Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.
Με αφορμή τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, θέλω να καταθέσω ορισμένες σκέψεις, κάπου άκουσα για τα σκάνδαλα, των οικονομικών και εταιρίες που δεν αποδίδουν το φπα και άλλα, το πρόβλημα στην καρδιά της κρίση, εννοώ της οικονομικής, που για μένα πάντα, ήταν η κορυφή του παγόβουνου και όχι μόνο, για μένα η οικονομική κρίση έτσι όπως την παρουσιάζουν δεν υπήρξε ποτέ, για μένα είναι ένα παιχνίδι που παίζεται από τους μεγάλους εις βάρος των μικρών.
Κατά τα λεγόμενα κάποιων το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας σήμερα, είναι το έλλειμμα και το χρέος. Η φοροδιαφυγή, τα σκάνδαλα που όλοι ξέρουμε πως δεν πρόκειται να τιμωρηθούν ποτέ. Οι πολιτικοί που μας κορόιδεψαν και συνεχίζουν και μας κοροϊδεύουν. Σίγουρα ένα από αυτά είναι ή μπορεί να είναι και όλα μαζί. Ας το δούμε, όμως και κάπως διαφορετικά μέσα στη σκέψη μας, ίσως καταλήξουμε στο ότι, το πρόβλημα περιγράφεται με τις λέξεις «αυτογνωσία» και «ντομπροσύνη». Η απουσία τους, ίσως να συνιστά το μεγαλύτερο πρόβλημά μας. Διαχρονικά ναι αλλά και σήμερα στην καρδιά της κρίσης. Η σημασία τους μπορεί να είναι μεγίστης σημασίας και καθοριστική, κυρίως για το μέλλον αυτού του τόπου που λέγεται Ελλάδα.
Αλλά αυτό, το μέλλον, δεν το καθορίζουν μόνον οι πολιτικοί. Το καθορίζουν και οι πολίτες με τη συμπεριφορά, τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται, αλλά κυρίως με τις αποφάσεις τους. Δηλαδή όλοι εμείς.
Η Χώρα μας έζησε τα τελευταία τριάντα χρόνια, σε μία συνεχή ανοδική επίπλαστη πορεία για το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού της, που απαρτίζεται από αυτό που λέμε μικρομεσαία τάξη. Όταν έρχονταν οι στιγμές, που κάποια από τα πράγματα γινόταν δύσκολα, όλοι εμείς, οι ψηφοφόροι και πολίτες αυτού του τόπου, ούτε που θέλαμε ν’ ακούσουμε για δυσκολίες. Κλείναμε με πείσμα τα αυτιά μας, σε όσες φωνές προειδοποιούσαν και κανένας, δεν ελάμβανε τέτοιες αποφάσεις, που θα μπορούσαν να προλάβουν τα χειρότερα. Δυστυχώς κάναμε επιλογή, σε ανθρώπους που μας έλεγαν τα πιο ευχάριστα λόγια. Κανείς μας δεν ήθελε την ντομπροσύνη, γιατί δεν την αντέχαμε.
Τώρα όλοι με ένα μένος είμαστε εναντίον των πολιτικών, χωρίς να θέλουμε ή να μπορούμε να θυμηθούμε λίγο το πρόσφατο ή το απώτερο παρελθόν και να κάνουμε μία σωστή αξιολόγηση.
Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Αυτό που έχει σημασία είναι να μπορούμε από αυτά να διεξάγουμε και τα σωστά συμπεράσματα για τη συνέχεια. Η κρίση δεν είναι καθόλου προσωρινή. Αν νομίζουμε πως θα τη βγάλουμε πάλι καθαρή, όπως σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν, κάνουμε άλλο ένα μεγάλο λάθος. Είτε το θέλουμε, είτε δεν το θέλουμε, δεν υπάρχουν « μάγοι-σωτήρες» με μαγικές-σωτήριες λύσεις στο τσεπάκι.
Μήπως ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε να εμπιστευόμαστε, όσους μας έλεγαν και μας λένε όλα αυτά τα χρόνια την αλήθεια ή έστω λιγότερα ψέματα. Μα πάνω απ’ όλα να είμαστε ντόμπροι με τον εαυτό μας, για να μπορούμε να επιλέγουμε και τους πιο διακεκριμένους και κατάλληλους ανθρώπους και να τους τοποθετούμε στην κατάλληλη θέση, την όποια θέση. Μήπως ήρθε η ώρα, να κάνουμε τις όποιες επιλογές μας, με κριτήριο την πολιτεία και την διαγωγή του άλλου και όχι από το όνομα, τον μηχανισμό, την συναισθηματική φόρτιση που μπορεί να έχουμε εκείνη την στιγμή επειδή μπορεί να είναι κάποιος συγγενείς μας.
Η αυτογνωσία φέρνει την ντομπροσύνη- ειλικρίνεια. Και τα δυο μαζί συντελούν ώστε να έρθει η μετάνοια. Αυτά είναι απαράβατος, πλέον, όρος για την όποια σωτηρία μας, είτε αυτή είναι επίγεια, είτε είναι η Επουράνια Σωτηρία μας.
Γράφω αυτές τις σκέψεις σήμερα εν τω μέσω της Αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής, επειδή έχω την γνώμη, ότι η αξία των θέσεων αυτών έχει γίνει πιο επίκαιρη από ποτέ. Αλλά και επιπλέον, ότι με σιγουριά βλέπω, ότι η αυτογνωσία και η ντομπροσύνη, επανέρχονται ως κριτήρια στις επιλογές πολλών ανθρώπων. Αυτό είναι ένα παρήγορο σημάδι, ακολουθώντας την ανάβαση και βλέποντας τον Γολγοθά, που μπορεί δεν λέω, να είναι δύσκολη και δύσβατή η πορεία, αλλά μόλις φθάσουμε στο καθορισμένο ύψος, του Σταυρού, θα αποτελέσει και την αρχή της Ελπίδας. Της Ελπίδας που φέρνει το μήνυμα, της Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αλλά και της δικής μας αναστάσεως, αλλά και της αναστάσεως του τόπου, στον οποίο ζούμε.
Ας δούμε αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι, το υπόλοιπο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Με περισσότερο προβληματισμό και με μια ανασκόπηση στον εαυτό μας, πάντοτε με το πνεύμα της αλληλεγγύης να διακρίνει τα έργα μας. Μην ξεχνάμε ότι πάντα θα υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι, που έχουν μεγαλύτερες ανάγκες από εμάς.
Καλό υπόλοιπο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και με το καλό στην Αγία Ανάσταση.
Γόρτυνα 23/03/2012 Π ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ.
