Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ


Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ
(30 Μαρτίου)


Απολυτίκιον
Ήχος γ'. Θείας πίστεως.


Θείαν κλίμακα υποστηρίξας, την των λόγων σου, μέθοδον πάσι, μοναστών υφηγητής αναδέδειξαι, εκ πρακτικής Ιωάννη καθάρσεως, προς θεωρίας ανάγων την έλλαμψιν. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Κοντάκιον
Ήχος α'. Χορός αγγελικός.


Καρπούς αειθαλείς, εκ της βίβλου προσφέρων, διδάγματα σοφέ, καθηδύνεις καρδίας, των τούτοις μετά νήψεως, προσεχόντων μακάριε. Κλίμαξ γαρ έστι, ψυχάς ανάγουσα γήθεν προς ουράνιον, και διαμένουσαν δόξαν, των πίστει τιμώντων σε.

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΓΙΑΤΙ ΕΝΟΣ ΚΑΚΟΥ ΜΥΡΙΑ ΕΠΟΝΤΑΙ


Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι,


Γεγονός αποτελεί, πλέον ότι στην περιοχή μας, εδώ στην Γόρτυνα και ιδιαίτερα στην πόλη των Μοιρών, δραστηριοποιείται μια ομάδα, με απόκρυφες λατρείες. Για να γίνομαι πιο κατανοητός με το ρέικι και μάλιστα το χρησιμοποιούν ως θεραπεία. Αντιγράφω όπως ακριβώς το βρήκα στην ιστοσελίδα τους για το τι ακριβώς πιστεύουν.

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

ΟΤΑΝ Η ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ


Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.

Η περίοδος που περνάμε εδώ και δύο  χρόνια περίπου, παρουσιάζει φαινόμενα τόσο σε πολιτικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο, αλλά κυρίως σε κοινωνικό, τα οποία ,για τους περισσότερους, ίσως να είναι και πρωτόγνωρα.

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ


Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι η αρχή όλων των Δεσποτικών εορτών. Στο απολυτίκιο της εορτής ψάλλουμε: "σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ’ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις...". Το περιεχόμενο της εορτής αναφέρεται στο γεγονός κατά το οποίο ο αρχάγγελος Γαβριήλ – ο άγγελος εκείνος με τον οποίο συνδέονται όλα τα γεγονότα που έχουν σχέση με την ενανθρώπηση του Χριστού – επισκέφθηκε με εντολή του Θεού την Παναγία και την πληροφόρησε ότι έφθασε ο καιρός της σαρκώσεως του Λόγου του Θεού, και ότι αυτή θα γίνει η μητέρα Του. (βλ. Λουκά α', 26-56).

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Η ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΩΣ ΜΕΣΟ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΙΣΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ


 Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.

Με αφορμή τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, θέλω να καταθέσω ορισμένες σκέψεις, κάπου άκουσα για τα σκάνδαλα, των οικονομικών και εταιρίες που δεν αποδίδουν το φπα και άλλα, το πρόβλημα στην καρδιά της κρίση, εννοώ της οικονομικής, που για μένα πάντα, ήταν η κορυφή του παγόβουνου και όχι μόνο, για μένα η οικονομική κρίση έτσι όπως την παρουσιάζουν δεν υπήρξε ποτέ, για μένα είναι ένα παιχνίδι που παίζεται από τους μεγάλους εις βάρος των μικρών.        

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ


Αγαπητοί μου αδελφοί, πολλοί στις μέρες μας είναι αυτοί που αμφισβητούν το ρολό που έπαιξαν, οι Αρχιερείς και Ιερείς στον αγώνα του 1821. άλλοι πάλι δεν αμφισβητούν ότι κάποιοι Ιερείς πήραν μέρος και πολέμησαν, αλλά πάλι λένε ένταξη υπήρχαν και κληρικοί, μα ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του χεριού παραθέτω εδώ μια εργασία του κυρίου   Πέτρου Α. Γεωργαντζή. Αξίζει τον κόπο να την διαβάσετε όλη, τα συμπεράσματα, θα τα δώσει ο κάθε ένας μόνος του.

Γόρτυνα 21/03/12 Π ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ  

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Η ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ


Αγαπητοί μου αδελφοί, πολλοί γονείς έχουν μια ανησυχία και ιδιαιτέρα στις μέρες μας, που όλα αμφισβητούνται, για το πώς θα αναθρέψουν τα παιδιά τους, ποιος είναι ο σωστός τρόπος διαπαιδαγώγησης, ώστε αυτά να βγουν, αύριο σωστοί άνθρωποι και ενεργοί πολίτες  στην κοινωνία. Παραθέτω εδώ απόσπασμα από τους λόγους του πατρός Παϊσίου, που νομίζω, ότι τα λέει όλα.

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗΣ


Η τρίτη Κυριακή των Νηστειών ονομάζεται <<Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης>>. Μετά από τη μεγάλη Δοξολογία στον όρθρο, ο Σταυρός μεταφέρεται σε μια σεμνή πομπή στο κέντρο του ναού και παραμένει εκεί όλη την υπόλοιπη εβδομάδα, οπότε στο τέλος κάθε ακολουθίας γίνεται προσκύνηση του Σταυρού.

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΕΝΑ ΣΥΝΧΡΟΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ



Δευτέρα, 12 Μαρτίου 2012 10:17 Κώστας Βασιλάκης

Τέλος στη ζωή του έβαλε ένας 52χρονος έμπορος αγροτικών προϊόντων στην Ιεράπετρα που βρέθηκε απαγχονισμένος από την ίδια τη σύζυγό του, η οποία τον αναζητούσε εναγωνίως όταν αυτός δεν απαντούσε στα τηλεφωνήματα που έκανε.

Ο αυτόχειρας κρεμάστηκε χθες στις 9 το βράδυ μέσα στην επιχείρησή του χρησιμοποιώντας ένα ηλεκτρικό καλώδιο, σκορπίζοντας τη θλίψη στους δικούς του ανθρώπους και στην κοινωνία της πόλης του Λασιθίου.

Ο 52χρονος αυτόχειρας δραστηριοποιούνταν από το 1984 στην Ιεράπετρα στον τομέα της εμπορίας πρώιμων κηπευτικών και είχε αναπτύξει μια μεγάλη επιχείρηση, που φαίνεται ότι το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα που τον οδήγησαν στο απονενοημένο διάβημα.»

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι, παίρνω αφορμή από το παραπάνω δημοσίευμα, που το έχω αντιγράψει, όπως είναι από τον διαδικτυακό ιστοτόπο της ερτ. Για  να πω και εγώ κάποιους προβληματισμούς μου πάνω σε αυτό το θέμα. Έχω την γνώμη ότι το εν λόγω θέμα, τείνει να γίνει μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα, με τεράστιες συνέπειες, στην κοινωνία αλλά και στις οικογένειες των ανθρώπων που τολμούν να πράξουν κάτι τέτοιο, προσβάλλοντας την ανθρώπινη ζωή, που είναι ένα από τα πολυτιμότερα δώρα, αν όχι το πολυτιμότερο που έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο.

Η αύξηση  του αριθμού αυτοκτονιών σε ποσοστό που αγγίζει το 40%, καταγράφεται στην Ελλάδα σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία και τις επιδημιολογικές μελέτες.

Ο υπουργός Υγείας κ. Ανδρέας Λοβέρδος το είχε επισημάνει άλλωστε σε σχετικό ερώτημα που είχε κατατεθεί στη Βουλή, για την αύξηση του ποσοστού των αυτοκτονιών κατά 40%.

«Τα τελευταία στατιστικά στοιχεία και οι επιδημιολογικές μελέτες καταδεικνύουν μια σημαντική αύξηση σε ποσοστά αυτοκτονιών στην Ελλάδα, η οποία αγγίζει το 40%», είχε αναφέρει συγκεκριμένα ο υπουργός κρούοντας ταυτόχρονα τον κώδωνα του κινδύνου. Ο κ. Λοβέρδος έκανε επίσης ιδιαίτερη αναφορά στην κατάσταση που επικρατεί στο Ηράκλειο της Κρήτης αφού εκεί σημειώνονται και τα περισσότερα κρούσματα.

Τα λεγόμενά του έρχεται να επιβεβαιώσει και η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρία που κάνει λόγο όχι μόνο για αύξηση στις απόπειρες αυτοκτονίας αλλά και στην κατανάλωση ψυχοφαρμάκων καθώς και των επισκέψεων σε ψυχιάτρους και ψυχοθεραπευτές. Αυτό άλλωστε που υποστηρίζουν οι ειδικοί πως «όταν αυξάνονται τα οικονομικά και οικογενειακά προβλήματα, γεννιούνται και τα ψυχολογικά», επιβεβαιώνεται με το τραγικότερο τρόπο.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το 2009 στην Ελλάδα σημειωνόταν κατά μέσο όρο μια αυτοκτονία την ημέρα, ενώ το 2010 ο αριθμός αυτός διπλασιάστηκε! Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποιεί ότι η οικονομική κρίση και κατά προέκταση η ανασφάλεια που προκαλεί, μπορούν να οδηγήσουν σε ραγδαία αύξηση του αριθμού των αυτοκτονιών, οι οποίες συνήθως εμφανίζονται συχνότερα σε ανέργους απ’ ό,τι σε εργαζόμενους.

«Η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης στις αυτοκτονίες σε ολόκληρη την Ευρώπη», είχε δηλώσει η κυρία Ελένη Μπεκιάρη, μέλος της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Κλίμακα» τονίζοντας ότι κύρια αιτία για το ένα τέταρτο των αυτοκτονιών το τελευταίο έτος ήταν οι οικονομικοί λόγοι. Επισήμανε μάλιστα ότι οι κλήσεις στη γραμμή υποστήριξης 1018 έχουν φτάσει σήμερα σε τετραπλάσιο νούμερο σε σχέση με το 2007.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, που επεξεργάζεται η «Κλίμακα», 4.042 άνθρωποι στην Ελλάδα έδωσαν τέλος στη ζωή τους ως αυτόχειρες, το διάστημα από το 1999 έως το 2009. Από αυτούς, οι 3.288 ήταν άντρες και οι 754 γυναίκες (αναλογία αντρών-γυναικών 4 προς 1).

Βάση των στοιχείων της Στατιστικής Αρχής, διαπιστώνεται ότι τα τελευταία έτη οι αυτοκτονίες στη χώρα μας ακολουθούν αυξητική τάση. Πιο συγκεκριμένα, το 2009 καταγράφηκαν 393 αυτοκτονίες (333 άντρες και 58 γυναίκες), σε σχέση με το 2007 όπου σημειώθηκαν 328 αυτοκτονίες (268 άντρες και 60 γυναίκες).

Τελευταίο περιστατικό στη χώρα μας, μέχρι στιγμή είναι αυτό της Ιεράπετρας. Εδώ θα μου επιτρέψετε να θέσω ένα ερώτημα αγαπητοί μου αδελφοί, ποιος φέρνει την ευθύνη για αυτά τα περιστατικά; Την φέρνει η κοινωνία; Την φέρνει η πολιτεία; Συνεχώς λέμε, ψυχολογικοί λόγοι, οικονομικοί λόγοι, μα αυτοί οι λόγοι δεν είναι συνέπεια κάποιων άλλων λόγων. Όταν επικαλούμαστε την οικονομική κρίση από τη μια και την ψυχολογική φόρτιση από την άλλη, αμέσως κατανοήθηκαν όλα. Από το τυπικό της αποδόσεως της Εκκλησιαστικής κηδείας, μέχρι και να παραδεχθούμε το γεγονός ελαφρά τη καρδία.

Αγαπητοί μου αδελφοί δεν είναι τα πράγματα τόσο απλά και δεν είναι σωστό κατά τη γνώμη μου, να περνά απαρατήρητο το ερώτημα ποιος φέρει την ευθύνη . Η απάντηση, για το κάθε μέλος της κοινωνίας, θα πρέπει να είναι, πως εγώ και μόνο εγώ φέρω αυτή την ευθύνη.

Ναι εγώ φέρω την ευθύνη, γιατί έφερα παιδιά στον κόσμο, και τους έδωσα να καταλάβουν, πως η αγάπη των γωνιών, είναι παροχές, χρήματα, ανέσεις και ασυδοσία.

Ναι εγώ φέρω την ευθύνη, γιατί βάπτισα ένα παιδί και δεν του έμαθα τη είναι η αγάπη, ως το μεγαλύτερο ιδανικό της Χριστιανικής ζωής.

Ναι εγώ φέρω την ευθύνη, γιατί έγινα δάσκαλος και δεν είδα το κάθε παιδί ξεχωριστά, σαν ένα μέλος ενός συνόλου που ποτέ δεν αγάπησα, γιατί το συνέδεσα με τη δουλειά μου.

Ναι εγώ φέρω την ευθύνη, γιατί σαν Ιερέας, σαν εφημέριος της ενορίας, που μου εμπιστεύθηκε ο Κύριος, ξέπεσα της αποστολής μου και δεν έκαμα τη θεωρία της αγάπης πράξη, ώστε να ξέρω το όνομα και τα προβλήματα, αλλά και τις χαρές και τις λύπες, του κάθε ενός ανθρώπου που βρίσκεται κάτω από το πετραχήλι μου.

Ναι εγώ φέρω την ευθύνη, γιατί σαν ένα μέλος που απαρτίζει την Εκκλησία, το Δήμο, την Πολιτεία και την Κοινωνία ευρύτερα, δεν ενδιαφέρθηκα με αγάπη και στοργή για τον άλλον, τον ελάχιστο αδελφό του Κυρίου, αλλά πολιτεύθηκα ικανοποιημένος με όσα πράγματα απέκτησα είτε αυτά αποκτήθηκαν, με νόμιμο ή παράνομο τρόπο.

Ας φωνάξουμε αδελφοί σε όποιον ακούσει, ελάτε να αγαπήσουμε το Θεό και τη δημιουργία του. Να τον αγαπήσουμε μέσα από τα πρόσωπα των ανθρώπων και την φύση και όταν τα λάθει μας, μας οδηγούν, μπροστά σε δρόμους που δεν έχουν έξοδο, ας μην απογοητευθούμε. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος τερμάτισε τη ζωή του γιατί βρέθηκε ψυχολογικά πιεσμένος, από την οικονομική κρίση και από τις συνέπειες κάποιων πολιτικών, που συνειδητά ή ασυνείδητα εφάρμοσαν και εφαρμόζουν. Και δεν βρέθηκε ένας να του πει, πως είναι και ο Θεός στο παιχνίδι και ας νομίζουν κάποιοι, ότι παίζουν μόνοι τους και λογαριάζουν χωρίς το Θεό και κάνουν ότι τους αρέσει, δεν βρέθηκε ένας να του πει αν αφήσει το πρόβλημα του στο Θεό αυτός θα του το λύσει. Πως ο Θεός που τα πάντα εν Σοφία Εποίησε, θα του έδινε τη λύση, θα του έδινε φαγητό, ρούχα και στέγη. Εγώ μέχρι στιγμής δεν το είπα και φαντάζομαι, ότι κανείς μας δεν το έχει πεί.

Έχω τη γνώμη, ότι πρέπει να αρχίσουμε, να κτυπάμε πόρτες, να γνωρίζουμε τους γείτονες μας, να αρχίσουμε να ακούμε την ανάγκη τους και τα προβλήματα τους. Να αρχίσουμε να μοιραζόμαστε το φαγητό μας μαζί τους, να τους πούμε. Έλα αδελφέ μου, βγες από αυτά τα ρούχα του εγωισμού, δεν έχει σημασία αν εσύ χρησιμοποιείς μία άλλη λέξη και το λες, αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια. Έλα και μοιράσου το πρόβλημα το οποίο έχεις μαζί μου, να μοιραστώ και εγώ το δικό μου μαζί σου.

Ο Χριστός και η Εκκλησία υπάρχει. Για μερικούς βέβαια υπάρχει ως τόπος επίγειας καταξίωσης, αλλά από όλους ως ο μοναδικός τόπος σωτηρίας. Έλα με πίστη, με αγάπη και η ελπίδα δεν υπάρχει περίπτωση να χαθεί. Δυστυχώς έχουμε μάθει στις ανέσεις και στα υλικά αγαθά και δεν θέλουμε να τα αποχωριστούμε με τίποτα. Το λάθος μας είναι ότι αγαπήσαμε περισσότερο την ύλη από ότι τον Θεό. Εύχομαι το περιστατικό αυτό να είναι το τελευταίο.

Επισυνάπτω άρθρο της κυρίας Αριάδνης Γραμμάτη, οικογενειακής ψυχοθεραπεύτριας και συμβούλου ψυχικής υγείας αξίζει τον κόπο να το μελετήσουμε, γιατί και η επιστημονική προσέγγιση στο εν λόγω θέμα μας είναι πολύτιμη και απαραίτητη.

Γόρτυνα 13/03/12  Π ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ        

              

Η Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας κα Αριάδνη Γραμμάτη γράφει σήμερα στην Τelergramm.gr

Οι άνθρωποι που επιχειρούν να αυτοκτονήσουν ή αυτοκτονούν “επιτυχώς” προσπαθούν να ξεφύγουν από μία κατάσταση που θεωρούν ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν και να ανακουφιστούν από δυσάρεστα συναισθήματα ή σκέψεις. Η πρωταρχική ανάγκη δεν είναι το να θέσουν τέρμα στη ζωή τους, αλλά το να βγούνε από τη δύσκολη κατάσταση που βιώνουν. Στις περιπτώσεις που θεωρούν ότι δεν υπάρχει τρόπος να αλλάξουν την κατάσταση και αυτή η κατάσταση τους δημιουργεί ένα αίσθημα αδιεξόδου, στρέφονται στην αυτοκτονία σαν τη μοναδική λύση.

Πολλοί άνθρωποι που στρέφονται στην αυτοκτονία, έχουν βιώσει κάποια απώλεια, λόγω θανάτου κάποιου αγαπημένου ατόμου, διαζυγίου, ή και απώλεια οικονομική, επαγγελματική αποτυχία ή ανεργία και κοινωνική απομόνωση. Συχνά η απόφαση συνοδεύεται από αισθήματα θυμού, ντροπής και τύψεων που προκαλούν απελπισία.

Βέβαια, δεν επιλέγουν την αυτοκτονία όλοι σαν λύση παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στη ζωή τους. Ένας πολύ σημαντικός λόγος για αυτό είναι το ότι οι άνθρωποι που αυτοκτονούν έχουν κατάθλιψη. Η κατάθλιψη επηρεάζει τον τρόπο σκέψης του ατόμου, το κάνει να εστιάζει στις αποτυχίες και να υποτιμά τις ικανότητες του να αντεπεξέλθει σε δύσκολες καταστάσεις.

Έρευνες έχουν δείξει ότι οι άντρες επιλέγουν την αυτοκτονία σαν λύση πιο συχνά από τις γυναίκες και το υψηλότερο ποσοστό αυτοκτονιών το έχουν οι άντρες της τρίτης ηλικίας. Επίσης, τα άτομα με παρορμητική προσωπικότητα επιχειρούν να αυτοκτονήσουν πιο συχνά, σε μία στιγμή που νιώθουν ότι δεν υπάρχει καμία άλλη διέξοδος. Πιο συχνά η απόπειρα αυτοκτονίας είναι ένας τρόπος δήλωσης της απελπισίας του ατόμου και οι επιτυχημένες απόπειρες είναι πιο σπάνιες. Στην δεύτερη περίπτωση, η μέθοδος της αυτοκτονίας δηλώνει και την αποφασιστικότητα. Οι άντρες επιλέγουν πιο βίαιες μεθόδους αυτοκτονίας από τις γυναίκες, για παράδειγμα, απαγχονισμό και τη χρήση όπλου και γι αυτό τα άτομα που αυτοκτονούν “επιτυχώς” είναι πιο συχνά άντρες.

Στις περιπτώσεις που το άτομο πρώτα δολοφονεί τα μέλη της οικογένειάς του, αυτό κατά πρώτον δηλώνει ένα αίσθημα ευθύνης για την οικογένειά του και την δυστυχία ή ντροπή που θεωρεί ότι τους προκάλεσε και κατά δεύτερον, ενισχύει την απόφασή του να αυτοκτονήσει, από τη στιγμή που έκανε κακό στην οικογένειά του. Το πρίσμα του ατόμου σε αυτήν την περίπτωση είναι διαστρεβλωμένο και η δολοφονία και η αυτοκτονία γίνονται αντιληπτές ως πράξεις σωτηρίας για όλους.

Ενδείξεις ότι κάποιος μπορεί να σκέφτεται την αυτοκτονία είναι : το να μιλά για αυτοκτονία ή τον θάνατο γενικά, να βάζει προσωπικές υποθέσεις σε τάξη, να κάνει π.χ. διαθήκη, να δίνει αγαπημένα του πράγματα σε άλλους, να απομακρύνεται από την οικογένεια και τους φίλους του και να περνά πολλές ώρες μόνος, να δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί, να μην έχει διάθεση για δραστηριότητες, να αλλάζουν οι διατροφικές του συνήθειες και ο ύπνος, η χρήση ναρκωτικών ουσιών και αλκοόλ και η προμήθεια ή πρόσβαση σε κάποιο μέσο αυτοκτονίας.

Οποιαδήποτε σκέψη για αυτοκτονία, ή αναφορά κάποιου σε αυτοκτονία πρέπει να λαμβάνονται πολύ σοβαρά υπ άψη και να ζητείται η βοήθεια ειδικού ψυχικής υγείας άμεσα. Ο ειδικός θα μπορέσει να κάνει μία αξιολόγηση και να παρέχει την κατάλληλη βοήθεια και υποστήριξη στο άτομο και την οικογένειά του. Αν ανησυχείτε για κάποιο αγαπημένο άτομο, τότε καλό είναι να το συζητήσετε μαζί του. Αν κάνει κάποια αναφορά στην αυτοκτονία, ή για παράδειγμα στο ότι θα ήταν καλύτερα αν δεν βρισκόταν στη ζωή και ειδικά αν αναφερθεί σε μέθοδο αυτοκτονίας και έχει και πρόσβαση στο μέσο, πρέπει να μην το αφήνετε μόνο του, να το ενθαρρύνετε να δει κάποιον ειδικό, να το συνοδεύσετε στην επίσκεψη και να συμβουλευτείτε και εσείς τον ειδικό. Η ψυχολογική υποστήριξη της οικογένειας είναι εξίσου σημαντική με την ασφάλεια και υποστήριξη του αυτοκτονικού ατόμου.

Αριάδνη Γραμμάτη

Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

ΓΙΟΓΚΑ


Του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας

Κυρίου,  Κυρίου  Αναστασίου

Ποικίλες θρησκευτικὲς συνήθειες καὶ τάσεις ἀναπτύχθηκαν στὴ ζωὴ τῶν διαφόρων ἐθνῶν τῆς γῆς. Μιὰ σύντομη ἐνημέρωση γιὰ μερικὲς χαρακτηριστικὲς περιπτώσεις ἐλπίζουμε νὰ βοηθήσει τόσο στὴν προσέγγιση τῆς νοοτροπίας ἄλλων λαῶν, ὅσο καὶ στὴν κατατόπισή μας πάνω σὲ διάφορα ρεύματα ποὺ ἔχουν εἰσδύσει στὸν τόπο μας.

Γυμναστική

Στὸ δυτικὸ κόσμο ἡ γιόγκα ἀρχικὰ παρουσιάστηκε σὰν ἕνα εἶδος «γυμναστικῆς», σὰν μέθοδος χαλαρώσεως καὶ ψυχολογικῆς ἠρεμήσεως. Ἡ βασική της διαφορὰ ἀπὸ τὴ γνωστὴ γυμναστικὴ βρίσκεται, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, στὴ χαρακτηριστική της ἀκινησία. Ἀρκετὲς ἀπὸ τὶς ἀσκήσεις τῆς γιόγκα παρουσιάζουν αὐτὲς καθαυτὲς ὁρισμένα θετικὰ ἀποτελέσματα πάνω σὲ μερικὰ ἄτομα – πρᾶγμα πού, ἄλλωστε, συμβαίνει καὶ μὲ ἀσκήσεις ἄλλων συστημάτων. Γενικὰ ὅμως οἱ ἀσκήσεις αὐτὲς τοποθετοῦνται μέσα σ᾿ ἕνα πλαίσιο ἰνδουιστικῶν ἀντιλήψεων καὶ ἀποτελοῦν στάδια ἑνὸς εὐρύτερου ὅλου, μιᾶς γενικότερης πνευματικῆς πορείας. Στὴν πλήρη τους ἀνέλιξη ἀποσκοποῦν πολὺ μακρύτερα ἀπὸ τὰ ὅρια μιᾶς σωματικώς ευεξίας. Αὐτὰ ποὺ προηγοῦνται στὶς ἀσκήσεις γιόγκα ὅπως κι αὐτὰ ποὺ ἕπονται – τὰ ὁποῖα κατὰ κανόνα οἱ πολλοὶ ἀγνοοῦν – σχετίζονται στενὰ μὲ συστήματα «διαλογισμοῦ» καὶ ἐμπειριῶν, ποὺ βρίσκονται φορτισμένα μὲ ἰνδουϊστικὲς φιλοσοφικο-θρησκευτικὲς θεωρίες καὶ ἀξιώματα, κυρίως μὲ τὴ διδασκαλία περὶ μετενσαρκώσεως.

Καὶ γιὰ νὰ γίνουμε περισσότερο παραστατικοί: ὅπως οἱ γονυκλισίες (οἱ «μετάνοιες» τῆς μοναχικῆς μας παραδόσεως) δὲν εἶναι ἁπλὲς κινήσεις τοῦ σώματος, ἀλλ᾿ ἔχουν σχέση μὲ ἕνα γενικότερο πιστεύω καὶ ἐκφράζουν μία συγκεκριμένη διάθεση καὶ τάση ψυχῇς ἀποβλέποντας σὲ πνευματικοὺς σκοπούς, κατὰ παρόμοιο τρόπο – τηρουμένων, βεβαίως, πάντοτε τῶν ἀναλογιῶν οἱ συνθετότερες ἀσκήσεις τῆς γιόγκα ἔχουν συνάρτηση μὲ ἰνδουϊστικὲς παραστάσεις καὶ σκοπεύουν τελικὰ σὲ πνευματικὲς θρησκευτικὲς ἐμπειρίες.

Ζεύξη, ἕνωση

Ἡ λέξη «γιόγκα» (yoga) εἶναι μία ἀπὸ τὶς πιὸ πολυσήμαντες μέσα στὸ ἰνδικὸ λεξιλόγιο. Ἐτυμολογικὰ σημαίνει «ζεύξη», «ἕνωση», «σύνδεση», «ἄσκηση». Τὴν χρησιμοποιοῦν εὐρύτατα οἱ Ἰνδοὶ γιὰ νὰ προσδιορίσουν τὸ μυστικὸ δεσμὸ τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴν ὑπερβατικὴ πραγματικότητα. Αλλά καὶ γιὰ νὰ καθορίσουν τὸν τρόπο, τὸ δρόμο καὶ τὶς μεθόδους ποὺ ὁδηγοῦν στὴν «ἕνωση» αὐτή, στὴν «ἀπελευθέρωση» τῆς ἀνθρώπινης ὑπάρξεως ἀπὸ τὰ πολύμορφα δεσμὰ καὶ τὶς ψευδαισθήσεις τοῦ παρόντος κόσμου.

Ὡς «γιόγκα» ἐπίσης χαρακτηρίζονται οἱ διάφορες κατευθύνσεις καὶ μέθοδοι, τὶς οποίες ἔχει διαμορφώσει ἡ ἰνδικὴ παράδοση στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, γιὰ νὰ ἐπιτύχει τὴ λύτρωση τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν ἕνωσή του μὲ τὸ Ἀπόλυτο. Οἱ τρεῖς βασικοὶ τύποι Ἰνδικῆς θρησκευτικότητας γιὰ τὴν ἐπιδίωξη τῆς σωτηρίας, τῶν ἔργων, τῆς γνώσεως, τῆς ἀφοσιώσεως, ἀποκαλοῦνται ἀντίστοιχα «κάρμα-γιόγκα», «τζνάνα-γιόγκα», «μπάκτι-γιόγκα».

Ἡ ἴδια αὐτὴ λέξη χρησιμοποιεῖται καὶ γιὰ τὸν προσδιορισμὸ μιᾶς ἀπὸ τὶς ἕξι κλασικὲς «ὀρθόδοξες» σχολὲς (ντάρσανας) τοῦ Ἰνδουισμοῦ. Ἔτσι στὸ δυτικὸ κόσμο, ἡ σύγχυση ποὺ δημιουργεῖ ἡ πολυσημία τῆς λέξεως «γιόγκα» ἐπιτείνεται.

Συνοπτικά, ἡ κλασικὴ Γιόγκα, ὡς Σχολή, ἀναγνωρίζει μὲν ἕναν αἰώνιο Θεό, τὸν Ἰσβάρα (Κύριο), δὲν παραδέχεται ὅμως ὅτι αὐτὸς ἐπεμβαίνει στὰ ἀνθρώπινα. Οἱ ἀντιλήψεις γιὰ ἕναν τέτοιο Θεὸ δὲν θὰ μποροῦσαν βέβαια μὲ κανένα τρόπο νὰ ταυτιστοῦν μὲ τὴ χριστιανικὴ θεολογικὴ διδασκαλία.

Βασικὰ στάδια τῆς γιόγκα

Ἡ πρακτικὴ τῆς γιόγκα διδάσκεται σὲ μακρὰ σειρὰ μαθημάτων. Μολονότι ὑπάρχουν πολλὲς παραλλαγές, ποὺ διαμορφώθηκαν στὴν πάροδο τοῦ χρόνου, τὰ συνηθέστερα στάδια τῶν μεθόδων αὐτῶν αὐτοβυθισμοῦ εἶναι ὀκτώ. (α) Ἡ αὐτοσυγκράτηση: συμμόρφωση πρὸς ὁρισμένες ἐπιταγές, ὅπως εἶναι ἡ ἀποφυγὴ γενετησίων σχέσεων, κλοπῆς, φιλαργυρίας, (β) Ἡ αὐτοκαλλιέργεια: ἐπιδίωξη ἀταραξίας, καθαριότητος, συνεπείας στὴν ἄσκηση κ.λπ.

Ὕστερα ἀπὸ αὐτὰ τὰ δυὸ στάδια ὁ ἀσκούμενος μυεῖται καὶ παίρνει ἀπὸ τὸ δάσκαλό του (γκούρου) ἕνα νέο ὄνομα καὶ μία τελετουργικὴ φράση (μάντρα), τὴν ὁποία ὀφείλει νὰ ἐπαναλαμβάνει ἐπίμονα, γιὰ νὰ ἐπιταχυνθεῖ ἡ πορεία του πρὸς τὴ λύτρωση. (γ) Ὁ ἔλεγχος τοῦ σώματος: μὲ εἰδικὲς στάσεις τοῦ σώματος ἐπιδιώκεται ἡ ἐπιβολὴ πάνω στὶς ζωτικὲς ἐνέργειες τοῦ ἀνθρωπίνου ὀργανισμοῦ. (δ) Ἡ ρύθμιση τῆς ἀναπνοῆς: μὲ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν ἀσκήσεων αὐτῶν ὁ ἀναπνευστικὸς ρυθμὸς ἐπιβραδύνεται, τὸ σῶμα καὶ ὁ νοῦς ἠρεμοῦν καὶ ὁλόκληρη ἡ νοητικὴ δύναμη τοῦ ἀνθρώπου προετοιμάζεται γιὰ τὰ τελικὰ στάδια τῆς γιόγκα.

(ε) Ἡ συγκράτηση τῶν αἰσθήσεων: μὲ τὴν παρατεταμένη ἐνατένιση ἑνὸς ἀντικειμένου, ὁ «γιόγκι» (δηλ. ὁ ἀσκούμενος στὴ γιόγκα) ἐπιδιώκει νὰ ἐπιβληθεῖ πάνω στὶς αἰσθήσεις του. (στ) Ἡ συγκέντρωση τῆς προσοχῆς: ἡ καθήλωση αὐτὴ τοῦ νοῦ ἀποβλέπει στὴ δημιουργία ἑνὸς μονωτικοῦ φραγμοῦ ἀπὸ τὰ γύρω φαινόμενα καὶ τὶς ἐσωτερικὲς φαντασίες. Γιὰ νὰ τὸ ἐπιτύχει, ἡ ἰνδουϊστικὴ παράδοση ἔχει διαμορφώσει διάφορες τεχνικές, στὶς ὅποιες δεσπόζουν ἡ ἐπανάληψη τῆς ἰνδουϊστικῆς ἱερῆς συλλαβῆς «Ὤμ», σιωπηλὰ ἢ μὲ μακρόσυρτο ψαλμικὸ ρυθμό, ἡ ἐνατένιση ἰδιότυπων σχημάτων Κ.

Τὰ ἑπόμενα δυὸ τελευταῖα στάδια ὁδηγοῦν στὸν τελικὸ σκοπὸ τῆς γιόγκα, ποὺ εἶναι: (ζ) Ὁ στοχασμός, ἡ ἐνατένιση καὶ ἡ θεωρία. (η) Ὁ φωτισμός, ἡ ἀπελευθέρωση: Μὲ τὴν ἀπόλυτη περισυλλογὴ ὁ γιόγκι πιστεύει ὅτι πραγματώνει τὴν ἕνωσή του, τὴ ζεύξη μὲ τὴν ὑπερβατικὴ πραγματικότητα. Ὅποιος φθάσει στὸ τελικὸ στάδιο ξεφεύγει λένε, ἀπὸ τὴν ὑπαρκτικὴ σφαῖρα καὶ κατορθώνει νὰ βρεῖ τὴ λύτρωση.

Ἐνῷ στὶς πρῶτες φάσεις διατηροῦνται ὁρισμένα στοιχεῖα συνειδητότητος, στὴν τελευταία ὁ γιόγκι καταλήγει σὲ μία κατάσταση ὑπερβάσεως κι αὐτῆς ἀκόμη τῆς αὐτοσυνειδησίας. Δὲν ἀντιλαμβάνεται πιὰ οὔτε χρῶμα, οὔτε ὀσμή, οὔτε ἦχο, οὔτε ἁφή, οὔτε τὸν ἑαυτό του, οὔτε κανέναν ἄλλο. Τὸ πνεῦμα του «ἐλευθερώνεται» – σύμφωνα μὲ τὴν ἔκφραση τῶν μεμυημένων – ἀπὸ τὴ μνήμη καὶ τὴ λήθη. Αὐτὸ θεωρεῖται ἐπίγνωση, φωτισμός.

Πρόκειται, τελικά, γιὰ μία τεχνικὴ ποὺ ἀποσκοπεῖ στὴ σύνδεση μὲ τὸ Ἀπόλυτο. Γι᾿ αὐτὴν ὅμως – ὅπως θὰ δοῦμε στὸ ἑπόμενο σημείωμα – δὲν ἔχουν κανένα νόημα οἱ κεντρικὲς χριστιανικὲς ἀλήθειες περὶ Χριστοῦ-Σωτῆρος, χάριτος, ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης, Σταυροῦ-Ἀναστάσεως.

Ὑπάρχουν ποικίλες κατευθύνσεις, κλάδοι, ἀποχρώσεις καὶ ἐφαρμογὲς τῆς γιόγκα. Οἱ διάφορες σχολὲς δὲν παρουσιάζουν τὰ πράγματα ὅλες με τὸν ἴδιο τρόπο. Στὴν Εὐρώπη μάλιστα καὶ τὴν Ἀμερικὴ δροῦν καὶ προπαγανδίζουν τὴ γιόγκα ἀναρίθμητες ὁμάδες, μὲ ιδιορρυθμίες και ἰδιοκατασκευάσματα, τὰ ὁποῖα ἀποδοκιμάζουν οἱ γκούρου τῆς Ἰνδίας. Ὅλα πάντως αὐτὰ τὰ συστήματα στοχασμοῦ, ἀσκήσεως καὶ πνευματικῆς ἐμπειρίας κινοῦνται κατὰ κανόνα μέσα στὶς κατηγορίες σκέψεως καὶ τὶς θρησκευτικὲς προϋποθέσεις τοῦ Ἰνδουισμοῦ, οἱ ὁποῖες εἶναι ριζικὰ διαφορετικὲς ἀπὸ τὴν διδασκαλία τοῦ χριστιανικοῦ Εὐαγγελίου πάνω σὲ θεμελιώδη θέματα, ὅπως εἶναι τὰ περὶ Θεοῦ, κόσμου, ἀνθρώπου, ἐσχάτων, σωτηρίας κ.ἄ. Κυρίως δὲ ὁδηγοῦν σὲ μιὰ φοβερὴ καὶ ἐπικίνδυνη σύγχυση καὶ σὲ συγκρητισμό, ποὺ ἀρνεῖται τὴν οὐσία τοῦ χριστιανικοῦ μηνύματος.

Γιόγκα σὲ χριστιανικὸ πλαίσιο;

Μερικοὶ δυτικοὶ διανοούμενοι ἀντιμετώπισαν τὸ ἐνδεχόμενο νὰ ἀπομονωθοῦν ὁρισμένοι κανόνες τῆς γιόγκα, γιὰ νὰ χρησιμοποιηθοῦν μέσα σ᾿ ἕνα χριστιανικὸ πλαίσιο. Ἡ προσπάθεια, ἐν τούτοις, νὰ ἀποσπασθοῦν οἱ ἀσκήσεις αὐτὲς ἀπὸ τὶς ἰνδουϊστικὲς θεωρίες, μὲ τὶς ὁποῖες βρίσκονται σὲ σύζευξη, μοιάζει μὲ ἀπόπειρα διαχωρισμοῦ τοῦ μυϊκοῦ συστήματός τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ νευρικό. Γιὰ νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ ἀνεξαρτητοποίησή τους ἀπὸ τὴν ἔντονη ἰνδουϊστικὴ ἀτμόσφαιρα καὶ τὸ ἰνδουϊστικό τους ἦθος προϋποτίθεται μία νέα, πρωτότυπη δημιουργία.

Σὲ μιὰ τέτοια περίπτωση, ἡ χριστιανικὴ ἐφαρμογὴ τῆς γιόγκα θὰ σήμαινε ἕνα εἶδος ἀσκήσεως ποὺ θὰ διευκόλυνε τὸν ἄνθρωπο νὰ ὁδηγηθεῖ σὲ μία βαθιὰ σιωπή· ὄχι μόνο ἀπὸ ἐξωτερικοὺς θορύβους, ἀλλὰ κυρίως ἀπὸ τοὺς ἐσωτερικοὺς κραδασμοὺς ποὺ προκαλοῦν οἱ ἐπιθυμίες, οἱ ἀνησυχίες, οἱ φαντασίες. Μιὰ σιωπὴ μέσα στὴν ὁποία τὸ ἀνθρώπινο πνεῦμα θὰ ἦταν δυνατό, βιώνοντας τὴν ταπείνωση, νὰ ἀκούσει εὐκρινέστερα τὰ μηνύματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀλλὰ γι᾿ αὐτό, τελικά, δὲν χρειάζεται νὰ ἀναζητηθοῦν μέθοδοι ποὺ ἔχουν χρησιμοποιηθεῖ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὁδηγήσουν ἀκριβῶς στὸ ἀντίθετο: σὲ μιὰ ἀπόλυτη δηλαδὴ αὐτονομία τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος καὶ σὲ μία ἀπίθανη σύγχυση. Ἡ πνευματικὴ ζωὴ καὶ τελείωση, σύμφωνα μὲ τὴ χριστιανικὴ πίστη, εἶναι δῶρο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι ἐπίτευγμα μιᾶς αὐτόνομης ἀνθρωποκεντρικῆς τεχνικῆς. Ἄλλωστε, γιὰ μᾶς τοὺς ὀρθοδόξους ὑπάρχει ὁλόκληρη ἡ ἡσυχαστικὴ ἐμπειρία τῆς χριστιανικῆς Ἀνατολῆς, ἡ ὁποία ἀπὸ προϋποθέσεις καθαρὰ χριστιανικὲς ὁδηγήθηκε στὴν «ἐν Χριστῷ» ἁγιοπνευματικὴ ζωή, γαλήνη, ἐν ἀγάπῃ «ἡσυχία».

Τὰ τελευταῖα χρόνια αὐξάνονται στὴ χώρα μας τὰ διάφορα κέντρα «γιόγκα». Οἱ γνώσεις ὅμως καὶ οἱ ἀντιλήψεις γι᾿ αὕτη παραμένουν πενιχρές, γενικὲς καὶ συγκεχυμένες. Δημόσια, ἡ γιόγκα προβάλλεται σὰν «εἶδος γυμναστικῆς» καὶ συνήθως γίνεται λόγος ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο γιὰ τὶς ἀσκήσεις τῶν μυϊκῶν καὶ νευροφυτικῶν κέντρων, γιὰ τὶς ἀσκήσεις ἀναπνοῆς καὶ τὰ παρόμοια. Δηλαδὴ ἀπὸ τὰ στάδια ποὺ ἀναφέραμε στὸ προηγούμενο σημείωμα περιορίζονται στὸ τρίτο, ἔλεγχος σώματος, καὶ τὸ τέταρτο, ρύθμιση ἀναπνοῆς, ἐνῷ μερικὲς φορὲς προχωροῦν καὶ στὸ πέμπτο στάδιο, συγκράτηση τῶν αἰσθήσεων, καὶ τὸ ἕκτο, συγκέντρωση τῆς προσοχῆς.

Ἀρκετὲς ἰδιωτικὲς σχολὲς προσπαθοῦν κάπως νὰ ἀποθρησκευτικοποιήσουν αὐτὰ τὰ γυμνάσματα ἀπὸ τὸν ἰνδουϊστικὸ χαρακτῆρα τους, ὥστε νὰ γίνονται εὐκολότερα ἀποδεκτὰ ἀπὸ τὸ μέσο Ἕλληνα. Ἄλλοι ἐπιχειροῦν νὰ βεβαιώσουν ὅτι ἡ «γιόγκα» δὲν εἶχε ποτὲ οὔτε καὶ ἔχει θρησκευτικὸ χαρακτῆρα καὶ μιλοῦν ἁπλῶς γιὰ «ἐπιστήμη», «πνευματικὴ ἐπίγνωση», ψυχοσωματικὴ ἄσκηση. Ὅσο ὅμως κι ἂν ἐπιστρατεύονται ἰδιόμορφες καὶ μεγαλοπρεπεῖς λέξεις, γιὰ νὰ καλύψουν τὴν πραγματικότητα, γεγονὸς παραμένει ὅτι ὁ καθόλου προσανατολισμός τῆς ἰνδικῆς αὐτῆς τεχνικῆς ἦταν καὶ εἶναι θρησκευτικὸς ἢ παραθρησκευτικός. Ὅσοι μυοῦνται στὸ «διαλογισμό» τῆς γιόγκα καθοδηγοῦνται σὲ μία κατεύθυνση σαφῶς ἰνδουϊστική. Μὲ ὁδηγοὺς τὶς Βέδες καὶ τὰ ἄλλα ἱερὰ ἰνδικὰ κείμενα (Οὐπανισάντ, Πουράνας, Σούτρας, Τάντρας), κυρίως δὲ ἔχοντας ἕνα «δάσκαλο» (γκούρου), ἐπιδιώκουν νὰ ἀφομοιώσουν καὶ νὰ βιώσουν τὶς θεωρίες περὶ τοῦ νόμου τοῦ «κάρμα» (karma) βάσει τοῦ ὁποίου καθορίζεται ἡ μετενσάρκωση, τῆς «σαμσάρα» (samsara) – δηλαδὴ τῆς ἀνακυκλήσεως τῶν μεταβιώσεων -, ἀναζητώντας σὲ τελευταία ἀνάλυση τὴ λύτρωση, «μόξα» (moksa), ἀπὸ αὐτὸ τὸν κόσμο, τὸν μὴ πραγματικὸ (maya), σὲ «ὁδούς» ποὺ ἔχει καθορίσει ἡ ἰνδουϊστικὴ παράδοση, ὅπως εἶναι οἱ «κάρμα-γιόγκα», «τζνάνα-γιόγκα», «μπάκτι-γιόγκα» (ποὺ ἀναφέραμε στὸ πρῶτο μέρος τοῦ ἄρθρου) καὶ οἱ ποικίλες παραλλαγές τους, ὅπως ἡ «μάντρα-γιόγκα», ἡ «χάθα-γιόγκα», ἡ «ράτζα-γιόγκα» κ.λ.π.

Αὐτὸ τὸ «θρησκευτικὸ πυρῆνα» ἀποσιωποῦν καὶ καλύπτουν τὰ διάφορα καταστατικὰ τῶν Κέντρων Γιόγκα μὲ γενικὲς φράσεις. Π.χ. ἰσχυρίζονται ὅτι σκοπός τους εἶναι «ἡ δημιουργία ἀνθρώπων ὁλοκληρωμένων φυσικά, διανοητικὰ καὶ πνευματικά». Τὰ προσφερόμενα στὴ δημοσιότητα κείμενα συχνὰ ἐμφανίζονται κάτω ἀπὸ δῆθεν ἁπλὸ κοινωνικὸ καὶ φιλοσοφικὸ ἔνδυμα, συχνὰ μάλιστα ἐπικαλύπτονται μὲ ἀποφθέγματα ἀρχαίων ἑλλήνων σοφῶν, ἢ καί… πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Γι᾿ αὐτοὺς ὅμως ποὺ ἔχουν γνώση τοῦ πράγματος οἱ θεωρίες καὶ οἱ ἀπόψεις τους εἶναι διαφανεῖς σὰν φύλλα ἀπὸ πλαστικὴ ὕλη, ποὺ ἐπιτρέπουν νὰ διακρίνεται ὁ βαθύτερος ἰνδουϊστικὸς χαρακτῆρας τους.

Ἄλλωστε, τὰ ἔντυπα ποὺ κυκλοφοροῦν σὲ ἑλληνικὴ μετάφραση φανερώνουν τὶς θρησκευτικο-φιλοσοφικὲς θέσεις τους. (Λ.χ. σ᾿ ἕνα περιοδικὸ μὲ τὸν τίτλο «Γιόγκα» συνωθεῖται ἀπίθανο ὑλικὸ ἰνδουϊστικῶν διδασκαλιῶν, ἀκόμα καὶ προσκλήσεις γιὰ συμμετοχὴ σὲ ἰνδουϊστικὲς γιορτές, ὅπως τῆς Σιβαράρτι, 15.2.80). Οἱ σκοποὶ ποὺ περιγράφονται στὰ καταστατικὰ τῶν σωματείων αὐτῶν εἶναι γεμάτοι ἀπὸ προσηλυτιστικὸ ἐνθουσιασμό, ὅπως «ἡ ἐξάπλωσις καὶ ἡ διάδοσις τῆς Γιόγκα σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἀνεξαρτήτως φύλου, ἐθνικότητος, θρησκείας καὶ κοινωνικῆς τάξεως», «ἡ δημιουργία στερεῶν θεμελίων διὰ τὴν ἐφαρμογὴν τῆς Γιόγκα εἰς τὴν καθημερινὴν ζωήν».

Θρησκευτικὴ ἐλευθερία καὶ παραπλάνηση

Στὴν Ἑλλάδα βέβαια κατοχυρώνεται ἀπὸ τὸ Σύνταγμα «ἡ ἀνεξιθρησκεία καὶ ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως». Αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι ἐπιτρέπεται ἡ παραπλάνηση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἀπὸ διάφορες ὁμάδες, μὲ παραπειστικὲς δηλώσεις γιὰ τὴν ταυτότητά τους καὶ τοὺς ἐπιδιωκόμενους σκοπούς τους.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία – φορεὺς τῆς αἰώνιας ἀλήθειας τοῦ ζῶντος Λόγου τοῦ Θεοῦ – αἰῶνες τώρα ἀντιμετωπίζει γαλήνια, δίχως φόβο κάθε εἴδους ἀναμέτρηση μὲ τὰ διάφορα θρησκευτικό-φιλοσοφικὰ ἀνθρώπινα κατασκευάσματα. Ἀλλὰ δικαιοῦται νὰ ἀπαιτήσει ἀπὸ κάθε ἁρμόδια ἀρχή, εἰδικότερα δὲ ἀπὸ τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως, νὰ δείχνουν καθαρὰ τὸ πρόσωπο καὶ τὴν ἱστορία τοὺς οἱ κατὰ καιροὺς προπαγανδιστὲς διαφόρων ξένων θρησκευτικῶν ἰδεῶν. Μοιάζει μὲ ἐμπαιγμὸ ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι θέλουν νὰ μᾶς προετοιμάσουν γιὰ νὰ «λειτουργήσουμε ὑπεύθυνα καὶ δημιουργικὰ μέσα στὸ κοινωνικὸ σύνολο» (ὅπως γράφει τὸ καταστατικὸ κάποιου Κέντρου Yoga), μὲ θεωρίες καὶ μεθόδους ποὺ ἔχουν τόσο καθυστερήσει τὴν ἀνάπτυξη ἐκλεκτῶν ἀσιατικῶν λαῶν.

Συγχρόνως ὅμως, ὅλοι ὅσοι ἔχουμε μία μικρὴ ἢ μεγάλη εὐθύνη στὴν Ἐκκλησία εἶναι ἀνάγκη νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι, σὲ μιὰ ἐποχὴ ἐλεύθερης διακινήσεως τῶν ἰδεῶν σὲ παγκόσμια κλίμακα, τὸ ἀνήσυχο ἐρευνητικὸ πνεῦμα τῶν Ἑλλήνων εἶναι φυσικὸ νὰ δείχνει περιέργεια καὶ ἐνδιαφέρον γιὰ ἰδέες νεοφανεῖς στὸν τόπο μας, δυτικῆς ἢ ἀνατολικῆς προελεύσεως. Θὰ χρειαστεῖ συνεπῶς σοβαρὴ κατάρτιση τῶν κληρικῶν, τῶν θεολόγων, τῶν χριστιανῶν διανοουμένων καί, γενικότερα, νηφάλια ἐνημέρωση τοῦ ἑλληνικοῦ λάου. Ἡ καλύτερη, τέλος, ἀντίσταση στὰ ποικίλα πνευματικὰ ρεύματα παραμένει ἡ συνεχής, δυναμικὴ προσφορὰ ὁλοκλήρου του φάσματος τῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως, ἡ προσωπικὴ καὶ κοινωνικὴ βίωσή της.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το άρθρο εγράφη από τον Μακαριώτατο ως Επίσκοπος Ανδρούσης

0.000000 0.000000


Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ


Τη ενάτη του Μηνός Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, των εν τη Σεβαστεία μαρτυρισάντων. Θα προσπαθήσω μέσα σε λίγες λέξεις αγαπητοί μου αδελφοί, να σας πω μερικά λόγια για αυτούς τους, μάρτυρες του Χριστού, που ο Θεός τους έστειλε τα Στεφάνια της δόξας, με τους αγγέλους από τον ούρανο. 

 Ποιοί ήταν αυτοί οι άγιοι;

 Ήταν στρατιωτικοί. Ήταν στο άνθος της ηλικίας τους. Ήταν  ένα από τα επίλεκτα  σώματα  του στρατού της Ρώμης  . Eίχαν ανάστημα, είχαν εμφάνιση, ήταν εμπειροπόλεμοι. Eίχανε και ανδρεία Eίχαν ακόμη πειθαρχία, απόλυτη υπακοή στους ανωτέρους. Ήταν υποδείγματα στρατιωτικά. Στη σημερινή Ελλάδα θα μπορούσε κανείς να τους χαρακτηρίσει με τις δυνάμεις των καταδρομέων για να γίνει πιο κατανοητό, η στρατιωτική τους εκπαίδευση και ο βαθμός τους, γιατί δεν ήταν απλοί στρατιώτες, ήταν στρατιωτικοί    .
Mία φορά όμως οι Σαράντα  Mάρτυρες επαναστάτησαν. Γιατί επαναστάτησαν; Eπαναστάτησαν εναντίον του Αυτοκράτορος Λικινίου, ο οποίος εξαπέλυσε μέγα διωγμό κατά των Χριστιανών. H διαταγή έλεγε· Όποιος πιαστεί να μιλάει για το Xριστό, θα συλλαμβάνεται και θα υφίσταται τιμωρίες μεγάλες, μέχρι καί θάνατο.
Oι Σαράντα Mάρτυρες δεν φοβήθηκαν, δεν κλείσανε το στόμα· όταν αγαπάς το Xριστό, δεν μπορείς να κλείσεις το στόμα σου, όταν έχεις στην καρδιά και την ζωή σου το Χριστό, δεν σε φοβίζει και ούτε σε πτοεί, ο αντίχριστος και τα έργα του   . Tους συνέλαβαν αμέσως και τους οδήγησαν μπροστά στο διοικητή της πόλεως, στον Aγρικόλαο. Kι αυτός τους λέει· Δεν ακούσατε τη διαταγή που απαγορεύει να μιλάνε για το Xριστό; Οι Άγιοι Σαράντα μάρτυρες , χωρίς να δειλιάσουν και χωρίς να δείξουν τον παραμικρό φόβο, ακούγοντας μέσα τους τα λόγια του Ευαγγελίου που λένε, ότι μην σκέφτεστε τι θα πείτε όταν σας καλέσουν οι άρχοντες σε απολογία, εγώ τότε θα στείλω το Άγιο πνεύμα και θα γεμίσει με λόγια το στόμα σας. Απάντησαν στον Αγρικόλαο.  
Aκούσαμε τη διαταγή του αυτοκράτορος. Aλλά κάποια άλλη διαταγή, ανώτερη, διαταγή του Xριστού, μας λέει, να ομολογούμε το Όνομά του το Άγιο παντού. Έμεινε έκπληκτος με αυτή την απάντηση, ξαφνιάστηκε δεν την περιμένε, νόμιζε πως με την φοβέρα, θα καμθεί και θα λυγήσει ένας Χριστιανός.
O Aγρικόλαος διατάζει να τους ρίξουν στη φυλακή, στρατιωτική φυλακή,  μέχρι το πρωΐ.
Tο πρωϊ τους βγάζουν. Tους ρωτούν, αν άλλαξαν γνώμη. H απάντηση ήταν αρνητική.
―Kρίμα σ’ εσάς, τους λέει ο διοικητής.
―Δεν αλλάζουμε γνώμη. Eίναι η μόνη φορά που δεν υπακούουμε σε διαταγή.
―Δεν υπακούετε;
Nευρίασε ο διοικητής. Σκεπτόταν, πως να τους βασανίσει περισσότερο. Kάποια στιγμή βλέπει έξω. Όλα ήταν παγωμένα. Tο βρήκα, λέει· απόψε, που το κρύο είναι δυνατό, θα τους ρίξω  γυμνούς στην παγωμένη λίμνη, και θα δούμε μετά αν θα ομολογούν το Xριστό.
Tους ξεγύμνωσαν, όπως τους γέννησε η μάνα τους. Παιδιά 20 έως 27 ετών. Tους ρίξανε πάνω στην παγωμένη λίμνη. Tο μαρτύριο λόγω ψύχους είναι φοβερό. δεν είμαι γιατρός, για να σας περιγράψω πως επέρχεται ο θάνατος από το ψύχος. Όπως τα παιδιά της Eλλάδος επάνω στα ψηλά βουνά υπέστησαν κρυοπαγήματα το έπος του σαράντα, έτσι και οι Σαράντα Mάρτυρες.
Δεν φοβήθηκαν, δεν δείλιασαν· χαρά είχαν. Nαί ―ας μην πιστεύουν οι άπιστοι―, γλέντι είχαν. Kαι λέγανε ο ένας στον άλλο· Kουράγιο, αδέρφια! Mια φορά περνάμε από τη ζωή. Mετά από λίγο όλα τελειώνουν και θα βρισκόμαστε  κοντά στο Θεό. H νύχτα αυτή είναι ιστορική για ‘μας. Κουράγιο, αδέρφια! «Δριμύς ο χειμών (=σκληρό το κρύο), αλλά γλυκύς ο παράδεισος». Έτσι έλεγαν και έκαναν την προσευχή τους· Xριστέ, δώσε  μας δύναμη. Σαράντα μπήκαμε στη λίμνη, σαράντα να βγούμε· να μη γίνει ούτε ένας προδότης!
Τότε εκεί στην παγωμένη λίμνη συνέβησαν τρία θαύματα, το ένα μεγαλύτερο από το άλλο. Το πρώτο. Ένας φύλακας, που τους φρουρούσε, ακούει από τον ουρανό ολόγλυκα τραγούδια. Έμεινε εκστατικός βλέποντας τις ουράνιες δυνάμεις, που κρατούσαν στέφανα και πλησίαζαν τους μάρτυρες. Αλλά σ’ ένα μάρτυρα ο άγγελος δεν έβαλε στεφάνι. Τί συνέβη; Αυτός δείλιασε, κάμφθηκε. Αποφάσισε να βγει από την παγωμένη λίμνη και να πάει κοντά στη φωτιά, για να ζεσταθεί. Όταν ο φύλακας είδε το στεφάνι να αιωρείται και ο μάρτυρας να λιποτακτεί, άφησε τους άλλους συστρατιώτες του στο φυλάκιο, ξεντύθηκε, και έπεσε μέσα στη λίμνη την παγωμένη λέγοντας· K’ εγώ είμαι Χριστιανός! Ομολογώντας το όνομα του Χριστού.
Το δεύτερο θαύμα. Το πρωί πλέον είχανε ξεψυχήσει όλοι. Κρυστάλλιασαν τα κορμιά τους. Ένας μόνο δεν είχε ξεψυχήσει. K’ εκείνη την ώρα μια γυναίκα τρέχει κοντά του. Ήταν η μάνα του. Τα κάρρα είχαν έρθει και τους βάζανε επάνω σαν σφαχτά, για να  πάνε να τους κάψουν. H μάνα τον πήρε στην αγκαλιά της και είπε· Παιδί μου, μη χωρίσεις από τους συστρατιώτες σου· μη λείψεις κ’ εσύ από τους συντρόφους σου. Kαι τον σήκωσε στα χέρια και τον πήγε – πού; επάνω στο κάρρο! Ω Χριστιανή μάνα που είχες τέτοιον ηρωισμό!
Τους κάψανε όλους. Kαι για να μη μείνουν υπολείμματα και τα πάρουν οι Χριστιανοί, ρίξανε τα λείψανά τους στο ποτάμι. Τότε έγινε και τρίτο θαύμα. Οι Χριστιανοί είδαν φως. Άστραψε το ποτάμι, σαν να πέσανε διαμάντια και σάπφειροι επάνω στα νερά. Επέπλεαν τα αποκαΐδια των μαρτύρων! Οι Χριστιανοί μαζέψανε τα άγια λείψανα, που είναι τιμιότερα και πολυτιμότερα  χρυσού και αργυρού.
Eτσι καί οι Σαράντα Mάρτυρες μπορούσαν να πουν μαζί με τον άγιο Kοσμά τον Aιτωλό· «Διήλθομεν διά πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν» (Ψαλμ. 65,12).
Δεν σας είπα, ποιά ήταν η πατρίδα των Σαράντα  Mαρτύρων. Eίναι η Mικρά Aσία. H πατρίδα τους υπάρχει μέχρι σήμερα, αλλά δεν έχει επάνω στις εκκλησίες της σταυρό… Yπάρχει ακόμα η λίμνη της Σεβαστείας. Kάτοικοι της Σεβαστείας ήταν οι Σαράντα Mάρτυρες.


Ας δούμε τώρα αγαπητοί μου αδελφοί και να συγκρίνουμε τη ζωή των Αγίων Σαράντα, με τη ζωή την δική μας. Ιδίως στο θάρρος και στην ομολογία της Πίστεως. Πόσοι από μας ομολογούμε τον αποκαλυφθέντα Χριστό; πόσοι από εμάς δεν σκύβουμε το κεφάλι, όταν μας βρίζουν τον Κύριο μας και χλευάζουν τους Αγίους μας και βωμολοχούν με το όνομα της Παναγίας μας. Ομολογούμε τον Χρίστο, όταν γογγύζουμε, συνεχώς αυτές της ημέρες από τις συνέπειες της οικονομικής κρίση, που κυριολεχτικά έχει αρχίσει να μας  κάνει αφαίμαξη. Ομολογούμε τον Χριστό, η συνεχώς γογγύζουμε και παραπονιόμαστε γιατί μας άφησε. Όχι αδελφοί μου, δεν μας άφησε ο Θεός της αγάπης, δεν μας άφησε αυτός που ήρθε και θυσιαστικέ για τον άνθρωπο, για το δημιούργημα του και για την κτίση. Εμείς τον αφήσαμε και τον αφήνουμε καθημερινά, βγάλαμε τα σχολειά μας δίπλα από την Εκκλησία, βγάλαμε τα εικονίσματα μέσα από την κρεβατοκάμαρα μας, την ώρα του φαγητού σταματήσαμε να κάνουμε την προσευχή μας. Το Δόξα σοι ο Θεός σταματήσαμε να το λέμε. Ήρθαμε σε μία εποχή που αμφισβητούμε τα πάντα, δεν εμπιστευόμαστε κανέναν, γινόμαστε άνθρωποι χωρίς Θεό. Ένας συγγραφέας Ρώσος του περασμένου αιώνα, ο Ντοστογέφσκυ είχε πει. Με δίχως Θεό όλα επιτρέπονται. Το είπε στη Ρωσία, όταν η Ρωσία βίωνε καταστάσεις, παρόμοιες αν όχι ίδιες με αυτές που βιώνει η Ελλάδα σήμερα. Πράγματι χωρίς το Θεό όλα επιτρέπονται, παύουμε να έχουμε ηθικές αναστολές, περιοριζόμαστε στο ότι είναι νόμιμο αν περιοριζόμαστε και σε αυτό. Καθημερινά παραδείγματα, οι κυβερνόντες κόβουν και ράβουν τους νόμους στα δικά τους μέτρα, η μητέρες σκοτώνουν τα ίδια τους τα παιδιά με τις εκτρώσεις, γιατροί αντί να σώζουν τη ζωή του ασθενούς κατακρεουργούν σαν χασάπηδες και το έμβρυο ολοκληρωμένη ζωή δεν είναι; ο άνδρας θα μπλέξει με κακή παρέα, και ξεχνά και σπίτι και οικογένεια, η γυναίκα αν ο άνδρας δεν της κάνει το χατίρι της φεύγει με άλλον, τα παιδιά έχουν συνδέσει την αγάπη με τα υλικά αγαθά και πολλά άλλα παραδείγματα στην καθημερινή μας ζωή. Βγάζουμε από τη ζωή μας το Χριστό αντί να τον ομολογούμε. Δεν έφυγε ο Χρίστος από εμάς, εμείς φεύγουμε  από αυτόν αδελφοί μου, εμείς απομακρυνόμαστε συνεχώς από αυτόν. Ολοζώντανο παράδειγμα οι Άγιοι Σαράντα Μάρτυρες, που δεν σκέφτηκαν εκείνη την ώρα την ζωή τους, όχι υλικά αγαθά και ψεύτικη ευμάρεια αυτού του κόσμου, δεν επένδυσαν στα αξιώματα και τα πλούτη, που θα είχαν, που όντας ήταν βαθμοφόροι στρατιωτικοί, αλλά επένδυσαν στον Παράδεισο, αυτή δεν προτίμησαν ομόλογα των τραπεζών. Ομολόγησαν τον Χριστό. Τους Άγιους Σαράντα                               Mάρτυρες τους βάλανε στη γραμμή και τους ρωτούσαν· Tί είστε; Aπαντούσαν με δύο λέξεις· «Eίμαι Xριστιανός». Aυτό ακούστηκε σαράντα φορές· σαράντα κανονιές εναντίον του διαβόλου. Kαι τις δυό αυτές λέξεις τις πληρώσανε με το κεφάλι τους.
Tώρα πού είναι η ομολογία της πίστεώς μας; Mας έχει βάλει ο διάβολος λουκέττο στο στόμα και δεν ομολογούμε το Xριστό. Γι’ αυτό λέει ο Mέγας Bασίλειος· «Ω μακάριαι γλώσσαι! Mόνο γι’ αυτές τις δύο λέξεις, “Eίμαι Xριστιανός”, πήγατε στον παράδεισο».
Tην ώρα που οι μάρτυρες είπαν «Eιμαι Xριστιανός», γίνανε τέσσερα πράγματα. Tο πρώτο· πάνω στα ουράνια, κάθε φορά που ακουγόταν το «Eίμαι Xριστιανός», η μουσική των αγγέλων έπαιζε το εμβατήριο· Δόξα σοι, Xριστέ, που γεννάς τέτοια παιδιά ηρωικά! Tο δεύτερο· έσκουζε, για να μιλήσω πιό απλά, έβγαζε τα λυσσακά του ο διάβολος. Ήθελε να τους πιάσει στο δίχτυ του φόβου, αλλά δεν μπόρεσε. Tο τρίτο· ένας άγγελος έγραφε τα ονόματά τους στο βιβλίο των ομολογητών της πίστεως, που απ’ έξω γράφει· «Πας όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς» (Mατθ. 10,32). Kαι το τελευταίο· μόλις είπανε «Eίμαι Xριστιανός», καθάρισε ο αέρας. Tί θα πει αυτό; Ότι με τα πόδια μας βρωμίζουμε τη γη, με τα χέρια μας κάνουμε τα αίσχη, κ.τ.λ.· όταν λοιπόν η γλώσσα πει «Eίμαι Xριστιανός», με την ομολογία γίνεται κάθαρσις.
Όλοι πρέπει να υποστούμε την κάθαρση. Όλοι πρέπει να περάσουμε από τον Iορδάνη της μετανοίας. Αυτό καλούμαστε αδελφοί μου να κάνουμε και σήμερα, να καθαριστούμε, να ομολογήσομε το όνομα του Χριστού, να κάνουμε την εσωτερική μας ανασκόπηση, να δούμε τα λάθη μας, αυτά τα λάθη είναι οι αμαρτίες, να κάνουμε την μετάνοια, να διορθώσουμε αυτά τα λάθη, να επιστρέψουμε στις παλιές μας αξίες και αρχές, να δούμε την αρχοντιά των παππούδων μας και των γιαγιάδων μας, που φτωχοί, μετά από πολέμους και δυστυχίες, όταν ερχόταν μια ζωή στον κόσμο λέγανε, με  το χαμόγελο στο χείλη Δόξα Σοι ο Θεός, που ανάβανε με ευλάβεια το κανδήλι στο εικόνισμα, κάθε βράδυ και μοσχομυρίζανε το σπίτι τους με το λιβάνι, που οι γιαγιάδες σταυρώνανε πρώτα το τσουκάλι τους και μαγειρεύανε τόσο νόστιμο φαγητό, συνήθως όσπρια που τις περισσότερες φορές ήταν αλάδωτα, σε περιόδους νηστείας και    που ζύμωναν το πιο νόστιμο ψωμί, που πρώτα   έπλαθαν το πρόσφορο και μετά το ψωμί του σπιτιού τους, που σταύρωναν το άνδρα και τα παιδιά τους, διακριτικά με τρόπο όταν έβγαιναν από το σπίτι, λέγοντας από μέσα τους στην ευχή του Θεού και ο Χριστός να σε καλοστρατήζει, να δούμε με τη τρόπο υποδεχόταν τον ξένο που θα πήγαινε στο σπίτι τους και πως τον αποχέριζαν , με ότι είχαν, μα το έδιναν με αγάπη. Αυτές της αξίες και της αρχές να ξαναβρούμε. Να γυρίσουμε και πάλι στο σπίτι του ουράνιου  Πατέρα μας. Αυτός είναι εκεί και μας περιμένει, όπως τον άσωτο υιό, δεν θα μας αφήσει να απολογηθούμε, μονό θα στήσει χορό και γλέντι για την υποδοχή μας.            
Στους έσχατους καιρούς λίγοι δυστυχώς θα μετανοούν. Θα γίνει σπάνιο πράγμα τότε ο πιστός. Το είπε ο Xριστός· «Aν έρθω», λέει, «άλλη μιά φορά, άραγε θα βρω την πίστι επί της γης ;» (βλ. Λουκ. 18,8).
Πότε θα έρθει ο Xριστός; Δεν ξέρουμε πότε. Ξαφνικά σάλπιγγα ουράνιος θα σείσει τα πάντα. Θα λάμψει ο τίμιος σταυρός. Θα παρουσιασθεί ο Εσταυρωμένος για να δικάσει τη γη. Nά δικάσει τους βασιλείς, τους δικαστές, τους γιατρούς, τους ιερείς, τους επισκόπους, τους πάντες. Θα έρθει ο Kύριος όχι πλέον ως νήπιο, όχι ως Εσταυρωμένος. Kαι τότε ενώπιόν του «παν γόνυ κάμψει» (Φιλιπ. 2,10). Kάθε γόνατο θα γονατίσει, και κάθε καρδιά θα κλάψει, και κάθε γλώσσα θα ψάλει και θα πει· «Eίς άγιος, εις» «Kύριος Iησούς Xριστός εις δόξαν Θεού πατρός» (ε.α. 2,11). Aμήν.



(Εκφωνήθηκε στις 09/03/11 από τον Αιδ. Ιερέα Δημήτριο Φορτετσανάκη Εφημέριο Βουρβουλίτου, Στον Ιερό Ναό Άξιον Εστίν και Οσίου Ευμενίου επισκόπου Γορτύνης και Αγίου Λουκά του Ρώσου Ιατρού, εις θέση αλμυρή Γορτύνης) 


Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ


Ιερά Μητρόπολη Γορτύνης και Αρκαδίας

Ενορία Βουρβουλίτου.









Πρόγραμμα ακολουθιών







Παρασκευή 09/03/12 ώρα 18:00 στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου, Βουρβουλίτου θα τελεσθεί το Μικρό Απόδειπνό μετά των Χαιρετισμών της Θεοτόκου





Παρασκευή 09/03/12 ώρα 20:00 στο Ιερό προσκύνημα του «Άξιον Εστίν»  Αλμυρής θα τελεστεί ο Όρθρος μετά των Χαιρετισμών της Θεοτόκου













Εκ του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου      

ΑΛΚΟΟΛ + ΟΔΗΓΗΣΗ = ΘΑΝΑΤΟΣ

«Και μη μεθήσκεσθε οίνον εν΄ω εστί ασωτία»



Αγαπητοί μου αδελφοί αρπάζω την ευκαιρία, από τα στατιστικά στοιχεία που δημοσίευσε η γενική Αστυνομική Διεύθυνση Κρήτης, περί των τροχαίων ατυχημάτων και να μοιραστώ, μαζί σας ορισμένες σκέψεις, όσο αφορά το αλκοόλ. Αντιγράφω όπως βρίσκεται στο διαδικτυακό, ιστό του 2810.gr.  
  « Αποτελέσματα και δράσεις στο τομέα της Οδικής Ασφάλειας, της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Περιφέρειας Κρήτης για τον μήνα Φεβρουάριο 2012.
Η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Περιφέρειας Κρήτης δημοσιεύει συνολικά στοιχεία που αφορούν στα θέματα οδικής ασφάλειας και τροχονομικής αστυνόμευσης που συνέβησαν, κατά την διάρκεια του μηνός Φεβρουαρίου 2012, στην εδαφική αρμοδιότητα των νομών Χανίων, Ρεθύμνου, Ηρακλείου, Λασιθίου. Η δημοσίευση των μηνιαίων στοιχείων συνοδεύεται με στατιστικά – αριθμητικά στοιχεία του αντίστοιχου περσινού μήνα.
α. Τροχαία Ατυχήματα
Στην εδαφική αρμοδιότητα της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Περιφέρειας Κρήτης, σημειώθηκαν 17 τροχαία δυστυχήματα (έναντι 14 το 2011). Ειδικότερα σημειώθηκαν:
·                                 4  θανατηφόρα ατυχήματα  (έναντι 4 το 2011)
·                                 4 σοβαρά τροχαία ατυχήματα (έναντι 4 το 2011)
·                                 9 ελαφρά τροχαία ατυχήματα (έναντι 6 το 2011)
Από τα τροχαία δυστυχήματα που συνέβησαν σε αστικές και αγροτικές περιοχές των νομών καταγράφηκαν συνολικά 25 παθόντες (έναντι 25 το 2011). Ειδικότερα καταγράφηκαν:
·                                 5 νεκροί (έναντι 4 το 2011)
·                                 5 βαριά τραυματίες (έναντι 6 το 2011)
·                                 15 ελαφρά τραυματίες (έναντι 15 το 2011)
Τα κυριότερα αίτια των τροχαίων ατυχημάτων – δυστυχημάτων, όπως προέκυψε από την αστυνομική τροχονομική έρευνα, ήταν:
·                                 Η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ
·                                 Η παραβίαση των ορίων ταχύτητας
·                                 Η απόσπαση προσοχής του οδηγού
·                                 Η χρήση κινητού τηλεφώνου κατά την οδήγηση
·                                 Η παραβίαση της προτεραιότητας
β. Δράσεις Τροχονομικής αστυνόμευσης
Οι Υπηρεσίες Τροχαίας της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Περιφέρειας Κρήτης, βρίσκονται σε διαρκή ετοιμότητα, εφαρμόζοντας συγκεκριμένο σχεδιασμό, που προβλέπει μέτρα οδικής ασφάλειας και τροχονομικής αστυνόμευσης για την ασφαλή κυκλοφορία των οχημάτων και των πολιτών, καθώς και για την πρόληψη και αποτροπή ατυχημάτων και δυστυχημάτων σε όλο το οδικό δίκτυο.
Στο πλαίσιο των τροχονομικών δράσεων, το μήνα Φεβρουάριο 2012,  βεβαιώθηκαν (3.550) παραβάσεις ως ακολούθως:
·                                 588 για υπερβολική ταχύτητα
·                                 182 για οδήγηση υπό την επήρεια οινοπνεύματος (μέθη)
·                                 212 για μη χρήση κράνους κατά την οδήγηση
·                                 238 για μη χρήση της ζώνης ασφαλείας κατά την οδήγηση
·                                 69 για κίνηση στο αντίθετο ρεύμα
·                                 69 για χρήση κινητού τηλεφώνου κατά την οδήγηση
·                                 17 για την παραβίαση προτεραιότητας
·                                 68 για παραβίαση ερυθρού σηματοδότη
·                                 24 για αντικανονικό προσπέραση
·                                 169 για παραβάσεις επαγγελματικών οχημάτων
·                                 79 για επικίνδυνους  ελιγμούς
·                                 105 παραβάσεις ΚΤΕΟ
·                                 11 για φθαρμένα ελαστικά και
·                                 1719 λοιπές παραβάσεις
γ. Συμβουλές Οδικής Ασφάλειας
Η Ελληνική Αστυνομία, ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη στα θέματα ασφαλούς οδήγησης και οδικής ασφάλειας, με σκοπό να συμβάλλει στη μείωση των τροχαίων ατυχημάτων και δυστυχημάτων υπενθυμίζει σε όλους τους οδηγούς και τους χρήστες του οδικού δικτύου ότι η οδική ασφάλεια είναι υπόθεση όλων μας.
Στο πλαίσιο αυτό οι οδηγοί οφείλουν να εφαρμόζουν τις διατάξεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, να οδηγούν με σύνεση και προσοχή και να ακολουθούν τις υποδείξεις και τις συμβουλές του προσωπικού της Τροχαίας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οδηγώ με ασφάλεια σημαίνει:
·                                 Μαθαίνω και εφαρμόζω τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας
·                                 Έχω διαρκώς τεταμένη την προσοχή μου στην οδήγηση και τον έλεγχο του οχήματος
·                                 Όταν οδηγώ δεν έχω καταναλώσει οινοπνευματώδη ποτά
·                                 Δεν παραβιάζω τα όρια ταχύτητας
·                                 Φορώ πάντα ζώνη ασφαλείας
·                                 Τοποθετώ τα παιδιά σε παιδικό κάθισμα στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και τους φορώ ζώνη ασφαλείας
·                                 Σε περίπτωση που οδηγώ ή είμαι συνεπιβάτης σε μοτοσικλέτα φορώ πάντα κράνος
·                                 Δεν κάνω αντικανονικά προσπεράσματα
·                                 Δεν παραβιάζω τον κόκκινο σηματοδότη
·                                 Σταματώ στο STOP και δίνω προτεραιότητα
·                                 Δεν μιλώ στο κινητό όταν οδηγώ
·                                 Δίνω προτεραιότητα στους πεζούς
·                                 Σέβομαι τα σήματα και τις υποδείξεις των τροχονόμων.
Οι παραπάνω συμβουλές θα επαναλαμβάνονται διαρκώς με σκοπό να συμβάλλουν στην εμπέδωση της κυκλοφοριακής και οδικής κουλτούρας.»

Αρκετοί νέοι ή μεγαλύτεροι, βρίσκουν μια διέξοδο στα προβλήματα της καθημερινότητας στο ποτό, την τελευταία διετία και με την οικονομική κρίση και την αύξηση της ανεργίας και της αεργίας, το πρόβλημα γίνετε όλο και πιο έντονο. Έτσι     υποτιμούν τον κίνδυνο να εθιστούν στα οινοπνευματώδη ποτά, να πάθει βλάβη ο οργανισμός τους  ή να μειωθούν τα αντανακλαστικά τους από  αυτά. Ας δούμε όμως τον καθένα από αυτούς τους κινδύνους ξεχωριστά.
[ Μείωση αντανακλαστικών]
"Εγώ αντέχω το ποτό" λένε μερικοί, "μπορώ να πιω και δύο και τρία μπουκάλια μπύρας ή και τρία και τέσσερα ποτήρια κρασί και να μη με πειράξει. Δεν μεθάω εύκολα".
Μπορεί να μη νιώθει μεθυσμένος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν μειωθεί τα αντανακλαστικά του. Σε μια στιγμή κινδύνου δεν θα προλάβει να αντιδράσει έγκαιρα και σωστά ώστε να αποφύγει το τροχαίο ατύχημα. Τα ποσοστά οινοπνεύματος στο αίμα που ανιχνεύονται με το αλκοτέστ και θεωρούνται επικίνδυνα για την οδήγηση ποικίλουν από χώρα σε χώρα. Είναι αξιοσημείωτα τα στατιστικά στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, σύμφωνα με οποία τα θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα μειώθηκαν κατά το 1/3 περίπου κατά το διάστημα που εφαρμόστηκε η κατάσχεση των αυτοκινήτων εκείνων οι οποίοι συλλαμβάνονται να οδηγούν μεθυσμένοι.
Τοξική βλάβη
Το γεγονός ότι ο οργανισμός ορισμένων ατόμων ανέχεται μεγαλύτερες ποσότητες οινοπνευματωδών ποτών, χωρίς τα άτομα αυτά να νιώθουν μεθυσμένα, δεν είναι ένδειξη ότι ο οργανισμός τους δεν υφίσταται τοξική βλάβη από τα ποτά αυτά. Μπορεί να μη μεθούν εύκολα, αλλά το οινόπνευμα που μπαίνει στον οργανισμό τους κάνει τη ζημιά του στο ήπαρ και στο νευρικό τους σύστημα, είτε αυτό είναι τα περιφερειακά νεύρα ή ο εγκέφαλος τους.
Η κυριότερη βλάβη στο ήπαρ είναι η κίρρωση του, μία σοβαρή και μη αναστρέψιμη διαταραχή της λειτουργίας του. Από το νευρικό σύστημα, οι πιο συχνές διαταραχές οι οποίες μπορεί να προκληθούν από την κατάχρηση οινοπνευματωδών ποτών είναι η αλκοολική περιφερειακή πολυνευροπάθεια, το τρομώδες παραλήρημα, το οποίο συνοδεύεται από εφιαλτικές οπτικές ή ακουστικές ψευδαισθήσεις, η αλκοολική ψύχωση τύπου κόρσανωφ, η παρανοϊκού τύπου αλκοολική ψύχωση και το σύνδρομο wernicke.
Η μέγιστη ημερήσια δόση, την οποία μπορεί να ανεχτεί ο οργανισμός του ανθρώπου, χωρίς να υποστεί τοξική βλάβη ανέρχεται σε 30 γραμμάρια καθαρό οινόπνευμα, η οποία αντιστοιχεί με ένα μπουκάλι μπύρας μόνο, ένα ποτήρι νερού κρασί την ημέρα κι αυτό όχι συνεχώς και ασταμάτητα, αλλά με διακοπές. Δεν είναι τυχαίο, ότι ένας από τους αρχαίους προγόνους μας, ο Ιπποκράτης, έλεγε ότι «το κρασί αν χρησιμοποιηθεί, κατάλληλα και με μέτρο, ανάλογα με τον άνθρωπο, είναι άριστο τόσο για την υγεία, όσο και για την αρρώστια»
Ο εθισμός
Ο εθισμός και η εξάρτηση γενικά από το οινόπνευμα έρχεται βαθμιαία, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε οι ίδιοι και για αυτό δεν είναι δύσκολο να γίνει. Αν για παράδειγμα, έχουμε φτάσει στο σημείο να μη μπορούμε να κάνουμε χωρίς κρασί ή κάποιο άλλο οινοπνευματώδη ποτό ή να μη νιώθουμε άνετα όταν καθίσουμε στο τραπέζι για φαγητό χωρίς κάποιο ποτό, σημαίνει ότι ήδη έχουμε εθιστεί σε αυτό σε κάποιο βαθμό και για αυτό πρέπει να προσέξουμε πολύ. Όχι φυσικά ότι έχουμε γίνει αλκοολικοί, αλλά αν δεν προσέξουμε μπορεί να οδηγηθούμε προς τα εκεί.
Ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγουμε τον κίνδυνο να εθιστούμε στα οινοπνευματώδη ποτά είναι να διακόπτουμε τελείως τη χρήση τους για αρκετές ημέρες ή εν ανάγκη για μερικές εβδομάδες κατά διαστήματα.
Τέλος δεν πρέπει να αγνοούμε την ηθική πλευρά της κατάχρησης οινοπνευματωδών ποτών και της ηθικής κατάπτωσης στην οποία μπορεί να μας οδηγήσει. Η μείωση των αναστολών μας μπορεί να μας οδηγήσει σε ευερεθιστότητα ή έλλειψη ανοχής απέναντι στη σύντροφο της ζωής μας ή στα παιδιά μας, σε απρεπή συμπεριφορά ή σε άσχημο λεξιλόγιο, σε έριδες, φωνές ή καυγάδες κλπ. Αλώστε είναι γνωστή η παροιμία του λαού. « κρασί σε πίνω για καλό και εσύ με πάς στον εγκρεμό»
Έχω την ταπεινή γνώμη, ότι πρέπει να αφυπνιστούμε, όλη σαν κοινωνία και να δούμε το θέμα στο σύνολο του. Γιατί μας αφορά όλους και στο θέμα των τροχαίων χάνονται ανθρώπινες ζωές, αλλά και στο θέμα του αλκοόλ, επίσης το ίδιο, είτε ως παθολογικά αίτια, είτε ως αιτία των τροχαίων ατυχημάτων.   
Για αυτό η προτροπή του Αποστόλου Παύλου στην προς Εφεσίους επιστολή είναι: "και μη μεθάτε με κρασί, που οδηγεί στην ασωτία, αλλά να γεμίζετε με το Πνεύμα του Θεού, να τραγουδάτε στις συνάξεις σας ψαλμούς και ύμνους και πνευματικές ωδές, να ψάλλετε  μέσα από την καρδιά σας στον Κύριο. Να ευχαριστείτε πάντοτε και για όλα το Θεό και Πατέρα  στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού" (Εφεσίους 5:18-20).
          Με πατρικές ευχές

            Π ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ