Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΎΣΕ Η ΠΡΟΣΕΥΧΉ ΚΑΙ Η ΝΗΣΤΕΊΑ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται.
Την στιγμή που, ο Κύριος κατέβηκε από το  Θαβώριο όρος, ακριβώς μετά την Θεία Μεταμόρφωση, ένας δυστυχισμένος πατέρας τρέχει κοντά του, για να Του πει αυτό που τον βασανίζει, να του πει  τον μεγάλο πόνο της καρδιάς του: Διδάσκαλε, σου έφερα τον γιο μου, που τον κυρίευσε δαιμονικό πνεύμα και του πήρε τη φωνή. Υποφέρει πολύ! Όταν τον πιάσει, τον ρίχνει στη γη, τον κάνει ν’ αφρίζει, να τρίζει τα δόντια του και τον αφήνει ξερό και αναίσθητο. Πολλές φορές τον έριξε στη φωτιά και στο νερό για να τον εξοντώσει. Παρακάλεσα τους μαθητές σου να τον ελευθερώσουν, αλλά δεν μπόρεσαν.
Τότε ο Κύριος γεμάτος παράπονο και αγανάκτηση φωνάζει:
— Ω γενεά που παραμένεις άπιστη και διεστραμμένη, ενώ είδες τόσα θαύματα! Μέχρι πότε θα είμαι μαζί σας και θα σας ανέχομαι; Φέρτε τον μου εδώ.
Μόλις έφεραν τον δυστυχισμένο  νέο μπροστά στον Κύριο, αυτό που είδε ο κόσμος, ήταν φοβερό. Το πονηρό πνεύμα άρχισε να ενεργεί, έπιασαν σπασμοί το νέο και αφού έπεσε στη γη αρχίζει να βγάζει αφρούς, από το στόμα του.
Δεν μπορεί όμως να μιλήσει, να αρθρώσει έστω και μία λέξη και ακούγονται άναρθρες κραυγές και ουρλιαχτά, που συγκλονίζουν τις καρδιές των ανθρώπων που βρίσκονται εκεί και έβλεπαν. Ο νέος δεν μπορεί να μιλήσει, να εκφράσει την ικεσία του στον Κύριο, να ζητήσει τη σωτηρία του. Κι αντί γι’ αυτόν παρακαλεί ο πατέρας.
Εδώ έχουμε την περίπτωση ενός δαιμονισμένου παιδιού. Όμως ο ακατονόμαστος  και με πολλούς άλλους τρόπους πειράζει και ενοχλεί τους ανθρώπους, ιδιαιτέρα στη σημερινή εποχή μας, πόσοι νέοι, δε ζουν μακριά από τον Θεό και υποφέρουν κυριευμένοι από τα δαιμονικά τους πάθη. Βασανίζοντας του εαυτούς του, αλλά και τους γύρο από αυτούς ανθρώπους και το συγγενικό τους περίγυρο. Κι όταν αυτός ο συγγενικός περίγυρος, είναι άνθρωποι του Θεού, ο πόνος τους είναι χειρότερος, γιατί καταλαβαίνουν την κατάσταση των αγαπημένων τους.
Όμως ο τραγικός και δυστυχισμένος πατέρας  του Ευαγγελίου δίνει σ’ όλους μας  ένα μεγάλο δίδαγμα. Όταν οι δικοί μας άνθρωποι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να προσευχηθούν για τον εαυτό τους, να προσευχόμαστε εμείς γι’ αυτούς και να παρακαλούμε για την μετάνοια και την Σωτηρία τους. Κάθε φορά που βλέπουμε στην Εκκλησία την απουσία των νέων, ας κάνουμε προσευχή εμείς γι’ αυτούς. Ας πονέσουμε εμείς για το δικό τους μαρτύριο. Ας κλάψουμε εμείς για το δικό τους δράμα. Και να είμαστε βέβαιοι ότι τα δικά μας δάκρυα, οι δικές μας ικεσίες, θα μαλακώσουν κάποτε τις ψυχές πολλών νέων, θα φέρουν τη μετάνοια και την επιστροφή τους.

 

Ο πατέρας όμως, δε σταματά εκεί, συνεχίζει την ικεσία του. Κύριε, λυπήσου μας και βοήθησέ μας, κάνε κάτι. Όμως ο Ιησούς του αποκρίνεται: Εσύ εάν μπορείς να πιστεύσεις, τότε όλα είναι δυνατά σ’ εκείνον που πιστεύει. Κι αμέσως ο πατέρας γεμάτος δάκρυα φωνάζει: Πιστεύω, Κύριε, βοήθησέ με στην ολιγοπιστία μου.
Τότε ο Ιησούς Χριστός με θεϊκή εξουσία λέει: Πνεύμα άλαλο και κουφό, εγώ σε διατάζω, βγες από αυτόν και μην ξαναμπείς ποτέ μέσα του. Και το πονηρό πνεύμα, αφού έκραξε και μούγκρισε , έφυγε αφήνοντάς τον νέο, κάτω στη γη σαν νεκρό. Τότε ο Κύριος τον έπιασε από το χέρι και τον σήκωσε. Οι μαθητές εμβρόντητοι Τον ρωτούν: Γιατί, Κύριε, εμείς δεν μπορέσαμε να βγάλουμε το πονηρό πνεύμα; Κι Εκείνος απαντά: Αυτό το  γένος, αυτό το είδος του δαιμονίου δεν φεύγει, από τον άνθρωπο, παρά μόνο με προσευχή και νηστεία.
Όταν ο άνθρωπος, προσεύχεται, σε συνδυασμό με νηστεία, τροφών και παθών και κακών συνηθειών, αυτό από μόνο του, του προσδίδει το στοιχείο της ασκήσεως, αλλά και της θυσία, μα και της προσφοράς, δεν δυσκολεύεται, δεν κουράζεται ψυχικά στην προσευχή του, ταπεινώνεται, γνωρίζει τον εαυτό του, και προετοιμάζετε το σώμα του με τον κατάλληλο τρόπο, να μην γίνεται εμπόδιο αλλά να υπηρετεί την ψυχή την ώρα της προσευχής.
Αυτά τα δύο όπλα σε σύνδεσμο μα καλεί η ο Κύριος να χρησιμοποιήσουμε για να σωθούμε, την προσευχή και την νηστεία. Με το καλό στη Αγία Ανάσταση.
Γόρτυνα 30/03/2014
Πατήρ Δημήτριος.


Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

"Σύμβολα κενά περιεχομένου, που πάγωσαν στη πάροδο του χρόνου"


του π.Δημητρίου Θεοφίλου,


Για άλλη μια φορά – χρονιά, ανεπίγνωστοι ξανά εθνικοί εορτασμοί, αδάπανες ομιλίες της «πεντάρας», παρελάσεις «αποκριάτικου χαρακτήρα», με παιδιά βαριεστημένα, που δυσκολεύονται να πάρουν τα πόδια τους.
Παρ’ όλη τη σοβούσα κρίση οι «εξέδρες των επισήμων» είναι κατάμεστες, από πολιτική, στρατιωτική – αστυνομική και εκκλησιαστική ηγεσία, δηλαδή την πεμπτουσία, της συστημικής κρίσης.
Κάθε φέτος όλο και περισσότερο, κάνει την εμφάνισή της, μια  φοβική ανασφάλεια της εξουσίας,  με τη αστυνομία να κρατάει μακριά το «ψηφοφόρο λαό!!!» από τους «ηγέτες» του, τα μέτρα «ασφαλείας» δρακόντεια, ιδίως στις μεγάλες πόλεις. Κάποιοι μέσα σε αυτό τον συμφερτό του χάους, είναι ανεπίγνωστα χαρούμενοι για τη φιέστα, κάποιοι άλλοι παραμένουν προβληματισμένοι και αρκετοί έχουν μια ΟΡΓΗ …μα μια ΟΡΓΗ…  που είναι ικανή, αν σπάσει το «φράγμα»,  να πνίξει πολλούς «τυράννους» και άπειρα «ψέματα», που μας βασανίζουν στο σήμερα και μας στερούν το αύριο.

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Η ΠΡΟΣΚΎΝΗΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΊΟΥ ΣΤΑΥΡΟΎ ΑΠΈΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΣΗΜΈΡΙΝΗ ΚΡΙΣΗ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται.

Έχουμε την χαρά, κατά την περίοδο της Άγιας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, να βρισκόμαστε σε μια περίοδο μεγάλης δοκιμασίας, εξετάσεων και ενός αγώνα. Ενός αγώνα που αν θα μας βγάλει νικητές, θα μας περάσει από τον θάνατο στην ζωή.

ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΤΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Του Σεβ Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου.

Κάθε ανθρώπινη πολιτεία έχει ένα νομικό πλαίσιο μέσα στο oποίο κινείται, γιατί είναι γεγονός ότι μετά την πτώση του ανθρώπου οι συνθήκες ζωής γίνονται δύσκολες. Ο άνθρωπος περιέπεσε στον σκοτασμό του νου και άλλαξαν οι σχέσεις του και με τον Θεό και με τον συνάνθρωπο. Ο άνθρωπος με σκοτισμένο νου γίνεται ιδιοτελής, φίλαυτος, αυτάρκης, εμπαθής και αυτό έχει τραγικές συνέπειες για την ζωή της κοινωνίας. Γι' αυτόν τον λόγο εμφανίσθηκαν πολλοί νομοθέτες που αγωνίσθηκαν και αγωνίζονται να κάνουν υποφερτές τις κοινωνικές συνθήκες. Έτσι τα ανθρώπινα πολιτεύματα στηρίζονται στην λογική, στην ανθρώπινη εφευρετικότητα και, φυσικά, όλα εξαρτώνται από τις υπάρχουσες κοινωνικές συνθήκες, αλλά και την δυνατότητα θεραπείας.

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Οι φονευθέντες Αββάδες της Ιεράς Λαύρας Αγίου Σάββα. Αγίου Στεφάνου του Μελωδού

Οι φονευθέντες Αββάδες της Ιεράς Λαύρας Αγίου Σάββα.



Διήγηση για τους φονευθέντες Αββάδες
Στην Ιερά Λαύρα του Αγίου Σάββα.


       Την εποχή αυτή πέθαναν στη Λαύρα του Αγίου Σάββα Πατέρες, με μαρτυρικό θάνατο, τον οποίο περιέγραψε σαν αυτόπτης μάρτυρας ο Άγιος Στέφανος ο Μελωδός, που υπήρξε Αγιοπολίτης και Σαββαϊτης ( + 807), με προτροπή του Ηγουμένου της Λαύρας Βασιλείου, ο οποίος απουσίαζε τον καιρό της επιδρομής των βαρβάρων. Και είναι αλήθεια ότι το έργο του δεν γράφει όνομα, αλλά στη βιογραφία του Αγίου Στεφάνου του Θαυματουργού ο συγγραφέας της Λεόντιος, μιλώντας για κάποιον ευσεβή άνθρωπο, συμμαθητή του αββά Θεοκτίστου, λέει ότι αυτός εντάχθηκε στο σύνολο των Πατέρων που θανατώθηκαν από τους βαρβάρους στην Μεγίστη Λαύρα, «των οποίων τη διήγηση συνέγραψε ο πανάρετος αββάς Στέφανος, το καύχημα της Λαύρας μας».  Το έργο αυτό έχει την εξής επιγραφή: «Εξήγησις, ήτοι μαρτύριον των Αγίων Πατέρων, των αναιρεθέντων υπό των βαρβάρων, ήγουν Σαρακηνών, εν τη Μεγίστη Λαύρα του Αγίου πατρός ημών Σάββα». Ο Στέφανος έκανε πολλούς κανόνες για τους φονευθέντες στη Λαύρα την 20η Μαρτίου.

Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ




                Οι άνθρωποι ταυτίζουν την πίστη στο Θεό με μία εσωτερική, βιωματική κατάσταση που πηγάζει από την παράδοση της κοινότητας στην οποία ο άνθρωπος είναι ενταγμένος, από την οικογένεια, από την αναζήτηση του καθενός, από τον φόβο και την ανάγκη, που ενισχύουν την ανθρώπινη αγωνία για στηρίγματα, τα οποία υπερβαίνουν τα όρια του αισθητού. Χωρίς να αρνείται κάποιος αυτές τις ταυτίσεις, εντούτοις δεν μπορεί παρά να σταθεί σε μία παράμετρο, η οποία μας διαφεύγει. Είναι η παιδεία, την οποία μας θυμίζει η χρονολογική συγκυρία να συνεορτάζουμε την μνήμη των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων με την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Των αθλητών του Χριστού που δεν υπολόγισαν την παγωμένη λίμνη και το μαρτύριο κι εκείνων των πνευματικών μορφών, οι οποίοι τόλμησαν να τα βάλουν με τους αυτοκράτορες και τα ιδεολογικά, πολιτικά και θρησκευτικά κατεστημένα της εποχής τους και να κρατήσουν ανόθευτη την πίστη στην τιμή των εικόνων.

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Τα πάθη και η απάθεια στη διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά


του  π. Ειρηναίου Λαφτσή.


 Η Αγία μας Εκκλησία τιμά σήμερα, Β’ Κυριακή των Νηστειών, την μνήμη ενός μεγάλου Θεολόγου, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Τιμούμε την μνήμη του δύο φορές τον χρόνο. Πρώτη στις 14 Νοεμβρίου, που είναι η ημέρα της οσιακής του κοίμησης το έτος 1359, και δεύτερη την σημερινή Κυριακή της Μ.Τεσσαρακοστής, την πρώτη μετά την μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας επειδή η νίκη επί των θεωριών του Βαρλαάμ θεωρείται εφάμιλλη της νίκης κατά των εικονομάχων. Τόσο σπουδαία θέση έχει η σημερινή ημέρα για την ζωή της Εκκλησίας.

Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

Η ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται.
Όποιος καταφύγει στα πραχτικά και τις αποφάσεις, της 7ης οικουμενικής συνόδου, που ασχολήθηκε με το θέμα των εικόνων εκεί θα βρει ποια είναι η σημασία και το νόημα των εικόνων.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία διατήρησε, ένα μεγάλο πνευματικό πλούτο. Η τιμή των εικόνων, έχει μια πάρα πολύ σημαντική θέση, στην παράδοση των ορθοδόξων και αυτό γιατί, η εικόνα δεν είναι μια απλή απεικόνιση, ούτε είναι ένα απλό διακοσμητικό στοιχειό, ή μια ζωγραφική απεικόνιση  της Αγίας Γραφής. Είναι ένα ισότιμο Ευαγγελικό Μήνυμα, ένα σκεύος λατρείας που συμμετέχει στη λειτουργική ζωή. Ο σημαντικός ρόλος της εικόνας φαίνεται φανερά στο πέρασμα της Ιστορίας, από την εποχή της λατρείας των ειδώλων, με αποκορύφωμα την εικονομαχική περίοδο.

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Από την Καθαρά Δευτέρα και για τις επόμενες πέντε εβδομάδες, θα ακούγεται κάθε Παρασκευή στις Εκκλησίες ο Ακάθιστος Ύμνος. Ο Ύμνος αυτός, που από ποιητικής και μελωδικής πλευράς θεωρείται ένας από τους ωραιότερους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, έχει ιδιαίτερη σημασία τόσο για την Θρησκεία, όσο και για το Έθνος.

Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

…Ει μη εν προσευχή και νηστεία»


Δεν μπορεί να υπάρξει Σαρακοστή χωρίς νηστεία. Όμως φαίνεται ότι πολλοί άνθρωποι σήμερα ή δεν παίρνουν τη νηστεία στα σοβαρά ή, αν την παίρνουν, παρεξηγούν τον πραγματικό πνευματικό σκοπό της. Για μερικούς νηστεία σημαίνει ένα συμβολικό «σταμάτημα» σε κάτι, για μερικούς άλλους νηστεία είναι μια προσεκτική τήρηση των νηστευτικών κανόνων.Για μερικούς νηστεία σημαίνει ένα συμβολικό «σταμάτημα» σε κάτι, για μερικούς άλλους νηστεία είναι μια προσεκτική τήρηση των νηστευτικών κανόνων.Αλλά και στις δυο περιπτώσεις σπάνια η νηστεία συνδέεται με την όλη προσπάθεια της Μεγάλης Σαρακοστής. Θα πρέπει πρώτα πρώτα να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τη διδασκαλία της Εκκλησίας για τη νηστεία και ύστερα να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: Πώς μπορούμε εμείς να εφαρμόσουμε αυτή τη διδασκαλία στη ζωή μας;Η νηστεία ή η αποχή από τις τροφές δεν είναι αποκλειστικά μια χριστιανική συνήθεια.