Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

ΟΙ ΔΥΟ ΠΙΘΑΝΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΉΣΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ


Του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

«Εκείνο τον καιρό καθώς έφτασε ο Ιησούς στην περιοχή των Γαδαρηνών, τον συνάντησε κάποιος άντρας από την πόλη, που είχε μέσα του δαιμόνια από πολύν καιρό. Ρούχο δεν ντυνόταν ούτε έμενε σε σπίτι, αλλά ζούσε στα μνήματα. 'Οταν είδε τον Ιησού, έβγαλε μια κραυγή, έπεσε στα πόδια του και του είπε με δυνατή φωνή: «Τι δουλειά έχεις εσύ μ' εμένα Ιησού, Υιέ του ύψιστου Θεού; Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις». Αυτά τα είπε, γιατί ο Ιησούς είχε διατάξει το δαιμονικό πνεύμα να βγει από τον άνθρωπο. Από πολλά χρόνια τον είχε στην εξουσία του, και για να τον συγκρατήσουν τον έδεναν με αλυσίδες και του έβαζαν στα πόδια σιδερένια δεσμά. Εκείνος όμως έσπαζε τα δεσμά, και το δαιμόνιο τον οδηγούσε στις ερημιές. Ο Ιησούς τον ρώτησε: «Ποιο είναι το όνομά σου;» Εκείνος απάντησε: «Λεγεών»·γιατί είχαν μπει μέσα του πολλά δαιμόνια. Τα δαιμόνια, λοιπόν, τον παρακαλούσαν να μην τα διατάξει να πάνε στην άβυσσο.

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

«Αρκεί σοι η χάρις μου. Η γαρ δύναμις μου εν ασθενεία τελειούται»

του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Όσο κι αν φαίνεται αντιφατικό αυτό, η δύναμη του Θεού φανερώνεται μέσα στην αδυναμία του ανθρώπου. Αυτό γράφει ο Απ.Παύλος στους Κοριθίους στο ανάγνωσμα της Κυριακής. Λίγο πριν από την περικοπή που διαβάζεται την Κυριακή απαριθμεί ο Παύλος  (Β΄Κορ 11,23-30) τις πολλές ταλαιπωρίες του ως αποστόλου του Χριστού: τις φυλακίσεις, τις μαστιγώσεις από τους Ιουδαίους, τον λιθοβολισμό του, το ναυάγιο στο πέλαγος επί ένα μερόνυχτο, τις οδοιπορίες, τους κινδύνους από ληστές, την έλλειψη τροφής, νερού και ρούχων, την καθημερινή πίεση από αυτούς που εμπόδιζαν το ιεραποστολικό έργο του. Αν θέλει να καυχηθεί για κάτι – έτσι τελειώνει η ενότητα που προηγείται του αναγνώσματος – είναι τα παθήματά του που μόλις απαρίθμησε. Εδώ αρχίζει το ανάγνωσμα της Κυριακής που παραθέτουμε σε μετάφραση:

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Αναζητούνται επειγόντως μοντέλα ειρηνικής συνύπαρξης των θρησκευτικών κοινοτήτων


του μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, από το Σαββατιάτικο ένθετο της «δημοκρατίας» για την ορθοδοξία


Η θεαματική όσο και κτηνώδης επιστροφή του θρησκευτικού φανατισμού, και μάλιστα σε διαδικτυακή αναμετάδοση, διαχέει στις δυτικές κοινωνίες μια πρωτόγνωρη και σοκαριστική φρίκη. Αποκεφαλισμοί και ανείπωτες φρικαλεότητες, που ο μέσος άνθρωπος του πολιτισμένου δυτικού κόσμου έβρισκε σε σκοτεινές γωνιές της Ιστορίας, έγιναν θέαμα καθημερινό και αποτρόπαιο, ικανό να πλημμυρίσει ακόμη και τις μέχρι πρότινος ασφαλείς δυτικές χώρες με αγωνία και ανασφάλεια. Τίποτα πλέον δεν μοιάζει απολύτως ασφαλές. Τα στεγανά ανάμεσα σε κράτη και πολιτισμικά περιβάλλοντα έχουν διαρραγεί. Κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει πλέον με βεβαιότητα τις εξελίξεις.

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

ΟΙ ΑΝΩΦΕΛΕΙΣ ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΩΦΕΛΙΜΑ ΕΡΓΑ


Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Ζ΄Οικ. Συνόδου
του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.,

Από το τέλος της προς Τίτον ποιμαντικής επιστολής είναι το αποστολικό ανάγνωσμα που διαβάζεται σήμερα Κυριακή των αγίων Πατέρων της εν Νικαίᾳ 7ης Οικουμενικής (787) Συνόδου. Ο Απόστολος γράφει στον μαθητή του, που είναι επίσκοπος Κρήτης τα εξής: «Παιδί μου, Τίτε, Αυτά τα λόγια είναι αληθινά και θέλω να τα βεβαιώνεις με την προσωπική σου μαρτυρία, ώστε όσοι έχουν πιστέψει στον Θεό να φροντίζουν να πρωτοστατούν σε καλά έργα. Αυτά είναι τα καλά και τα χρήσιμα στους ανθρώπους.

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Η ΜΗΤΉΡ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΜΗΤΈΡΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ


του Αρχιμ. Ιωακείμ Οικονομίκου, Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου Ι.Μ.Κίτρους


Κατά καιρούς ακούγονται και γράφονται από ορισμένους, ίσως αδαείς, ίσως μη γνωρίζοντας ιστορία και εκκλησιολογία, σχετικά με την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, αν είναι η Μητέρα Εκκλησία, γιατί λέγεται Μητέρα Εκκλησία, την στιγμη πού η Μήτηρ των Εκκλησιών είναι τα Ιεροσόλυμα. Επειδή υπάρχει μία παρανόηση επάνω σε αυτό το θέμα, θα ήθελα να απαντήσω δι' ολίγων σε αυτό το τόσο σηματικό ιστορικό, θεολογικό, εκκλησιολογικό και θεσμικό θέμα.

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

ΕΚΚΛΗΣΊΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΕ ΝΕΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ


Του Παντελή Καλαϊτζιδη*

Η οξύτατη οικονομική κρίση που ταλανίζει εδώ και τέσσερα χρόνια την πατρίδα μας άνοιξε νέο κεφάλαιο στις σχέσεις Εκκλησίας - Αριστεράς και Εκκλησίας - ριζοσπαστικού κοινωνικού και πολιτικού χώρου, με χαρακτηριστικά παραδείγματα την πολιτική ριζοσπαστικοποίηση της εκκλησιαστικής ρητορικής και τον ημιεπίσημο διάλογο Εκκλησίας - Αριστεράς, που οργάνωσε τον Ιανουάριο του 2013 το Τμήμα Θεολογίας ΑΠΘ (μετά τις προηγηθείσες απόπειρες διαλόγου το 1983-84 στο πλαίσιο του νεοορθόδοξου κινήματος, το 1987 στο συμπόσιο της ΕΑΡ στη Θεσσαλονίκη, το 2002 στην Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου στο πλαίσιο της σειράς εκδηλώσεων «Ορθοδοξία και Νεωτερικότητα» κ.λπ.).

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

ΣΤΗ ΜΝΉΜΗ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΉΣ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται.
 Είναι δύσκολο ο κάθε άνθρωπος να δεχτεί έτσι απλά το γεγονός και το μυστήριο του θανάτου χωρίς να αντιδράσει, χωρίς να κλάψει, χωρίς να στεναχωρηθεί, χωρίς να περάσει βουβά και αθόρυβα στην περίοδο του πένθους, όταν πρόκειται για ένα αγαπημένο μας πρόσωπο. Προπέμπουμε σήμερα, την κυρία Αγγελική, την γειτόνισσα, την ενορίτισσα, τη σύζυγο, τη μητέρα τη γιαγιά τον άνθρωπό της διπλανής πόρτας. Προπέμπουμε σήμερα και συνοδεύουμε στην τελευταία του κατοικία τον άνθρωπο μας.

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΕΝΟΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ....

Λίγα λόγια στη μνήμη του αγαπητού μου αδελφού και φίλου και ελάχιστου αδελφού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού Γεωργίου Βασμαριδάκη (Μπουτζουκο)

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι
Χαίρεται.

Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ για να κάνουμε μία προσευχή. Να μνημονεύσουμε, να φέρουμε στο μυαλό μας να θυμηθούμε έναν αγαπημένο και προσφιλή σε εμάς πρόσωπο, τον αγαπημένο σε όλους μας και ιδιαιτέρα σε αυτή εδώ την τοπική εκκλησία και κοινωνία Γεώργιο. Να τελέσουμε αυτό που η Εκκλησία λέει μνημόσυνο.

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΈΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΩΤΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥΣ

Αγαπητοί μου, αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται. Και καλό Μήνα.

Το μεσημέρι παίρνοντας  το μικρό μου γιο, από τον παιδικό σταθμό, είδα ότι στα χέρια του κρατούσε μια ζωγραφιά, που είχε φτιάξει με τα άλλα παιδάκια. Είχαν ζωγραφίσει μία γιαγιά, που τάιζε κότες, σε ένα όμορφο περιβόλι. Δεν ξέρω μα αυτή η εικόνα με πήγε πολλά χρόνια πίσω και ξαφνικά με έφερε στο σήμερα.