Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως κυρός Ευδόκιμος Κοκκινάκης: Μικρό αφιέρωμα, μεγάλης ευγνωμοσύνης…


του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου Θωμά Ανδρέου, Ιεροκήρυκα Ι.Μ. Ελευθερουπόλεως

Ἐλεύσῃ δὲ ἐν τάφῳ ὥσπερ σῖτος ὥριμος  κατὰ και­ρὸν θεριζόμενος, ἢ ὥσπερ θιμωνία ἅλωνος καθ᾽ ὥραν συγκομισθεῖσα»(Ἰὼβ 5,26).
Ήταν σαν σήμερα, 30 Αυγούστου του 2003 ημέρα Σάββατο, όταν θλιβερό άγγελμα θανάτου βύθισε σε πένθος την Μητρόπολη Ελευθερουπόλεως, τον Ιερό Κλήρο και τον ευσεβή λαό της. Ο Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως κυρός Ευδόκιμος είχε φύγει για την αιωνιότητα...  Ήταν περίπου 12 π.μ. όταν ένας αδελφός κληρικός μου τηλεφώνησε για να μου πει ότι ο Δεσπότης μας, είχε φύγει. Αμέσως πήρα το αυτοκίνητο και πήγα στην Μητρόπολη... Μια εικόνα έμεινε στην σκέψη μου από εκείνην την ώρα... Φθάνοντας στο Επισκοπείο είδα τους εντεταλμένους από τον νόμο να σφραγίζουν τα δωμάτια του Επισκοπείου και κοιτώντας μέσα στο γραφείο του Δεσπότη, είδα τον τοποτηρητή ,επίσης Μακαριστό Δράμας Διονύσιο, να κάθεται στο γραφείο του Ευδοκίμου... Εκεί κατάλαβα πλέον πως είχαμε αλλάξει σελίδα... Και δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα για έναν κληρικό, από αυτήν την αλλαγή.

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

Πως και γιατί οι Τζιχαντιστές του ISIS, απειλούν και στοχεύουν ανοιχτά πλέον, την Ευρώπη


του π.Δημητρίου Θεοφίλου


Η εφημερίδα Independent επιχειρώντας να εξηγήσει γιατί το ISIS (Islamic State of Iraq and the Levant) μισεί τους Δυτικούς, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Όπως με τους γερμανούς ναζί, έτσι και στην περίπτωση των Τζιχαντιστών του ISIS είναι παντελώς αδύνατο να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τη λογική που κρύβεται πίσω από τα εξτρεμιστικά τους πιστεύω».

Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

Λίγες σκέψεις πάνω στο στιχηρό ιδιόμελο της Λιτής (του Ανατολίου, ήχος β΄)


του φιλολόγου-θεολόγου Κωνσταντίνου Νούση.

«Ἡ τῶν οὐρανῶν ὑψηλοτέρα ὑπάρχουσα καὶ τῶν Χερουβίμ ἐνδοξοτέρα»: η Παναγία, μια απλή γυναίκα του λαού, άγνωστη, άσημη, ταπεινή, αγράμματη, έγινε ανώτερη και αγιότερη από το σύνολο των αγγελικών ταγμάτων, των τόσο αγνών και καθαρών και αμόλυντων. Κατέστη το ύψιστο δημιούργημα του Θεού, πάνω από όλους και όλα, αισθητά και νοερά όντα, αγγέλους και ανθρώπους: «και πάσης κτίσεως τιμιωτέρα».

Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

ΜΗΤΕΡ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΦΥΛΑΞΟΝ ΜΕ ΥΠΟ ΤΗΝ ΣΚΕΠΗΝ ΣΟΥ




Του Σεβ. Μητροπολίτου Σπάρτης κ. Ευσταθίου

Σήμερα ἡ ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία μας γιορτάζει μιά ἀπό τίς πιό μεγάλες γιορτές της.

Σήμερα ἡ ἀθάνατη χώρα μας, ἡ γλυκιά μας ῾Ελλάδα, ἀπό τή μιά ἄκρη της ὡς τήν ἄλλη πανηγυρίζει τό καλοκαιρινό της «Πάσχα», ὅπως ὀνομάζει ὁ πιστός λαός μας τή μεγάλη γιορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.

Η Οἰκουμενική Σύνοδος, βάζοντας τέρμα στίς αἱρέσεις, διατυπώνει τήν ἀλήθεια, πού πλέον σέβονται ὅλοι οἱ Χριστιανοί καί ὀνομάζει τήν Παναγία μας αὐτό πού ἦταν, δηλαδή Θεοτόκο.

Καί ὁ εὐσεβῆς λαός μας, ἐνῶ τή νοιώθει σάν οὐράνια δύναμη, πού ἔχει θέση στά δεξιά τοῦ Κυρίου μας, ἀνάμεσα σέ ἀγγέλους καί ἁγίους καί τή θεωρεῖ τιμιωτέρα τῶν πρώτων καί «ἁγία μείζων» τῶν ἁγίων, ἐν τούτοις τή φέρνει καί πολύ κοντά του καί τήν ὀνομάζει Μητέρα του.

Πράγματι ἡ Παναγία μας εἶναι ἡ Μάννα ὅλων τῶν χριστιανῶν μέ τίς χίλιες ἀγκαλιές.

Εἶναι τό οὐράνιο πρόσωπο πού καταλαβαίνει τόν πόνο τοῦ καθενός, τόν συμμερίζεται καί μεσιτεύει στόν Παντοδύναμο Θεό γιά τή λύτρωσή του.

Πόνεσε ἡ ἴδια. Εἶδε τό μονάκριβο παιδί Της ἐπάνω στόν Σταυρό, ἐνῶ γνώριζε τήν ἀθωότητά Του καί τήν ἁγιότητά Του.

Πόνεσε, ὅταν μέ τά μάτια Της ἔβλεπε νά μαστιγώνουν τό πανάγιο Σῶμα Του μέ τό μαστίγιο τῆς ἀχαριστίας.

Ο πόνος Της αὐτός μαζί καί ἡ ὑπομονή Της, Τήν ἔκαναν νά πάρει μιά ξεχωριστή θέση στή συνείδηση τοῦ λαοῦ μας.

Γι᾿ αὐτό χιλιάδες οἱ ναοί πού εἶναι ἀφιερωμένοι στό ὄνομά Της. ῾Εκατοντάδες χιλιάδες οἱ πιστοί καί τῶν δύο φύλων πού μέ καμάρι ἔχουν τό ὄνομά Της.

Καί ὅλοι οἱ ᾿Ορθόδοξοι, ἡμέρα σάν τή σημερινή, τιμοῦν τήν αἰώνια Μάννα πού δέν πέθανε ποτέ. Γιατί ὁ δικός Της σωματικός θάνατος κράτησε τρεῖς μόνο μέρες.

Οσο ζοῦσε σ᾿ αὐτή τή γῆ, τή χαιρότανε μόνο ἡ ᾿Ιερουσαλήμ καί ἡ πρώτη χριστιανική Εκκλησία.

Μετά τόν πρόσκαιρο θάνατό Της καί τή μετάθεσή Της στούς οὐρανούς, τήν κατέχει ὅλη ἡ Οἰκουμένη καί ὁ κάθε χριστιανός τή διεκδικεῖ γιά μητέρα του, τήν ἔχει γιά παρηγοριά του καί τήν ἐπικαλεῖται συχνά σάν τή μοναδική ἐλπίδα.

Οσο εὑρισκόταν ἐδῶ στή γῆ σωματικά, ἦταν ἡ ἐγγύηση τῆς ἑνότητος τῆς πρώτης ᾿Εκκλησίας, ὅπως ἡ παρουσία τῆς μάννας μέσα στήν οἰκογένεια ἀποτελεῖ τόν συνδετικό κρίκο τῶν παιδιῶν της.

Ετσι εἶναι ὁλοφάνερο στή ζωή μας, πώς ἡ Παναγία μας, φέρνει τόν ἕνα κοντά στόν ἄλλο, ὄχι μόνο στίς γιορτές Της, πού παρατηρεῖται ἀπερίγραπτη κοσμοσυρροή, ἀλλά πάντοτε, καί ὄχι μόνο τοπικά ἀλλά πρό πάντων ψυχικά καί αὐτό τό τελευταῖο ἐκφράζεται μέ τούς ἀσπασμούς, μέ τήν ἀνταλλαγή ἐγκαρδίων εὐχῶν μέ τά κοινά γεύματα ἀκόμη καί μέ τίς ὁμαδικές ἁγνές διασκεδάσεις.

Ολοι χωρᾶνε στίς χίλιες ἀνοιχτές ἀγκαλιές Της. Καί πρῶτα τά μικρά παιδιά, πού εἶναι ἁγνά στή σκέψη καί καθαρά στό σῶμα. Αὐτό ἄλλωστε ἀπηχεῖ καί ὁ στίχος τοῦ χριστιανοῦ ποιητή, πού ἀπευθυνόμενος στήν Παναγία τῆς Τήνου μέ ἐγκαρδιότητα τῆς λέγει: «῎Αχ Παναγιά μου Τηνιακιά μέ τά πολλά καντήλια, φύλαγε τό παιδάκι μου νά σοῦ τά κάνω χίλια».

Στήν ἀγκαλιά Της ἔχουν θέση οἱ νέοι μας, πού ἀγωνίζονται νά καταρτισθοῦν, νά μορφωθοῦν καί νά σταδιοδρομήσουν. ᾿Ακόμη καί ἐκεῖνοι πού παρασύρθηκαν ἀπό τά ἀθεϊστικά καί ὑλιστικά σύγχρονα ρεύματα. Αὐτοί πού εἶναι τά ἀθῶα θύματα μιᾶς χρεωκοπημένης κοινωνίας.

Τό ξεύρει ὁ ὑμνογράφος τῆς ᾿Εκκλησίας μας καί τήν παρακαλεῖ νά σώσει τή νεολαία μας ἀπό τούς λύκους πού τήν ἀπειλοῦν. Γνωρίζει τήν ἀγάπη Της πρός τούς νέους μας καί ὁ ἱερός ποιητής τοῦ ᾿Ακαθίστου ῞Υμνου καί γι᾿ αὐτό τήν ὀνομάζει προστατευτικό «τεῖχος τῶν παρθένων».

Στήν ἀγκαλιά Της εὑρίσκουν ξεκούραση οἱ ὥριμοι ἄνθρωποι πού ἔχουν στά χέρια τους τήν εὐθύνη τῆς οἰκογένειας.

Μόνοι τους εἶναι ἀδύνατο σέ τούτη τήν ἐποχή νά τά βγάλουν πέρα ὅσο νά τό θέλουν καί ὅσο νά προσπαθοῦν.

Μόνο ὁ Θεός καί ἡ Παναγία μας μποροῦν νά βοηθήσουν, ὥστε νά ξεπερνοῦν τίς δυσκολίες καί νά προχωροῦν χωρίς νά ἀποκάμουν, γι᾿ αὐτό καί ἡ προσευχή τους εἶναι «Φθάσε, Παναγία μου» ἤ «῾Υπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς».

Στήν ἀγκαλιά Της εὑρίσκουν καταφύγιο καί παίρνουν δύναμη οἱ ἀφοσιωμένοι στή λατρεία τοῦ Θεοῦ ῾Ιερεῖς καί Μοναχοί, γι᾿ αὐτό πάλι ὁ ὑμνογράφος τήν ὀνομάζει «καύχημα σεβάσμιον ῾Ιερέων εὐλαβῶν», ἐνῶ οἱ ἴδιοι εὐλαβικά ἀναφέρουν στίς ῾Ιερές ᾿Ακολουθίες τό ὀλιγότερο 45 φορές τό ὄνομά Της κάθε μέρα.

Ακόμη σέ μιά ἀπό τίς χίλιες ἀγκαλιές Της μποροῦν νά καταφύγουν, νά ξεκουραστοῦν καί νά λυτρωθοῦν οἱ ἁμαρτωλοί πού βασανίζονται ἀπό τίς τύψεις καί δοκιμάζουν τούς στυφούς καρπούς τῆς παρανομίας τους.

Εἶναι πολύ χαρακτηριστικό τό πρῶτο τροπάριο τοῦ Μικροῦ Παρακλητικοῦ Κανόνος πού λέγει: «Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς, πρός σέ καταφεύγω σωτηρίαν ἐπιζητῶν».

Οἱ Πατέρες μᾶς διδάσκουν πώς ὁ Δαβίδ νίκησε τόν Γολιάθ, χρησιμοποιώντας πέντε μικρές πέτρες.

Καί εὑρίσκουν ἕναν εὐλογημένο συμβολισμό στά πέντε γράμματα ἀπό τά ὁποῖα ἀποτελεῖται τό κύριο ὄνομα τῆς Παναγίας, δηλαδή «Μαρία». Καί μᾶς συμβουλεύουν, ἐάν θέλουμε νά νικήσουμε τόν δαίμονα, πού εἶναι ὁ ἐχθρός τῆς ψυχῆς μας, ἄς χρησιμοποιοῦμε καί ἐμεῖς σάν ἄλλες πέντε πέτρες, τά πέντε γράμματα, δηλαδή τό ὄνομά Της καί τότε ἡ νίκη θά εἶναι δική μας.

Τέλος, κοντά Της ἀναπαύονται οἱ πονεμένοι, οἱ ἄρρωστοι, αὐτοί πού δέν ἔχουν προστάτη κανένα, οἱ πτωχοί, οἱ ἐμπερίστατοι ἀδελφοί μας καί αὐτοί πού λόγω ἀδυναμίας αὐτοεξυπηρετήσεώς τους ἄραξαν τό κουρασμένο σῶμα τους σέ κάποιο ῞Ιδρυμα ἀγάπης καί στοργῆς τῆς ᾿Εκκλησίας.

Αὐτός εἶναι ἄλλωστε καί ὁ λόγος πού καθιερώσαμε στή Μητρόπολή μας αὐτή τήν ἡμέρα, τόν ἔρανο γιά τούς φτωχούς καί γιά ὅλους τούς πονεμένους ἀδελφούς μας.

Η Παναγία μας δείχνει τήν προστασία Της κάθε ἡμέρα στούς φτωχούς ἀδελφούς μας.

Μέ τρόπο θαυμαστό τούς παρηγορεῖ. Μυστικά καί ἀξιοθαύμαστα ἐνσταλάζει τήν ἀπαραίτητη ὑπομονή στίς καρδιές τους.

Μᾶς δείχνει ἔτσι τόν δρόμο νά τήν ἀκολουθήσουμε καί μᾶς ὑποδεικνύει τόν τρόπο νά τή μιμηθοῦμε.

πηγή: romfea.gr

Ο ΚΡΗΣ.... ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

Από την υποδουλωμένη Κρήτη μέχρι την καταξίωσή του
Σαν σήμερα, πριν από 33 χρόνια, έφυγε από τη ζωή ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους ζωγράφους που ανέδειξε η Κρήτη. O Ανδρέας Γεωργιάδης που υπέγραφε τα έργα του ως "Κρης".

Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό αυτό καλλιτέχνη-συνεχιστή του ρεύματος που άρχισε στο νησί μας με τον Μιχαήλ Δαμασκηνό και τους συγχρόνους του και κορυφώθηκε με τον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο. Πρόκειται για ένα ρωμαλέο εικαστικό έργο που άφησε ο Ανδρέας Γεωργιάδης, είναι απόσταγμα της βαθιάς γνώσης και πίστης του καλλιτέχνη στις αισθητικές αξίες και τις αρχές της ανθρωπιστικής πολιτισμικής μας παράδοσης. Είναι να εκπλήσσεται κανείς ότι το έργο αυτό δημιουργήθηκε σε μια εποχή κατά την οποία έχουν ήδη επικρατήσει στην Ευρώπη και την Ελλάδα τα σύγχρονα ρεύματα της Τέχνης.

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ


Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη


Στην ευαγγελική περικοπή αυτής της Κυριακής, μετά τον χορτασμό των πεντακισχιλίων με την ευλογία των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων, ο Ιησούς δίνει οδηγίες στους μαθητές του κατά το απόγευμα εκείνης της ημέρας ν’ ανεβούν στο πλοίο περιμένοντάς Τον στην απέναντι όχθη της λίμνης της Γεννησαρέτ μέχρι να πείσει τα συγκεντρωθέντα πλήθη να επιστρέψουν στα σπίτια τους. ΄Οταν τα πλήθη αποχώρησαν, ο Ιησούς, παρ’ όλο ότι ήταν κατακουρασμένος, ανεβαίνει προς το διπλανό βουνό μόνος του για να προσευχηθεί.

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

Γιατί ευλογούνται τα σταφύλια την Εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος;




Η Ευλογία των σταφυλιών κατά τη Μεταμόρφωση κατανοείται μέσα από τις θεολογικές, ανθρωπολογικές και κοσμολογικὲς διαστάσεις της εορτής αυτής.

Ο Κύριος «ἡμέρας ἓξ» ή «ὡσεὶ ἡμέρας ὀκτώ», μετά την πρόρρηση του Πάθους Του,«εἰς ὄρος ὑψηλόν… μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν (Πέτρου, ᾿Ιακώβου καὶ ᾿Ιωάννου),
καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἢλιος,τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς».

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μπροστά στις σύγχρονες προκλήσεις της

του Μητροπολίτη Ταλλίνης και πάσης Εσθονίας Στεφάνου..

Share on facebookShare on twitterShare on emailShare on gmailMore Sharing Service

Τι θα συμβεί με την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που, με την Χάρη του Θεού, θα συνέλθει στην Κωσταντινούπολη το 2016, δηλαδή σχεδόν αύριο; Μέσα από ποιες διαδικασίες θα προωθηθούν οι απόψεις και τα οράματα, που προβληματίζουν την ορθόδοξη λαϊκή βάση, τις ενορίες, τα μοναστήρια, τις Γενικές Συνελεύσεις των Εκκλησιών και τις κατά τόπους Ιερές Συνόδους των Εκκλησιών;

Ο ΑΡΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ


του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.,

(Ματθ. 14, 14-22)
Ο χορτασμός του πεινασμένου λαού στην Παλαιστίνη αποτελούσε σημάδι μεσσιανικό: Αυτός που δίνει τροφή στα πλήθη και μάλιστα με τρόπο υπερφυσικό δεν μπορεί παρά να είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας. Γι’ αυτό και τη στιγμή του συγκλονιστικού πειρασμού μετά τη βάπτιση λέγει ο σατανάς στον Χριστό: «Αν είσαι Υιός του Θεού, πες να γίνουν αυτές οι πέτρες ψωμιά» (Ματθ. 4, 3. Λουκ. 3-4), για να λάβει την απάντηση: «Ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με το ψωμί αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού». Ωστόσο, όταν ο ίδιος έκρινε πως ήλθε η κατάλληλη στιγμή, έκανε το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων και χόρτασε πέντε χιλιάδες λαού.
Το γεγονός αυτό αφηγούνται όλοι οι ευαγγελιστές (βλ. Μάρκ. 6, 31-44. 8, 1-9. Ματθ. 14, 14-22. 15, 32-39. Ιωάν. 6, 1-15), όχι μόνο γιατί είναι εντυπωσιακό και μοναδικό στο είδος του, αλλά γιατί κρύβει μέσα του ένα βαθύτερο συμβολισμό και ένα ουσιαστικότερο περιεχόμενο. Εάν αποτελεί θαύμα του μίσους και της κακίας που εκπλήσσει όλους μας το ότι σήμερα με τόσο πλούτο και με τόσες παραγωγικές πηγές στον κόσμο εκατομμύρια άνθρωποι υποσιτίζονται και πεθαίνουν από πείνα, άλλο τόσο και μάλιστα πολύ περισσότερο είναι θαύμα της αγάπης του Θεού το ότι με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια χορταίνουν πέντε χιλιάδες άνθρωποι!