναίσθηση της αποστολής τους. Παρ' όλο ότι είχαν ζήσει συγκλονιστικά γεγονότα το τελευταίο διάστημα, τα άχραντα παθήματα του Διδασκάλου τους και βίωσαν την λαμπροφόρο Ανάστασή Του από τους νεκρούς, εν τούτοις δε μπόρεσαν να απαγκιστρωθούν από τη μικροεθνικιστική ιουδαϊκή περί Μεσσία αντίληψη. Γι' αυτό μπήκαν στον πειρασμό να πληροφορηθούν από Εκείνον, τη στιγμή που τους εγκατέλειπε για τον ουρανό, «Κύριε, ει εν τω χρόνω τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν τω Ισραήλ;» (Πραξ.1,6). Δεν είχαν συνειδητοποιήσει την παγκοσμιότητα του κηρύγματος του Ιησού, δεν αντιλήφθηκαν την πνευματική οικουμενική επανάσταση, που ήρθε να φέρει Αυτός στην ανθρωπότητα, απαλλαγμένη από κάθε μορφή κοσμικής εξουσίας, έχοντας χαρακτήρα αποκλειστικά διακονίας, προς τον πεσόντα άνθρωπο. Φαίνεται ότι λησμόνησαν την προτροπή του Διδασκάλου τους να αλλάξουν νοοτροπία και να μην σκέπτονται όπως ο εξουσιαστικός κόσμος «υμείς δε ουχ ούτως, αλλ' ο μείζων εν υμίν γινέσθω ως ο νεώτερος, και ο ηγούμενος ως ο διακονών. Τις γαρ μείζων, ο ανακείμενος ή ο διακονών; Ουχί ο ανακείμενος ; Εγώ δε ειμί εν μέσω υμών ως ο διακονών. Υμείς δε εστέ οι διαμεμενηκότες μετ ' εμού εν τοις πειρασμοίς μου» (Λουκ.22,26-27). Το παράδειγμα της διακονίας το έδωσε πλειστάκις ο Ίδιος ο Κύριος, ο Οποίος δεν ήρθε στον κόσμο « διακονηθήναι , αλλά διακονήσαι » (Μάρκ.10,45). Με λόγους τρυφερότητας, συμπάθειας και αγάπης προς αυτούς τους απάντησε πως « ουχ υμών εστι γνώναι χρόνους ή καιρούς ους ο πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία» (Πράξ.1,7), θέλοντας να τους εμπεδώσει τη διαχρονική και σώζουσα παρουσία της Εκκλησίας Του στον κόσμο. Εκείνο που τους χρειάζονταν ήταν η άνωθεν δύναμη και ο φωτισμός για να μυηθούν πλήρως στο μυστήριο της σωτηρίας του κόσμου. Τους έδωσε την ελπιδοφόρα αγγελία πως θα λάβουν «δύναμιν επελθόντος του αγίου Πνεύματος» και έτσι θα δυνηθούν να γίνουν «μάρτυρες (Αυτού) εν τε Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και εως εσχάτου της γης» (Πράξ.1,8).

Ο ιερός συγγραφέας του βιβλίου των «Πράξεων των Αποστόλων» αναφέρει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό, περιγράφοντας το θαυμαστό γεγονός της εις ουρανούς αναλήψεως του Κυρίου. «Βλεπόντων αυτών (των μαθητών) επήρθη , και νεφέλη υπέλαβεν αυτόν από των οφθαλμών αυτών. Και ατενίζοντες ήσαν εις τον ουρανόν πορευομένου αυτού, και ιδού άνδρες δύο παρειστήκεσαν αυτοίς εν εσθήτι λευκή, οί και είπον΄ άνδρες Γαλιλαίοι, τι εστήκατε εμβλέποντες εις τον ουρανόν ; Ούτος ο Ιησούς ο αναληφθείς αφ' υμών εις τον ουρανόν , ούτως ελεύσεται , όν τρόπον εθεάσασθε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν » (Πράξ.1,9-11). Οι ουράνιοι διαμηνείς του θελήματος του Θεού άγγελοι βρέθηκαν για μια ακόμα φορά ανάμεσα σε ανθρώπους για να βεβαιώσουν το υπερφυσικό γεγονός της Αναλήψεως και να αναγγείλουν και κάτι άλλο: την επανέλευση του Κυρίου στη γη, η οποία θα γίνει τόσο ένδοξη και λαμπρή, όσο η Ανάληψη, όπως την βίωσαν οι παριστάμενοι απόστολοι.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ανήλθε στους ουρανούς, αλλά δεν εγκατέλειψε το ανθρώπινο γένος, για το οποίο έχυσε το τίμιο Αίμα Του. Μπορεί να κάθισε στα δεξιά του Θεού στους ένδοξους ουρανούς, όμως η παρουσία Του εκτείνεται ως τη γη και ως τα έσχατα της δημιουργίας. ’φησε στη γη την Εκκλησία Του, η οποία είναι το ίδιο το αναστημένο, αφθαρτοποιημένο και θεωμένο σώμα Του, για να είναι το μέσον της σωτηρίας όλων των ανθρωπίνων προσώπων, που θέλουν να σωθούν. Νοητή ψυχή του σώματός Του είναι ο Θεός Παράκλητος, «το Πνεύμα της αλήθείας» ( Ιωάν . 15,26), ο Οποίος επεδήμησε κατά την αγία ημέρα της Πεντηκοστής σε αυτό, για να παραμείνει ως τη συντέλεια του κόσμου. Η σωτηρία συντελείται με την οργανική συσσωμάτωση των πιστών στο θεανδρικό Σώμα του Χριστού. Αυτό εννοούσε, όταν υποσχόταν στους μαθητές Του: «ιδού εγώ μεθ ' υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ.28,20).

O απόστολος Παύλος θέλοντας να τονίσει εμφαντικά το γεγονός της εις ουρανούς αναβάσεως του Χριστού και της παρρησίας Του στο θρόνο του Θεού Πατέρα, έγραψε πως Αυτός «διαθήκης καινής μεσίτης εστί, όπως, θανάτου γενομένου εις απολύτρωσιν των επί τη πρώτη διαθήκη παραβάσεων, την επαγγελίαν λάβωσιν οι κεκλημένοι της αιωνίου κληρονομίας » (Εβρ.9,15). Λάβαμε την « οικονομίαν της χάριτος» (Εφεσ.3,2), ως υπέρτατη δωρεά της υψώσεως Αυτού. Ο φαεινός θρόνος Του στους ένδοξους ουρανούς είναι στο εξής το σημείο συνάντησης Θεού και ανθρώπων, διότι ο Ίδιος διαβεβαίωσε πως «ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι' εμού» (Ιωάν.14,6).

Μέσα λοιπόν στην χαροποιό αναστάσιμη περίοδο προβάλλει η μεγάλη εορτή της Αναλήψεως για να μας χαροποιήσει έτι περισσότερο και να μας υπενθυμίσει πως η δοξασμένη επάνοδος του Λυτρωτή μας Χριστού στο θρόνο της Θεότητας απορρέει άπειρες σωτήριες δωρεές για την ανθρωπότητα και ολόκληρη τη δημιουργία. Αυτός ως ο δοξασμένος Θεάνθρωπος μετέχει ταυτόχρονα του κτιστού και του ακτίστου , καθιστάμενος έτσι ο σωτήριος σύνδεσμος μεταξύ Δημιουργού και δημιουργημάτων. Αυτή είναι η πεμπτουσία της σωτηρίας και το κεντρικό νόημα της μεγάλης εορτής!

Σάββατο 24 Μαΐου 2014

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ...

Από το amen.gr του Γεωργίου Σπυρίδωνος Μάμαλου

Εμπρός στην ιστορία…

Ανατρέχοντας στην ιστορική συνάντηση των Ιεροσολύμων το 1964, ενόψει της συνάντησης Πάπα Φραγκίσκου και Πατριάρχη Βαρθολομαίου



Πως γράφεται  ιστορία; Πως φθάνουμε σε ένα γεγονός που θα καταγραφεί ως ιστορικό και θα αποτελέσει σημείο αναφοράς, όχι μόνο για εκείνους που το έζησαν ή καλύτερα το δημιούργησαν, αλλά και για τις επόμενες γενεές;

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΝΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ (21 ΜΑΪΟΥ)


Του πατρός Γεωργίου Δορμπαράκη

“Ὡς γενέτειρα πόλη τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἀναφέρεται τόσο ἡ Ταρσὸς τῆς Κιλικίας ὅσο καὶ τὸ Δρέπανο τῆς Βιθυνίας. Ὡστόσο ἡ ἅποψη ποὺ ἐπικρατεῖ φέρει τὸν Μέγα Κωνσταντίνο νὰ ἔχει γεννηθεῖ στὴ Ναϊσὸ τῆς Ἄνω Μοισίας. Τὸ ἀκριβὲς ἔτος τῆς γεννήσεώς του δὲν εἶναι γνωστὸ, θεωρεῖται ὅμως ὅτι γεννήθηκε μεταξὺ τῶν ἐτῶν 274 – 288 μ.Χ.
Πατέρας του ἦταν ὁ Κωνστάντιος, ποὺ λόγῳ τῆς χλωμότητος τοῦ προσώπου του ὀνομάσθηκε Χλωρὸς, καὶ ἦταν συγγενὴς τοῦ αὐτοκράτορος Κλαυδίου. Μητέρα του ἦταν ἡ Ἁγία Ἑλένη, θυγατέρα ἑνὸς πανδοχέως ἀπὸ τὸ Δρέπανο τῆς Βιθυνίας.

Τρίτη 20 Μαΐου 2014

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΩΝ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χριστός Ανέστη.
Γεγονός αδιαμφισβήτητο, αποτελεί, ότι, Ο Ιησούς Χριστός ή για την ακρίβεια θα έπρεπε να αποτελεί, το πρότυπο για μας τους Χριστιανούς, ώστε να ακολουθούμε, τα βήματα του, να περνούμε, την αποδρομή του βλέποντας τα ίχνη του, έχοντας ενεργή συμμετοχή στην προαιώνια δόξα του. Ο διάλογός Του Χριστού, με την Σαμαρείτιδα δείχνει με σαφήνεια και πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι κάθε συνάντηση και επικοινωνία, με τους ανθρώπους, την έβλεπε ως αφορμή, για να τους οδηγήσει προς την επίγνωση της αληθείας, την μετάνοια και την σωτηρία. Κατά τον ίδιο τρόπο και εμείς, βλέποντας το παράδειγμά του Χριστού, έχουμε ή έτσι θα έπρεπε, να έχουμε ως κέντρο και σκοπό των σχέσεών μας, με τους συνανθρώπους μας,  την προσέγγισή μας προς τον Θεό και την προσέλκυση της θείας χάριτος. Καμία συνάντησή δική μας με τους άλλους ανθρώπους, δεν θα πρέπει να την βλέπουμε ως ένα τυχαίο γεγονός, αλλά, σαν αφορμή και αιτία της πρόνοιας του Θεού, για την Σωτηρία μας.

Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

ΠΕΤΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΠΕΛΕΒΑΝΗ..

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χριστός Ανέστη.
Έχουμε την Χαρά να αναδημοσιεύουμε συνέντευξη του Ομότιμου καθηγητού Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου κυρίου Πέτρου Βασιλείαδη που δόθηκε στη κυρία Μαριάνθη Πελεβάνη στις 16/05/2014
Γόρτυνα 19/05/2014
Πατήρ Δημήτριος

Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΙ Η ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΜΥΡΟΒΟΛΟ ΧΙΟ

Χριστός Ανέστη.
Στις 14 Μαΐου τιμάται και εορτάζεται πανηγυρικά στο μυροβόλο και αγιοτόκο νησί της Χίου η μνήμη του Αγίου Ισιδώρου, ο οποίος έβαψε με το αγνό και τίμιο αίμα του την ένδοξη και ιστορική χιακή γη και έγινε ο πρώτος μάρτυς, ο οποίος εδραίωσε το δένδρο της χριστιανικής πίστεως σ’ αυτό το ευλογημένο νησί του Αιγαίου.

Σάββατο 10 Μαΐου 2014

Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ.

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χριστός Ανέστη.
Διαβάζοντας την Ευαγγελική περικοπή του παραλυτικού, μου ήρθαν στο μυαλό κάποιες σκέψεις που θα ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σας. Πρώτα όμως θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα, για προβληματισμό και συζήτηση αν το θέλετε.

Η ΔΟΛΙΑ Η ΜΑΝΑ.

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χριστός Ανέστη.
Με αφορμή την γιορτή της Μάνας που είναι αύριο, δημοσιεύω το παρακάτω κείμενο, αφιερωμένο, σε όλες εκείνες τις μανάδες που αντέχουν και βλέπουν τα παιδιά τους, να φεύγουν και να ξεριζώνονται από τον τόπο τους.
Γόρτυνα 10/05/2014

Πατήρ Δημήτριος.

Χρήστος Χρηστοβασίλης

Η δόλια η μάνα




Xαροπάλευε η δόλια η μάνα, η πρωτονοικοκυρά του σπιτιού. Ήταν τρία νυχτόημερα του θανατά. Τρεις νυφάδες, δυο γιοι, τρεις θυγατέρες, τρεις γαμπροί και καμιά δεκαριά αγγόνια, αρσενικά και θηλυκά, περικύκλωναν το στρώμα της. Όλος αυτός ο κόσμος, που είχε βγει μες από τα σπλάχνα της, δε μπορούσε να γεμίσει τον τόπο του τρίτου γιου της, του Βασίλη, που βρίσκονταν μακριά στην ξενιτιά. Χαροπάλευε και ξωλαλούσε η δόλια η μάνα, κι όλα τα ξωλαλήματά της ήταν για τον ξενιτεμένο της το Βασίλη.
—Την ευχή μου να 'χετ' όλοι σας, κι ο Βασίλης μου την πλειότερη. Χώματα να πιάνει και μάλαμα να γίνονται. Από τη δεξιά μεριά είχε τη νύφη της τη Βασίλαινα και της κρατούσε το χέρι:
—Μου φαίνεται έτσι πως πιάνω τη σάρκα του Βασίλ' μου.
Έλεγε με πόνο η δόλια η μάνα. Κι ύστερα από λίγο, άρχισε το τραγούδι του ξενιτεμένου που βουλιέται να γυρίσει στην πατρίδα του.
Τώρα είν' ο Μάης κι η άνοιξη, τώρα 'ν' το καλοκαίρι.
Τώρα κι ο ξένος βούλεται στον τόπο τον να πάει...
Νύχτα σελώνει τ' άλογο, νύχτα το καλιγώνει
Βάνει τα πέταλα χρυσά και τα καρφι' ασημένια...

Το 'λεγε και το ξανάλεγε αυτό το τραγούδι και μέσα στο παραλόγισμα του θανατά έχανε τους στίχους κι έλεγε άλλ' αντ' άλλων κι έδινε διαταγές, σαν όταν ήταν γερή:
—«Κώσταινα! Εσύ να πας για ξύλα σήμερα!...».
—Εσύ, Γιώργαινα, να μάσεις τα σκουτιά και να πας στο πλύμα!... Ο Κώστας να πάει στα πρόβατα, κι ο Γιώργης στο ζευγάρι».
—«Εσύ, Βασίλαινα, να ζυμώ'εις καθάριο και να φκιά'εις πρόσφορα. Να φκιά'εις και πίτα!... Τα παιδιά όλα τα προσέχω εγώ... Σηκωθείτε όλοι και στες δουλειές σας! Έδωκε ο Θεός τη μέρα του... τι περιμένετε»;
—«Ξιουουουού!... παλιόκοτες που σας μάσει ο μπούφος! μου λερώνετε την προκόβα! Ξιουουουού»!
Στέκονταν όλοι γύρα στο επιθανάτιο κρεβάτι της δόλιας μάνας, της αληθινής μάνας του σπιτιού και περίμναν το τέλος της, την ύστερη πνοή της με βαριοθλιμμένο πρόσωπο και με δάκρυα στα μάτια. Σε λίγο ήρθε κι ο παπάς με τ' αρτοφόρι για να τη μετάλαβει. Άμα μπήκε μέσα ο παπάς, τρέμοντας με την κοινωνία στα χέρια, η άρρωστη ήρθε στα λογικά της, σήκωσε τα μάτια της, έκανε το σταυρό της κι είπε:
—«Σχωράτε με κι ο Θεός σχωρέσ' σας»!
Άνοιξε το στόμα της και δέχτηκε από τη λαβίδα τη μεταλαβιά με μεγάλη ευχαρίστηση και με μεγάλον αναγαλλιασμό. Ύστερα είπε:
—«Αν ήξερα ότι ο Βασίλης μου θα 'ρχονταν σε μια βδομάδα μέσα, θα βαστούσα στα δόντια μου την ψυχή ώσπου να 'ρθει, κι ύστερα θα πέθαινα ευχαριστημένη. Μη νομίζετε ότι δεν σας αγαπώ εσάς τους άλλους, αλλ' ο πόνος της ξενιτιάς είναι βαθύτερος και με κάνει να πονώ πλειότερο αυτήν την ώρα τον Βασίλ' μου, γιατί δεν τον βλέπω μπροστά μ'. Έτσι λέει και το τραγούδι:
«Κι ο ζωντανός ο χωρισμός παρηγοριά δεν έχει...»
Ύστερα απ' αυτά τα λόγια την έπιασε ένα βογγητό, και τη βάσταξε κάμποση ώρα, κι ύστερα από το βογγητό άρχισε πάλε τα ξωλαλήματα:
—Σάμα ήκουσα να πέφτουν δυο τρία ντουφέκια στην αράδα... Θα 'ναι ο Βασίλ'ς μου! Ακούω ποδοβολητό αλόγου: «Πόχει τα πέταλα χρυσά και τα καρφιά ασημένια...»
Σηκωθείτε όλοι να τον καρτερέσετε στην αυλή... Μην του πείτε πως είμαι του θανατά και σκανιάσει... Πέτε του ότ' είμαι λιγάκι άρρωστη... Ότι με πονεί το κεφάλι... όχι, όχι! Πέτε του καλύτερα ότι χτύπησα στο ποδάρι και γι' αυτό δεν μπόρεσα να βγω να τον καρτερέσω... Μη βγαίνετε όμως όλοι έξω... Ας μείνουν κι ένας δυο μέσα μ' εμένα, γιατί φοβούμαι να μείνω μοναχή μου...
Κι ενώ έλεγε και ξανάλεγε όλα αυτά τα ξωλαλήματα, τα παιδιά της, γιοι της και θυγατέρες της, νυφάδες της, γαμπροί της κι αγγόνια της, κάθονταν ολόγυρα στο στρώμα της και περίμεναν με βουρκωμένα μάτια το τέλος της. Σ' αυτό απάνω, ανασηκώθηκε λιγάκι, ζύγιασε τα μάτια της κατά τη θύρα κι είπε:
—Ανοίξτε τη θύρα κι αναμεράστε όσοι είστε μπροστά, γιατί μ' εμποδίζετε να ιδώ. Θέλω να τον ιδώ τον ξενιτεμένο μου να μπαίνει μέσα μ' όλη του τη λεβεντιά...
Αναμέρισαν όσοι στέκονταν κατάντικρυ της θύρας κι άφηκαν ελεύτερο το μάτι της δόλιας της μάνας να βλέπει προς τα έξω, κι αυτή κάρφωσε τα μάτια της στο έμπα της θύρας για κάμποση ώρα, κι ύστερα άρχισε το τραγούδι, σα να ήταν γερή:
Ξενιτεμένο μου πουλί, γλυκό χελιδονάκι,
Η ξενιτιά σε χαίρεται κι εγώ πίνω φαρμάκι.

Ο ξένος μες στη ξενιτιά, σαν το πουλί γυρίζει.
Σαν τον βασιλικόν ανθεί, αλλ' όμως δεν μυρίζει.

Ανάθεμα σε, ξενιτιά, κι εσέ και τα καλά σου,
Ούτε τ' άσπρα σου ήθελα, ούτε τα βάσανα σου.
Ύστερα άλλαξε το σκοπό:
Τι να σον στείλω, ξένε μου, τι να σου προβοδήσω.
Να στείλω μήλο σέπεται, κυδώνι μαραγκιάζει,
Να στείλω σου τα δάκρυα μου σ' ένα χρυσό μαντήλι.
Τα δάκρυα μου είναι καφτερά και καίνε το μαντήλι.

Και με την ύστερη λέξη αυτού του τραγουδιού έπεσε σε βαθιά νάρκη. Μια ώρα ακέρια πέρασε, που βαριοκοιμόνταν στην αγκαλιά του ύπνου, που μια τρίχα τη χώριζε από το θάνατο. Ανησύχησαν όλοι κι άρχισαν με κλάματα να την κουνούν, για ν' ανοίξει και να ιδούν για ύστερη φορά τα μάτια της, και ν' ακούσουν για ύστερη φορά τα ευλογημένα της τα λόγια.
Η δόλια η μάνα άνοιξε για ύστερη φορά τα μεγάλα της τα μάτια, και κοίταξε όλους με την αράδα, σα να τους μετρούσε έναν έναν, και τους έδωκε την ευχή της ολωνών.
—Να 'χετε όλοι την ευχή μου! Σας την δίδω με όλην μου την καρδιά! Να ζήσετε καλοκαρδισμένοι και να γεράσετε με παιδιά και μ' αγγόνια, και σύντομη ξενιτιά, δυο τρία χρόνια το πολύ. Οι μικρότεροι να σέβεστε τους μεγαλύτερους κι οι γυναίκες τους άντρες. Έτσι να κάνετε για να 'χετε την ευχή μ' ολάκερη. Μην κλέψετε, μην φονέψετε, μην πορνέψετε, μην ψευδομαρτυρήσετε. Έτσι είπε ο Θεός. Να δίνετε ελεημοσύνη όσο μπορείτε. Η ελεημοσύνη βγαίνει με το βελόνι και μπαίνει με το σακί. Να μην καταφρονείτε κανένα, να κρατάτε το θυμό σας και να φοβάστε τον Θεό. Κάνοντας αυτά θα ζήσετε καλά στον κόσμο... Ύστερα από λίγο δε θα είμαι εδώ κάτω... Παιδιά μου, πεθαίνω!
Όλοι άρχισαν να κλαιν και να της φιλούν το μέτωπο και τα χέρια. «Μάνα μ'!» φώναξαν όλα τα στόματα του σπιτιού. Τα μάτια της δόλιας της μάνας άρχισαν να κλειούνε, να βασιλεύουν, σαν όταν πέφτει ο ήλιος πίσω από το βουνό, και τα χείλια της να σφαλούν. Η Βασίλαινα, η πλειο μικρή κι η πλειο αγαπημένη της νύφη, άρχισε πρώτη το μοιρολόγι. Ο ήχος του μοιρολογιού την ξαναγύρισε τη δόλια μάνα. Ξανάνοιξε τα μάτια της και τα χείλια της κι είδε για ύστερη φορά τα παιδιά της και τους είπε τα πλειο υστερινά λόγια;
—Η ξενιτιά του Βασίλη μου με στέλ' στον κάτω κόσμο πικρή, φαρμακωμένη. Χίλια φορτώματα ζάχαρη δε θα μπορούσαν να μου γλυκάνουν την καρδιά. Μόρχεται πως από την πίκρα της καρδιάς μου θα ξεφυτρώσουν από το μνήμα μου αλιφασκιές, σπλώνοι και πικραγγουριές. Σας αφήνω διάτα, όταν έρθ' με το καλό ο Βασίλ'ς μου, όταν σας πάρουν τα σχαρίκια, να 'ρθ' ένας σας απάνω στο μνήμα μου, να ρίξ' τρία βροντερά ντουφέκια και να μου φωνάξ' δυνατά:
—«Μάνα, ήρθ' ο Βασίλ'ς!»
Τ' όνομα του Βασίλη ήταν η υστερινή της λέξη. Η δόλια η μάνα δεν ήταν πλειο στη ζωή. Αντήχησαν τα μοιρολόγια δυνατά, κι όλο το χωριό έτρεξε στο χαροχτυπημένο σπίτι.
Μήνες πέρασαν από το θάνατο της δόλιας της μάνας, την άνοιξη δέχτηκε το καλοκαίρι, και το καλοκαίρι ο χινόπωρος, και το χινόπωρο ο χειμώνας. Ο ξενιτεμένος ο Βασίλης δεν ακούονταν πουθενά. Το 'χουν σύστημα οι ξενιτεμένοι, όταν βουλιώνται να 'ρθούν, κόβουν τα γράμματα. Τον θάνατο της μάνας του δεν του τον είχαν γράψει τ' αδέρφια του για να μην του φανεί πικρότερος στην ξενιτιά, και τον περίμεναν να 'ρθεί και να τον μάθει στην αγκαλιά του σπιτιού του. Πέρασε ο Αϊ Δημήτρης, πέρασε των Ταξιαρχών, πέρασε κι ο Αϊ Νικόλας και ζύγωναν και τα Χριστούγεννα.
Ένα απόγευμα πρόβαλε ένας συχαρικιάρης κι άρπαξε το μαντήλι από το κεφάλι της Βασίλαινας!
—Ο Βασίλ'ς! της είπε λαχανιασμένος.
Εκείνη η στιγμή ήταν η πρώτη χαρούμενη στιγμή, αφόντας είχε πεθάνει η δόλια η μάνα, που αιστάνονταν το χαροκαμένο σπίτι. Η Βασίλαινα για μια στιγμή τα 'χασε από τη χαρά της, άμα άκουσε το χαρμόσυνο άγγελμα... ύστερα από λίγο συνήρθε, έτρεξε στην κασέλα της, την άνοιξε, έκοψε ένα μικρό φλορί από την τραχηλιά της, το έδωκε του σχαρικιάρη, κι ενώ το σπίτι γένονταν άνω κάτω από τη χαρά, και μικροί μεγάλοι έτρεχαν τον κατήφορο να δεχτούν τον ξενιτεμένο, αυτή ξεκρέμασε το ντουφέκι και τες παλάσκες από τον τοίχο και τράβηξε κατά το νεκροταφείο, στο μνήμα της δόλιας της μάνας, κι εκεί απάνω έριξε τρία ντουφέκια στην αράδα «μπαμμ!» «μπαμμ!» «μπαμμ!» κι ύστερα φώναξε με όλη τη δύναμη της:
—«Μάναααα! ήρθ' ο Βασίλ'ς!»


Χ. Χρηστοβασίλης, Διηγήματα της ξενιτιάς

Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

ΣΙΜΩΝΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΖΗΛΩΤΟΥ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χριστός Ανέστη.
Σίμωνος του Απόστολου σήμερα και πριν ευχηθώ χρόνια πολλά εις τους κατά το όνομα εορτάζοντες, θα ήθελα να σας πω δύο λόγια, για τον Σίμων τον Ζηλωτή τον Απόστολο του Χριστού. Ο Σίμων, ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές και κατά σάρκα αδελφός του Ιούδα του Λεββαίου. Τον ονόμαζαν και καναναίο ή κανανίτη. Όμως το όνομα αυτό, δεν εννοεί, ότι καταγόταν ούτε από τη γη Χαναάν, ούτε και από την Κανά της Γαλιλαίας. Η λέξη καναναίος, είναι χαλδαϊκής προελεύσεως και θα πει ζηλωτής και ο Ευαγγελιστής Λουκάς, τον προσομοιάζει με ζηλωτή.

Άγιος Χριστόφορος ο Μεγαλομάρτυρας





Τὸν Χριστοφόρον οἶδά σε Χριστοφόρος,
Χριστῷ τυθέντα τῷ Θεῷ διὰ ξίφους.

Βιογραφία
Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Χριστόφορος καταγόταν από ημιβάρβαρη φυλή και ονομαζόταν Ρεμπρόβος, που σημαίνει αδόκιμος, αποδοκιμασμένος, κολασμένος. Πιθανότατα έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.), όταν στην Αντιόχεια Επίσκοπος ήταν ο Άγιος Ιερομάρτυς Βαβύλας (τιμάται 4 Σεπτεμβρίου).

Ο Άγιος ως προς την εξωτερική εμφάνιση ήταν τόσο πολύ άσχημος, γι' αυτό και αποκαλείτο «κυνοπρόσωπος».