Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ




Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται

Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί, τι είναι τα Χριστούγεννα και οι εορτές του Δωδεκαημέρου και ποια η σημασία τους και τη μηνύματα μπορούν να δώσουν στο σύγχρονο άνθρωπο. Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια, αυτή η μεγάλη εορτή του Χριστιανισμού, έχει ξεφύγει από το πραγματικό νόημα και μήνυμα της. Πολλοί έχουν την αίσθηση πως τα Χριστούγεννα είναι, οι βιτρίνες των μαγαζιών με τα ρούχα και τα χριστουγεννιάτικα στολίδια, τα φωτάκια στα δένδρα και στις πλατείες με τις φάτνες, τα παιδάκια να λένε στις γειτονιές τα κάλαντα, το πλουσιοπάροχο τραπέζι, τα ήθη και τα έθιμα που και αυτά χάσανε την ουσία τους και την ταυτότητα τους. Όχι αδελφοί μου, δεν είναι αυτό τα Χριστούγεννα. Χάσαμε την ζωντάνια και την ζεστασιά της Πίστης μας, και πάμε να χάσουμε και την Ελπίδα και εδώ ακριβώς είναι το λάθος. Για να δούμε ποιο είναι το νόημα και το μήνυμα αυτών των εορτών, θα πρέπει να κάνουμε ένα ταξίδι, όχι με μέσα μεταφοράς, μα με τα μάτια της ψυχής μας και να πάμε από την Ελλάδα της δεκαετίας του δύο χιλιάδες δέκα, στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Να ταξιδέψουμε από την Ελλάδα και τους δίκαια θυμωμένους και οργισμένους κατοίκους της, αλλά πριν κάνουμε το ταξίδι αυτό θα ήθελα να δούμε γιατί είμαστε όλοι θυμωμένοι και οργισμένοι. Οι νέοι είναι οργισμένοι, γιατί βλέπουν να υπονομεύετε το μέλλον τους, γιατί η κοινωνία διαμορφώθηκε με όρους που τους ωθούν στο περιθώριο, γιατί σαν γονείς αποτύχαμε να τους καταλάβουμε και να τους παραδώσουμε έναν καλύτερο κόσμο, γιατί σαν δάσκαλοι δεν μπορέσαμε να τους περάσουμε, τις αξίες που και εμείς οι ίδιοι δεν είχαμε, γιατί εν τέλει αισθάνονται κομπάρσοι σε ένα έργο που διαμορφώνεται έξω και πέρα από αυτούς, για αυτούς. Οι ηλικιωμένοι πάλι οργίζονται, γιατί την ώρα που ετοιμάζονται να κάνουν το μεγάλο βήμα για το ταξίδι, φεύγουν με την πίκρα της προδοσίας και βλέπουν τους κόπους μίας ζωής να εξανεμίζονται και βιώνουν καθημερινά την ακρίβεια, την ανασφάλεια και την εγκατάλειψη. Οι μεσήλικες βιώνουν στο πετσί τους την οικονομική κρίση και των θρυμματισμό των αξιών, των θεσμών και της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο. Όλοι είμαστε θυμωμένοι και οργισμένοι με το κράτος, που καλλιεργεί την κοινωνική ανισότητα. Τους πολιτικούς που χρηματίζονται και δεν υπηρετούν τα συμφέροντα των Ελλήνων, μα τα συμφέροντα των εκάστοτε μεγάλων δυνάμεων. Με τον Κλήρο που έπαψε να είναι άξιος της αποστολής του και από Λειτουργός του Υψίστου, καπηλεύεται και εμπορεύεται, την Πίστη του απλού ανθρώπου. Έχασε ο άνθρωπος την εμπιστοσύνη του και εγκαταλείφθηκε από παντού και το κατάλαβε, ότι θα πρέπει πια μόνος του να δώσει τη λύση στα προβλήματα του. Και το συμπέρασμα αδελφοί μου είναι ότι ελπίσαμε σε λάθος ανθρώπους και πρόσωπα, σε λάθος συστήματα και σε λάθος ιδεολογίες. Οι άνθρωποι που μας προδώσαν, ήταν από τη φύση τους αδύναμοι να κάνουν κάτι καλύτερο, γιατί τελικά αυτές είναι οι δυνατότητες των ανθρώπων.
Μήπως ήρθε η ώρα αδελφοί μου να στρέψουμε το πρόσωπο μας στο νεογέννητο Χριστό και να εμπιστευτούμε τον Αληθινό Θεό της Αγάπης.
Ας ξεκινήσουμε αδελφοί μου το ταξίδι μας από εκεί που ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από το χώμα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση και έδωσε πνοή τον έκανε μια ξεχωριστή οντότητα και ο διάβολος με την μορφή του φιδιού διαβάλει τον Θεό στα μάτια του και τον εξαπατά. Να δούμε τον προδομένο Αδάμ, γυμνό μπροστά στο φίδι και να διώκεται του παραδείσου και του ξύλου της ζωής, να δούμε τότε που ο φιλεύσπλαχνος Θεός υπόσχεται να βάλει αιώνια έχθρα ανάμεσα στο διάβολο και τους ανθρώπους. Και μετά από χρόνια πολλά από μία Παρθένο( Παναγία) τίκτεται ο Υιός και Λόγος του Θεού που είχε γεννηθεί από τον Πατέρα, πριν από τους αιώνες. Γεννήθηκε διωκόμενος σε μια απλή και ταπεινή φάτνη με άλογα, γιατί δεν βρέθηκε κανείς να του ανοίξει την πόρτα της ψυχής και του σπιτιού του. Όπως και δυο χιλιάδες δέκα χρόνια μετά, συνεχώς διώκεται και ο άνθρωπος εξακολουθεί, λόγο του βεβαρυμμένου προγράμματος του να τον έχει έξω από τη ζωή του, την καθημερινότητα του, τη δουλεία του, το σπίτι του, μα προπάντων την ψυχή του. Μεγάλωσε απλά όπως και απλά ήρθε στη γη ο Βασιλέας των βασιλέων, ο Ποιητής του ουρανού και της γης και μίλησε απλά στον απλό τον κόσμο, διάλεξε για συνεργάτες απλούς ανθρώπους, κανένας Απόστολος δεν ήταν πανεπιστημιακής σχολής με μάστερ και διδακτορικό, απλοί ψαράδες ήταν. Και κήρυξε την αλήθεια, καρπός των λόγων του ήταν η Ελπίδα για ένα κόσμο περάν των ορίων του κόσμου τούτου. Το φώς που έλαμπε και έφερε τους τρείς μάγους, από την ανατολή, μεγάλωνε και δυνάμωνε μέρα με την ημέρα. Το φώς εκείνο του Χριστού που φαίνει πάση, που μας κάνει να βλέπουμε την ανθρώπινη μας πλευρά με τα λάθει και τις αμαρτίες μας το ίδιο Φως το οποίο δεν αντέχουμε να βλέπουμε και μας τυφλώνει για την αμετανοησία μας. Δεν είναι τιμωρός και κακός ο Θεός της Αγάπης, που και τον εαυτό του έδωκε σε σταυρικό θάνατο για την σωτηρία των ανθρώπων. Αυτό το Φως τύφλωσε τους ανθρώπους και Τον Σταύρωσαν στον Γολγοθά. Και με την Ταφή του δίδαξε και τους κατοίκους του κάτω κόσμου και πάτησε το θάνατο και χάρισε τη ζωή και σε αυτούς που είναι μέσα στα μνήματα. Και με την ανάσταση του επιβεβαίωσε και επικύρωσε αυτά που δίδαξε και άνοιξε ξανά τις πύλες του Παραδείσου, αυτή τη γέννηση εορτάζουμε. Την γέννηση του Θεού και Ανθρώπου, του Ανθρώπου και Θεού που άλλαξε την ιστορία της ανθρωπότητας.
Εύστοχα κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει ποιο Θεό των παπάδων και των καλογέρων και των Χριστεμπόρων. Όχι η απάντηση μου είναι κατηγορηματικά όχι. Τον Θεό των απλών ανθρώπων έτσι απλά όπως μας Τον παρουσιάζει η Αγία Γραφή. Τον Θεό της Αγάπης να πιστέψουμε αδελφοί μου.
Που ίσως κάποιοι να μην πιστεύουν στην Ύπαρξη του, στη Διδασκαλία του και στο γεγονός της Αναστάσεως του. Όμως πρέπει να δουν και να δούμε τους ανθρώπους, τους ταπεινούς αυτούς ανθρώπους, που με την απλή και άγια ζωή τους έδηξαν την πίστη τους και έκαναν πράξη στην καθημερινότητα τους την διδασκαλία Του.
Αυτό ακριβώς αδελφοί μου καλούμαστε να κάνουμε και στα φετινά Χριστούγεννα . Με αγάπη να ανοίξουμε την πόρτα της ψυχής και της καρδιάς μας, του σπιτιού μας και της ζωής μας, στο νεογέννητο Χριστό. Που στη δεκαετία του δύο χιλιάδες δέκα δεν θα γεννηθεί σε φάτνη, μα στο δρόμο, εκεί που μένουν οι χιλιάδες άνεργοι, και δεν έχουν που να σταθούν και που να πάνε, την δική τους τη μορφή παίρνει ο Χριστός, στο δρόμο που υπάρχουν χιλιάδες άστεγοι, στο δρόμο που μένουν τόσοι άνθρωποι της μικρομεσαίας τάξης, θύματα του πόλεμου που άνοιξαν τα νομίσματα του ευρώ και του δολαρίου. Στο δρόμο όπου κόποι και θυσίες μίας ζωής ποδοπατούνται, χωρίς κανένα ενδοιασμό. Εκεί θα γεννηθεί ο Χριστός και θα γεννηθεί με την μορφή αυτών των ανθρώπων. Σε αυτόν τον νεογέννητο, Χριστό να ανοίξουμε την ψυχή μας και να Τον αγκαλιάσουμε, να τον πιστέψουμε, να τον κάνουμε κομμάτι του εαυτού μας. Με την πίστη μας να μην αφήσουμε την Ελπίδα να χαθεί, από τα πρόσωπα, τις ζωές, τις καρδιές και τις ψυχές μας.
Χρόνια πολλά, καλά Χριστούγεννα, με την Ελπίδα, το μήνυμα και το νόημα των Χριστουγέννων, για αγάπη, αλληλεγγύη, ισότητα και ισοτιμία, να εγκατασταθεί στις ψυχές όλων μας και να γίνει τρόπος και στάση ζωής και προσφοράς προς τον πλησίον μας, τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας, ανεξαρτήτου χρώματος και καταγωγής. Καλά Χριστούγεννα με υγεία, χαρά, δημιουργία και ευτυχία.


Γόρτυνα 18/12/2014
Πατήρ Δημήτριος.




                  




        

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο,


Από τον ιστότοπο του Cretalive



Ήταν 16 του Δεκέμβρη του 1974 όταν ο Κώστας Βάρναλης  άφηνε την τελευταία του πνοή στις 9.50 το βράδυ στο νοσοκομείο  παρά τις προσπάθειες των γιατρών της Γενικής Κλινικής Αθηνών. Η καρδιά του σταμάτησε. Ήταν 90 χρόνων. Λίγες ώρες πριν η Ένωση Συντακτών  Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών είχαν οργανώσει εκδήλωση στο θέατρο «Αλίκη » για να τιμήσουν τον μεγάλο ποιητή, δημοσιογράφο και πάνω απ΄ όλα άνθρωπο Κώστα Βάρναλη.


Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

Ο κίνδυνος της ειδωλολατρίας σήμερα


του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. (Κολ.3,4-11)


του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. (Κολ.3,4-11)
Αίτημα βασικό του Χριστιανισμού είναι η ανακαίνιση του ανθρώπου, η ανακαίνιση όχι σαν ένα στατικό γεγονός που συντελείται αυτόματα και αστραπιαία αλλά σαν μία συνεχής δυναμική πορεία με πτώσεις και επανορθώσεις. Το χριστιανικό ευαγγέλιο δεν παρουσιάστηκε μέσα στον κόσμο σαν μια καινούργια διδασκαλία μόνο, αλλά κυρίως και κατ’ εξοχή ήλθε σαν καινούργια ζωή, σαν δείκτης πορείας από τον φθαρμένο από την αμαρτία άνθρωπο στον σωστό και ολοκληρωμένο άνθρωπο. Γι’αυτό γράφει ο Απ. Παύλος στους Κολοσσαείς (3,4-11):  «'Οταν ο Χριστός, που είναι η αληθινή ζωή μας, φανερωθεί, τότε κι εσείς θα φανερωθείτε μαζί του δοξασμένοι στην παρουσία του.

Οι πλακουντοποιοί του Μεγάλου Κάστρου …και ο προστάτης τους Άγιος Σπυρίδωνας!


Της Ελένης Μπετεινάκη

Από τον ιστότοπο του cretalive.gr



Από τα χρόνια ακόμα των Ενετών στην Κρήτη, ίσως και παλαιότερα οι έμποροι και οι κάτοικοι της πόλης του Χάνδακα, του σημερινού Ηράκλειου, οργανώνονταν σε διάφορα σωματεία ανάλογα με την επαγγελματική τους τάξη γνωστά με το όνομα συντεχνίες ή σχόλες ( σκόλες) ή  Αδελφότητες ή εσνάφια και Ρουσφέτια στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Στον Χάνδακα τα επαγγέλματα ήταν πολλά όπως και οι συντεχνίες που σαν σκοπό είχαν την περιφρούρηση και υπεράσπιση της κάθε τάξης. Στοιχεία για αυτές τις συντεχνίες ή όπως αλλιώς ονομάζονταν συλλέγουμε από παλαιούς καταλόγους  Εκκλησιών. Γνώστες ήταν των Καλαφάτων,  των Βασταγάρων δηλ. των αχθοφόρων, των Ραπτάδων, των Μαραγκών, των Τσαγκαράδων, των Κτιστάδων, των Μαραγκών του Αρσανά, των Κατεργάρων δηλ. των κωπηλατών, των Μαρτζέρων, δηλ.των εμπόρων, των Μπογιατζήδων, των Παπουτσήδων, των Σαπουτζήδων, των Οινοπωλών, των Πλακουντοποιών δηλ. των κουλουράδων. Κάθε συντεχνία είχε και τον προστάτη Άγιο της και την εκκλησία της και γιόρταζαν συγκεκριμένη μέρα στο χρόνο.

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Γιώργος Σεφέρης -ημερολόγιο καταστρώματος

Από τον ιστότοπο του cretalive.gr

Έχουν περάσει 51 χρόνια από τότε, σαν σήμερα, την 10η Δεκεμβρίου 1963 έγινε η απονομή του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Γιώργο Σεφέρη.

Στις 24 Οκτωβρίου 1963 η Σουηδική Ακαδημία αποφάσισε να απονείμει στον Γιώργο Σεφέρη με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για "την έξοχη λυρική γραφή του" και σαν σήμερα πριν από 51 χρόνια έγινε η επίσημη απονομή του βραβείου...

Η ομιλία του Γεώργιου Σεφέρη κατά την απονομή του ήταν η εξής:

“ Tούτη την ώρα αισθάνομαι πως είμαι ο ίδιος μια αντίφαση. Αλήθεια, η Σουηδική Ακαδημία, έκρινε πως η προσπάθειά μου σε μια γλώσσα περιλάλητη επί αιώνες, αλλά στην παρούσα μορφή της περιορισμένη, άξιζε αυτή την υψηλή διάκριση. Θέλησε να τιμήσει τη γλώσσα μου, και να – εκφράζω τώρα τις ευχαριστίες μου σε ξένη γλώσσα. Σας παρακαλώ να μου δώσετε τη συγνώμη που ζητώ πρώτα –πρώτα από τον εαυτό μου.

Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα. Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η αγάπη της για την ανθρωπιά, κανόνας της είναι η δικαιοσύνη.

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Λειτουργικές αλλαγές: αναμνήσεις και συγκρίσεις


του π.Βασιλείου Θερμού


Καθώς μεγαλώνω επιχειρώ κάποιους απολογισμούς, όπως όλοι στην ηλικία μου, θέλω να ελπίζω! Ένας από αυτούς είναι και η εξέλιξη των λειτουργικών μας πραγμάτων στο διάβα της ζωής μου.
Από νέος ήμουν παρατηρητικός στα θέματα της Λατρείας. Έζησα και σε επαρχία, αλλά και στην Αθήνα από ηλικίας 9 ετών. Αργότερα ταξίδεψα σε διάφορα μέρη της Ελλάδος. Ως κληρικός είχα την ευκαιρία να συλλειτουργήσω με πολλούς πρεσβυτέρους και επισκόπους, αλλά και να συνεχίσω μέχρι σήμερα την παρατήρηση των λειτουργικών μας συνηθειών ανά την επικράτεια. Προσφάτως προστέθηκαν και οι πληροφορίες από φωτογραφίες και βίντεο που καταφθάνουν σωρηδόν διαδικτυακά. Με όλα αυτά τα δεδομένα αποπειρώμαι μια σύγκριση ως προς τις λειτουργικές εξελίξεις που επεκράτησαν κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Σύγκριση οπωσδήποτε αποσπασματική και υποκειμενική, η εμπειρία άλλων ίσως να είναι διαφορετική.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

ΟΙ 217 ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Από τον Ιστότοπο του cretalive


Ήταν 8 Δεκεμβρίου 196 και η Κρήτη έζησε το πιο τραγικό ναυάγιο, 48 χρόνια πριν, σαν σήμερα.


Πως συνέβησαν όμως όλα εκείνα , την φοβερή νύχτα της 7ης προς 8η του Δεκέμβρη του 1966;

Το οχηματαγωγό αποπλέει από το λιμάνι της Σούδας το βράδυ της 7ης Δεκεμβρίου του 1966 κάτω από κακές καιρικές συνθήκες, με ανέμους κοντά 9 Μποφόρ. Στις 2.06 τα ξημερώματα της 8ης Δεκεμβρίου πια στην περιοχή της Φαλκονέρας  εκπέμπει το τραγικό μήνυμα : «SOS, από Ηράκλειον, στίγμα μας 36 μοίρες 52 Β, 24 μοίρες 08 Α, Βυθιζόμεθα» κι ακολούθησε απόλυτη σιγή… Δυο φορές μόνο κατάφερε να ακουστεί το τραγικό αυτό μήνυμα… δύο φορές !

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Άνθρωποι του φωτός


του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Φως και σκοτάδι είναι δυο αντίθετες έννοιες και πραγματικότητες που συναποκλείονται αμοιβαία. Το τόσο παραστατικό αυτό ζεύγος των αντιθέτων εννοιών το χρησιμοποιούν πολύ συχνά οι συγγραφείς της Κ.Διαθήκης για να τονίσουν την πλήρη αντίθεση μεταξύ της περιοχής του Θεού και της καλοσύνης αφενός, και της αντίθεης περιοχής των δαιμονικών δυνάμεων και της κακίας αφετέρου. Ιδιαίτερα ο Απ. Παύλος, στην περικοπή που διαβάζεται αυτήν την Κυριακή στη θεία Λειτουργία από την προς Εφεσίους επιστολή, αντιπαραθέτει την προηγούμενη χωρίς Χριστό σκοτεινή ζωή των πιστών προς την τωρινή φωτεινή ζωή τους και εξάγει τις συνέπειες αυτής της ζωής. Aς παραθέσουμε την περικοπή σε μετάφραση της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρείας από τέσσερες καθηγητές των πανεπιστημίων Αθήνας και Θεσσαλονίκης:

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Ο ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι
χαίρεται.

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία, για το Ρωμανό ευχόμαστε εκ βάθους καρδίας να πάρει ένα αίσιο τέλος αυτή η περιπέτεια της υγείας του.
Σήμερα θα κάνουμε λόγο και εμείς για το Ρωμανό, αλλά για το Ρωμανό το Μελωδό δημοσιεύουμε, κείμενο του κυρίου Παύλου Φουρνογεράκη. για τη ζωή και το έργο, αλλά και για τον ύμνο της γεννήσεώς.

με το υγεία στην Αγία Εορτή των Χριστουγγένων\

Ποια είναι η θέση της Εκκλησίας για τα όνειρα. Δεισιδαιμονίες και προλήψεις


από την Ι.Μ.Αλεξανδρουπόλεως
 Ομιλία του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεώς Αλεξανδρουπόλεως, π. Ειρηναίου Λαφτσή με θέμα, "Η θέση της Εκκλησίας για τα όνειρα. Δεισιδαιμονίες και προλήψεις" :


Σεβασμιώτατε,Με τη δική σας ευχή και εντολή, με την υπομονή των Σεβαστών Πατέρων και για την πνευματική καλλιέργεια των εν Χριστώ αδελφών μας , θα παρουσιάσουμε σήμερα ένα θέμα που απασχολεί πολλούς από εμάς και που πολλές φορές μας οδηγεί μέσω των λαθεμένων επιλογών μας στην πνευματική μας φθορά.Το θέμα είναι:1. Τα όνειρα και πως ερμηνεύονται από τη επιστήμη της Ψυχολογίας και από την Θεολογία της Εκκλησίας.2. Οι δεισιδαιμονίες και οι προλήψεις που βασανίζουν τη ζωή μας.Κατ’ αρχήν να δώσουμε την ετυμολογία της λέξης «όνειρο». Η λέξη «όνειρο» είναι σύνθετη και προέρχεται από τη λέξη «ον» που σημαίνει υπάρχω και το ρήμα «είρω» που σημαίνει αφηγούμαι, συνάπτω,

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

1η Δεκεμβρίου 1913 , εκατό ένα χρόνια έχουν περάσει από την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα

Από τον Ιστότοπο του Cretalive.gr

Σαν σήμερα!


Η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα
Ήταν ένα Κυριακάτικο πρωινό, πρωτομηνιά, 1η του Δεκέμβρη του 1913, και η πολυπόθητη ημέρα για τους Κρητικούς ήταν πια γεγονός! Η  επίσημη τελετή της ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα στα Χανιά στο φρούριο Φιρκά , στο λιμάνι, παρουσία του βασιλιά Κωνσταντίνου, του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου  της πολιτικής ηγεσίας της Κρήτης και φυσικά πλήθους κόσμου έμελλε να γραφεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία της μεγαλονήσου!