Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

ΕΙΣ ΜΝΥΜΟΣΥΝΟ "24 ΧΡΌΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΟΥΝΤΑΚΗ"

από τον Ιστότοπο του cretalive

Έφυγε …σαν σήμερα πριν από 24 χρόνια, στις 31 Ιανουαρίου 1991 στα 65 του χρόνια!
"…Δεν τους διδάσκω πεντάγραμμο, αλλά με τον δικό μου τρόπο, στα δάχτυλά τους, τους δείχνω που είναι ο κάθε τόνος. Έτσι μαθαίνουν εύκολα όταν τους τραγουδώ τις νότες. Θέλω μαζί με την τεχνική να καλλιεργούν και την ψυχική τους ευαισθησία. Όχι πράγματα σε καλούπι. Πρέπει ο κάθε λαϊκός μουσικός που εκφράζεται με το συναίσθημα και το ένστικτο του να δημιουργεί ανάλογα με την ψυχική του διάθεση τον χαρακτήρα του, τα γεννήματα του. Να βάλει τον εαυτό του μέσα. Αυτό του δίνω εγώ να καταλάβει. Εγώ θα του πω τί; βάσεις, θα του δείξω τις ρίζες, κι ας τον-ε. Δεν τον καθηλώνω...".

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

30 Ιανουαρίου, Γιορτή των Τριών Ιεραρχών: Η γονιμότητα της συνάντησης πολιτισμών


γράφει , ο Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Σε μια πανάρχαια προφητεία, καταχωρισμένη στο βιβλίο του προφήτη Ησαΐα, εμφανίζεται ο Θεός να απευθύνεται στον αναμενόμενο λυτρωτή με τα εξής λόγια: «Σε όρισα εγγυητή της διαθήκης μου με το ανθρώπινο γένος, να είσαι φως για τα έθνη, ώστε να φέρεις τη σωτηρία ως τα πέρατα της γης» (49:6). Πέντε αιώνες αργότερα, παρών πλέον ο λυτρωτής στον κόσμο, απευθύνεται με ανάλογο τρόπο στους μαθητές του: «Εσείς είστε το φως για τον κόσμο. Δεν μπορεί να κρυφτεί μια πόλη χτισμένη πάνω σε βουνό· ούτε όταν ανάβουν το λυχνάρι το βάζουν κάτω από έναν κάδο, αλλά στον λυχνοστάτη, για να φωτίζει όλους όσοι βρίσκονται στο σπίτι. Έτσι να λάμψει και το δικό σας φως μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξολογήσουν τον ουράνιο Πατέρα σας». Αυτή η περικοπή από το Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον (5:14-16) αποτελεί το βασικό βιβλικό ανάγνωσμα της γιορτής των Τριών Ιεραρχών και από αυτήν την περικοπή είναι εμπνευσμένος και ο βασικός ύμνος της ημέρας: «Τοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς τρισηλίου θεότητος, τοὺς τὴν οἰκουμένην ἀκτῖσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας …». Τόσο τα βιβλικά αναγνώσματα όσο και η υμνολογία της γιορτής καθιστούν προφανές ότι το περιεχόμενό της δεν αναφέρεται απλώς στη μνήμη των τριών τιμώμενων προσώπων αλλά πολύ περισσότερο σε αυτό που τα συγκεκριμένα πρόσωπα αντιπροσωπεύουν· την επιτυχή σύζευξη στο έργο τους δύο διαφορετικών πολιτιστικών παραδόσεων, που είχε ως αποτέλεσμα την ανατολή ενός εντελώς νέου πολιτισμού, αυτού που συνήθως περιγράφεται με τον όρο “σύγχρονος δυτικός πολιτισμός”[1].

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

Ξαναδιαβάζοντας την ιστορία

Ο Γενάρης, η κρίση και η οικουμενική κυβέρνηση
από τον ιστότοπο του cretalive.


Στην Ελλάδα δεν έχουμε συνηθίσει τις οικουμενικές κυβερνήσεις. Και όσες φορές συγκροτήθηκαν τέτοιες οι κρίσεις ήταν τακτικό φαινόμενο που δεν τις άφηνε να ορθοποδήσουν. Όπως συνέβη και τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο του 1927.

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

Φώτης Κόντογλου - Ὁ Ἥλιος τῆς Ἐρήμου. Ὁ Μέγας Εὐθύμιος

(ἀπὸ τὸ Ἀσάλευτο Θεμέλιο, Ἀκρίτας 1996)



Ἀληθινὰ κράζει ὁ προφήτης: «Ἀγαλλιάσθω ἡ ἔρημος καὶ ἀνθήτω ὡς κρῖνον». Μὲ τὴ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ γεμίσανε οἱ ἐρημιὲς ἀπὸ ἁγίους ἀνθρώπους, ἀπὸ ἄνθη πνευματικά. «Καὶ ἀντὶ τῆς στιβῆς, ἀναβήσεται κυπάρισσος, ἀντὶ δὲ τῆς κονίζης, ἀναβήσεται μυρσίνη». Καὶ ὁ ὑμνωδὸς γιὰ τὸν καθένα ἀπ᾿ αὐτοὺς τοὺς ἀγγελικοὺς κατοίκους τῆς ἐρήμου, ποὺ εἴχανε τὸ δάκρυ καθημερινό, ἀλλὰ ὄχι τὸ δάκρυ τῆς ἀπελπισίας, ἀλλὰ τῆς κατανύξεως τὸ «χαροποιὸν δάκρυον» ψέλνει παθητικά: «Ταῖς τῶν δακρύων σου ροαῖς, τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας, καὶ τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς εἰς ἑκατὸν τοὺς πόνους ἐκαρποφόρησας, καὶ γέγονας φωστήρ, τῇ οἰκουμένῃ λάμπων τοῖς θαύμασι, Εὐθύμιε πατὴρ ἡμῶν ὅσιε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.»

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Το «ευχαριστώ» της ευγνωμοσύνης


του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ


«Εκείνο τον καιρό καθώς έμπαινε ο Ιησούς σ' ένα χωριό, τον συνάντησαν δέκα λεπροί· στάθηκαν λοιπόν από μακριά και του φώναζαν δυνατά: ‘Ιησού, Δάσκαλε, ελέησέ μας!’ Βλέποντάς τους εκείνος τους είπε: ‘Πηγαίνετε να σας εξετάσουν οι ιερείς’. Και καθώς πήγαιναν, καθαρίστηκαν από τη λέπρα. 'Ενας απ' αυτούς, όταν είδε ότι θεραπεύτηκε, γύρισε δοξάζοντας με δυνατή φωνή τον Θεό, έπεσε με το πρόσωπο στα πόδια του Ιησού και τον ευχαριστούσε. Κι αυτός ήταν μάλιστα Σαμαρείτης. Τότε ο Ιησούς είπε: ‘Δεν θεραπεύτηκαν και οι δέκα; Οι άλλοι εννιά πού είναι; Κανένας τους δεν βρέθηκε να γυρίσει να δοξάσει τον Θεό παρά μόνο τούτος εδώ ο αλλοεθνής;’ Και σ' αυτόν είπε: ‘Σήκω και πήγαινε στο καλό· η πίστη σου σε έσωσε’» (Λουκ. 17, 12-19).

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΙΑΣΜΟΣ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται.
Μία από τις πιο γνωστές  Ακολουθίες της Εκκλησίας μας είναι αυτή του Αγιασμού των Yδάτων. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, διδασκαλία και παράδοση η Ακολουθία αυτή παρουσιάζεται σε δύο τύπους, τον Mεγάλο και τον Mικρό Αγιασμό, ανήκει δε στην κατηγορία των Mυστηριοειδών Tελετών. Μυστηριώδεις καλούνται οι Ακολουθίες μέσω των οποίων παρέχεται αοράτως η Θεία Χάρη με αισθητούς χειρισμούς και σημεία, δεν έχουν συσταθεί όμως από τον Κύριο ούτε είναι αναγκαίες προς σωτηρία όπως τα Μυστήρια.

Ο νέος κόσμος που αρχίζει με τη βάπτιση του Ιησού


«Καὶ ἰδοὺ ἀνεώχθησαν αὐτῷ οἱ οὐρανοὶ…»
του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ. Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Τότε έρχεται ο Ιησούς από τη Γαλιλαία στον Ιορδάνη, προς τον Ιωάννη για να βαφτιστεί απ' αυτόν. Ο Ιωάννης όμως τον εμπόδιζε λέγοντάς του: «Εγώ έχω ανάγκη να βαφτιστώ από σένα κι έρχεσαι εσύ σ' εμένα;» Ο Ιησούς όμως του αποκρίθηκε: «Ας τ' αφήσουμε τώρα αυτά, γιατί πρέπει να εκπληρώσουμε κι οι δυο μας ό,τι προβλέπει το σχέδιο του Θεού». Τότε ο Ιωάννης τον άφησε να βαφτιστεί.Βαφτίστηκε, λοιπόν, ο Ιησούς κι αμέσως βγήκε από το νερό. Κι αμέσως άνοιξαν γι' αυτόν οι ουρανοί και είδε το Πνεύμα του Θεού σαν περιστέρι να κατεβαίνει και να έρχεται πάνω του. Ακούστηκε τότε μια φωνή από τα ουράνια που έλεγε: «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, αυτός είναι ο εκλεκτός μου» (Ματθ. 3,13-17).

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015

Ο ρόλος του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στο σχέδιο του Θεού για τον κόσμο Κυριακή προ των Φώτων - (Μαρ α΄ 1-8)


Γράφει, ο Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.


Η γιορτή των Θεοφανείων σηματοδοτεί, σύμφωνα με τη χριστιανική πίστη, μια καινούργια αρχή στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας από την καταδυνάστευση του κακού. Μια αρχή, που το ευαγγελικό ανάγνωσμα (Μαρ α΄ 1-8) της Κυριακής που προηγείται της γιορτής τη χαρακτηρίζει ως «ευαγγέλιο» (= χαρμόσυνο μήνυμα).

Μνήμη του Αγίου των Ελληνικών Γραμμάτων, Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη



Του Δρ Χαραλάμπη Μ. Μπούσια

Στὴν ἐποχή μας, ποὺ οἱ αὐθεντικοὶ λογοτέχνες ἀποτελοῦν εἶδος σὲ ἀνεπάρκεια καὶ τὰ ὑψηλὰ πνευματικὰ ἀναστήματα συμπαρασύρονται ἀπὸ τὸ ρεῦμα τῶν πονηρῶν ἡμερῶν μας, ἡ προβολὴ μιᾶς αὐθεντίας τῶν γραμμάτων, ἑνὸς ἁγίου κοσμοκαλόγερου, ποὺ τὸ κορυφαῖο του ἔργο εἶναι γνωστὸ καὶ ἔξω ἀπὸ τὰ σύνορα τῆς χώρας μας, ὅπως εἶναι ὁ μεγάλος Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης, εἶναι ἐπιβεβλημένη.

Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015

Εθιμολογικά και Αγιολατρευτικά του Ιανουαρίου


του Καθηγητή Πανεπιστημίου Μ.Γ.Βαρβούνη*

Πρώτος μήνας του χρόνου ο Ιανουάριος, και καθώς η αρχή του αποτελεί τμήμα του Δωδεκαημέρου, όπως και στη συνέχεια θα αναφερθεί, περιλαμβάνει πολλές και σημαντικές εορτές του ελληνικού λαϊκού ετήσιου εορτολογικού κύκλου. Η θέση του στον χρόνο του δίνει σαφή διαβατήριο και οριακό χαρακτήρα, και αυτό αντανακλάται και στα έθιμα της Πρωτοχρονιάς, όπου κυριαρχούν αφενός μεν οι προσπάθειες συνειρμικής και αναλογικής επίδρασης στο χρόνο που έρχεται, αφετέρου δε τα κάθε είδους μαντεύματα για το αόρατο και άγνωστο μέλλον, που πάντα γέμιζε με αγωνία το λαϊκό άνθρωπο.

Η ΔΙΑΧΕΊΡΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΌΝΟΥ.

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται.
Να ευχηθώ κατά πρώτο χρόνια πολλά και καλή χρόνια, ένα νέο δημιουργικό, δραστήριο, ευτυχές και προ πάντων με υγεία νέο έτος.  Αν κάποιος έχει παρατηρητικότητα, θα έχει διαπιστώσει, ότι οι ώρες και οι ημέρες, φεύγουν και χάνονται, όπως χάνονται με ορμή τα νερά ενός χειμάρρου. Από την άλλη, όλοι εμείς, βρισκόμαστε, μέσα στην παραζάλη των βιοτικών μας μεριμνών και δραστηριοτήτων και  δεν έχουμε καταλάβει καλά-καλά πότε ήμασταν μικρά παιδιά και πότε φτάσαμε στην ηλικία που βρισκόμαστε.