Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρεται
Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί,
τι είναι τα Χριστούγεννα και οι εορτές του Δωδεκαημέρου και ποια η σημασία τους
και τη μηνύματα μπορούν να δώσουν στο σύγχρονο άνθρωπο. Η αλήθεια είναι πως τα
τελευταία χρόνια, αυτή η μεγάλη εορτή του Χριστιανισμού, έχει ξεφύγει από το
πραγματικό νόημα και μήνυμα της. Πολλοί έχουν την αίσθηση πως τα Χριστούγεννα
είναι, οι βιτρίνες των μαγαζιών με τα ρούχα και τα χριστουγεννιάτικα στολίδια,
τα φωτάκια στα δένδρα και στις πλατείες με τις φάτνες, τα παιδάκια να λένε στις
γειτονιές τα κάλαντα, το πλουσιοπάροχο τραπέζι, τα ήθη και τα έθιμα που και
αυτά χάσανε την ουσία τους και την ταυτότητα τους. Όχι αδελφοί μου, δεν είναι
αυτό τα Χριστούγεννα. Χάσαμε την ζωντάνια και την ζεστασιά της Πίστης μας, και
πάμε να χάσουμε και την Ελπίδα και εδώ ακριβώς είναι το λάθος. Για να δούμε
ποιο είναι το νόημα και το μήνυμα αυτών των εορτών, θα πρέπει να κάνουμε ένα
ταξίδι, όχι με μέσα μεταφοράς, μα με τα μάτια της ψυχής μας και να πάμε από την
Ελλάδα της δεκαετίας του δύο χιλιάδες δέκα, στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Να
ταξιδέψουμε από την Ελλάδα και τους δίκαια θυμωμένους και οργισμένους κατοίκους
της, αλλά πριν κάνουμε το ταξίδι αυτό θα ήθελα να δούμε γιατί είμαστε όλοι
θυμωμένοι και οργισμένοι. Οι νέοι είναι οργισμένοι, γιατί βλέπουν να
υπονομεύετε το μέλλον τους, γιατί η κοινωνία διαμορφώθηκε με όρους που τους
ωθούν στο περιθώριο, γιατί σαν γονείς αποτύχαμε να τους καταλάβουμε και να τους
παραδώσουμε έναν καλύτερο κόσμο, γιατί σαν δάσκαλοι δεν μπορέσαμε να τους
περάσουμε, τις αξίες που και εμείς οι ίδιοι δεν είχαμε, γιατί εν τέλει
αισθάνονται κομπάρσοι σε ένα έργο που διαμορφώνεται έξω και πέρα από αυτούς,
για αυτούς. Οι ηλικιωμένοι πάλι οργίζονται, γιατί την ώρα που ετοιμάζονται να
κάνουν το μεγάλο βήμα για το ταξίδι, φεύγουν με την πίκρα της προδοσίας και
βλέπουν τους κόπους μίας ζωής να εξανεμίζονται και βιώνουν καθημερινά την
ακρίβεια, την ανασφάλεια και την εγκατάλειψη. Οι μεσήλικες βιώνουν στο πετσί
τους την οικονομική κρίση και των θρυμματισμό των αξιών, των θεσμών και της
ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο. Όλοι είμαστε θυμωμένοι και οργισμένοι με το
κράτος, που καλλιεργεί την κοινωνική ανισότητα. Τους πολιτικούς που
χρηματίζονται και δεν υπηρετούν τα συμφέροντα των Ελλήνων, μα τα συμφέροντα των
εκάστοτε μεγάλων δυνάμεων. Με τον Κλήρο που έπαψε να είναι άξιος της αποστολής
του και από Λειτουργός του Υψίστου, καπηλεύεται και εμπορεύεται, την Πίστη του
απλού ανθρώπου. Έχασε ο άνθρωπος την εμπιστοσύνη του και εγκαταλείφθηκε από
παντού και το κατάλαβε, ότι θα πρέπει πια μόνος του να δώσει τη λύση στα
προβλήματα του. Και το συμπέρασμα αδελφοί μου είναι ότι ελπίσαμε σε λάθος
ανθρώπους και πρόσωπα, σε λάθος συστήματα και σε λάθος ιδεολογίες. Οι άνθρωποι
που μας προδώσαν, ήταν από τη φύση τους αδύναμοι να κάνουν κάτι καλύτερο, γιατί
τελικά αυτές είναι οι δυνατότητες των ανθρώπων.
Μήπως ήρθε η ώρα αδελφοί μου
να στρέψουμε το πρόσωπο μας στο νεογέννητο Χριστό και να εμπιστευτούμε τον
Αληθινό Θεό της Αγάπης.
Ας ξεκινήσουμε αδελφοί μου το
ταξίδι μας από εκεί που ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από το χώμα κατ’ εικόνα και
καθ’ ομοίωση και έδωσε πνοή τον έκανε μια ξεχωριστή οντότητα και ο διάβολος με
την μορφή του φιδιού διαβάλει τον Θεό στα μάτια του και τον εξαπατά. Να δούμε
τον προδομένο Αδάμ, γυμνό μπροστά στο φίδι και να διώκεται του παραδείσου και
του ξύλου της ζωής, να δούμε τότε που ο φιλεύσπλαχνος Θεός υπόσχεται να βάλει
αιώνια έχθρα ανάμεσα στο διάβολο και τους ανθρώπους. Και μετά από χρόνια πολλά
από μία Παρθένο( Παναγία) τίκτεται ο Υιός και Λόγος του Θεού που είχε γεννηθεί
από τον Πατέρα, πριν από τους αιώνες. Γεννήθηκε διωκόμενος σε μια απλή και
ταπεινή φάτνη με άλογα, γιατί δεν βρέθηκε κανείς να του ανοίξει την πόρτα της
ψυχής και του σπιτιού του. Όπως και δυο χιλιάδες δέκα χρόνια μετά, συνεχώς
διώκεται και ο άνθρωπος εξακολουθεί, λόγο του βεβαρυμμένου προγράμματος του να
τον έχει έξω από τη ζωή του, την καθημερινότητα του, τη δουλεία του, το σπίτι
του, μα προπάντων την ψυχή του. Μεγάλωσε απλά όπως και απλά ήρθε στη γη ο
Βασιλέας των βασιλέων, ο Ποιητής του ουρανού και της γης και μίλησε απλά στον
απλό τον κόσμο, διάλεξε για συνεργάτες απλούς ανθρώπους, κανένας Απόστολος δεν
ήταν πανεπιστημιακής σχολής με μάστερ και διδακτορικό, απλοί ψαράδες ήταν. Και
κήρυξε την αλήθεια, καρπός των λόγων του ήταν η Ελπίδα για ένα κόσμο περάν των
ορίων του κόσμου τούτου. Το φώς που έλαμπε και έφερε τους τρείς μάγους, από την
ανατολή, μεγάλωνε και δυνάμωνε μέρα με την ημέρα. Το φώς εκείνο του Χριστού που
φαίνει πάση, που μας κάνει να βλέπουμε την ανθρώπινη μας πλευρά με τα λάθει και
τις αμαρτίες μας το ίδιο Φως το οποίο δεν αντέχουμε να βλέπουμε και μας
τυφλώνει για την αμετανοησία μας. Δεν είναι τιμωρός και κακός ο Θεός της
Αγάπης, που και τον εαυτό του έδωκε σε σταυρικό θάνατο για την σωτηρία των
ανθρώπων. Αυτό το Φως τύφλωσε τους ανθρώπους και Τον Σταύρωσαν στον Γολγοθά.
Και με την Ταφή του δίδαξε και τους κατοίκους του κάτω κόσμου και πάτησε το
θάνατο και χάρισε τη ζωή και σε αυτούς που είναι μέσα στα μνήματα. Και με την
ανάσταση του επιβεβαίωσε και επικύρωσε αυτά που δίδαξε και άνοιξε ξανά τις
πύλες του Παραδείσου, αυτή τη γέννηση εορτάζουμε. Την γέννηση του Θεού και
Ανθρώπου, του Ανθρώπου και Θεού που άλλαξε την ιστορία της ανθρωπότητας.
Εύστοχα κάποιος θα μπορούσε
να ρωτήσει ποιο Θεό των παπάδων και των καλογέρων και των Χριστεμπόρων. Όχι η
απάντηση μου είναι κατηγορηματικά όχι. Τον Θεό των απλών ανθρώπων έτσι απλά
όπως μας Τον παρουσιάζει η Αγία Γραφή. Τον Θεό της Αγάπης να πιστέψουμε αδελφοί
μου.
Που ίσως κάποιοι να μην
πιστεύουν στην Ύπαρξη του, στη Διδασκαλία του και στο γεγονός της Αναστάσεως
του. Όμως πρέπει να δουν και να δούμε τους ανθρώπους, τους ταπεινούς αυτούς
ανθρώπους, που με την απλή και άγια ζωή τους έδηξαν την πίστη τους και έκαναν
πράξη στην καθημερινότητα τους την διδασκαλία Του.
Αυτό ακριβώς αδελφοί μου
καλούμαστε να κάνουμε και στα φετινά Χριστούγεννα . Με αγάπη να ανοίξουμε την
πόρτα της ψυχής και της καρδιάς μας, του σπιτιού μας και της ζωής μας, στο
νεογέννητο Χριστό. Που στη δεκαετία του δύο χιλιάδες δέκα δεν θα γεννηθεί σε
φάτνη, μα στο δρόμο, εκεί που μένουν οι χιλιάδες άνεργοι, και δεν έχουν που να
σταθούν και που να πάνε, την δική τους τη μορφή παίρνει ο Χριστός, στο δρόμο
που υπάρχουν χιλιάδες άστεγοι, στο δρόμο που μένουν τόσοι άνθρωποι της
μικρομεσαίας τάξης, θύματα του πόλεμου που άνοιξαν τα νομίσματα του ευρώ και
του δολαρίου. Στο δρόμο όπου κόποι και θυσίες μίας ζωής ποδοπατούνται, χωρίς
κανένα ενδοιασμό. Εκεί θα γεννηθεί ο Χριστός και θα γεννηθεί με την μορφή αυτών
των ανθρώπων. Σε αυτόν τον νεογέννητο, Χριστό να ανοίξουμε την ψυχή μας και να
Τον αγκαλιάσουμε, να τον πιστέψουμε, να τον κάνουμε κομμάτι του εαυτού μας. Με
την πίστη μας να μην αφήσουμε την Ελπίδα να χαθεί, από τα πρόσωπα, τις ζωές,
τις καρδιές και τις ψυχές μας.
Χρόνια πολλά, καλά
Χριστούγεννα, με την Ελπίδα, το μήνυμα και το νόημα των Χριστουγέννων, για
αγάπη, αλληλεγγύη, ισότητα και ισοτιμία, να εγκατασταθεί στις ψυχές όλων μας
και να γίνει τρόπος και στάση ζωής και προσφοράς προς τον πλησίον μας, τον άνθρωπο
της διπλανής πόρτας, ανεξαρτήτου χρώματος και καταγωγής. Καλά Χριστούγεννα με
υγεία, χαρά, δημιουργία και ευτυχία.
Γόρτυνα 18/12/2014
Πατήρ Δημήτριος.
