Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΕΝΟΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ....

Λίγα λόγια στη μνήμη του αγαπητού μου αδελφού και φίλου και ελάχιστου αδελφού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού Γεωργίου Βασμαριδάκη (Μπουτζουκο)

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι
Χαίρεται.

Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ για να κάνουμε μία προσευχή. Να μνημονεύσουμε, να φέρουμε στο μυαλό μας να θυμηθούμε έναν αγαπημένο και προσφιλή σε εμάς πρόσωπο, τον αγαπημένο σε όλους μας και ιδιαιτέρα σε αυτή εδώ την τοπική εκκλησία και κοινωνία Γεώργιο. Να τελέσουμε αυτό που η Εκκλησία λέει μνημόσυνο.
Είναι δύσκολο να σκιαγραφήσει κανείς τον χαρακτήρα και την συμπεριφορά ενός αγαπητού του προσώπου, γιατί πλημμυρίζεται από ένα πλήθος συναισθημάτων. Στην οικονομία του Θεού ξέρεται τίποτα δεν είναι τυχαίο, αλλά τα πάντα είναι φτιαγμένα με τόση Σοφία και Σύνεση.
Δεν είναι τυχαίο, που διαβάσαμε αυτό το γεμάτο αγάπη και σεβασμό για τον άνθρωπο κομμάτι του Ευαγγελίου, να έχουμε έρθει εδώ και να μνημονεύσουμε  τον άνθρωπο εκείνο που το είχε κάνει βίωμα και πορεύθηκε τηρώντας το σε όλη του τη ζωή
Εδώ ο Χριστός μα δίδει μια Πατρική Νουθεσία και μας λέει να κάνετε στους ανθρώπους, αυτό που επιθυμείται να σας κάνουν. Η νουθεσία του είναι απλή και καταληπτή όλους τους ανθρώπους, από τους γραμματισμένους, μέχρι και τους αγράμματους ανθρώπους όλων των εποχών.
Μας εξηγεί ο Χριστός, ότι αν έχουμε την επιθυμία για μια ομαλή καθημερινή ζωή, να  σεβόμαστε τα πρόσωπα των άλλων ανθρώπων, όπως θέλουμε να σέβονται και αυτοί το δικό μας πρόσωπο. Ο γνώμονας τον οποίον δίνει ο Κύριος στους ανθρώπους είναι απλός και ολιγόλογος και απευθύνεται προς όλους με τις γνωστές εκείνες λέξεις, «καθώς θέλετε, ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, ούτω και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως». Όπως λοιπόν θέλετε να συμπεριφέρονται οι άλλοι άνθρωποι απέναντι σας, κατά τον ίδιο τρόπο να φέρεσθε και σεις προς εκείνους.
Το παράγγελμα δίνεται προς κάθε άνθρωπο και τον πληροφορεί ότι στον ίδιο δρόμο βαδίζουν και τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας. Μας  συνιστά ότι όχι μόνο δεν πρέπει να αγνοούμε  την παρουσία των άλλων, αλλά αντίθετα πρέπει να τους λαμβάνουμε υπ' όψη και να ρυθμίζουμε τις καθημερινές ενέργειες μας συμμεριζόμενοι τη θέση και την παρουσία τους. Η εντολή αυτή αποτελεί τη μεγάλη είσοδο του Παραδείσου. Και παράδεισος δεν είναι ο τόπος της ευχάριστη ζωή αλλά και ο τρόπος για να ζήσεις την ζωή σου με χαρά.  Βασικό ζήτημα που πρέπει να μας απασχολεί είναι, εάν θέλουμε να κάνουν οι άλλοι προς ημάς αυτό που σκεφτόμαστε, να κάνουμε εμείς σε εκείνους. Αν αδιαφορούμε γι’ αυτό, τότε ερχόμαστε σε αντίθεση με τους λόγους του Χριστού που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Ο αγαπημένος μας άνθρωπος που μνημονεύουμε σήμερα, ήταν η προσωποποίηση των παραπάνω λόγων, με μια αστείρευτη χαρά, αγάπησε τον άνθρωπο τον ελάχιστο αδελφό του Χριστού, αγάπησε τη δημιουργία είχε σεβασμό στη φύση και το περιβάλλον, το σπίτι του ήταν πάντοτε ανοικτό για του ξένους, τους περαστικούς, εκείνο το απλοϊκό τραπέζι με το βρισκόμενο έκανε αγάπη σε χιλιάδες ανθρώπους.
Μα όταν αγάπα κανείς τα δημιουργήματα του Θεού, όταν αγαπά κανείς τον Άνθρωπο που είναι η εικόνα του Θεού αγαπά και τον ίδιο το Θεό.  Ο Θεός ανταποδίδει την αγάπη αυτή. Είμαι βέβαιος πως η ψυχή του αγαπημένου μας προσώπου βρίσκεται στην αγκαλιά του Θεού.
Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι. Είναι ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά να παίρνουμε παραδείγματα και να έχουμε ως πρότυπα, πρόσωπα όπως το πρόσωπο του αγαπημένου μας Γεωργίου είναι ανάγκη σε μια κοινωνία ευμετάβλητη που μαστίζεται καθημερινά από την έλλειψη αρχών και αξιών.
Εάν πράγματι θέλουμε να έχουμε κοινωνική γαλήνη και να αποφευχθεί η ακαταστασία και τα κοινωνικά ναυάγια, τότε οφείλουμε όλα τα μέλη της κοινωνίας να έχουμε ως μέτρο της καθημερινής συμπεριφοράς μας το παραπάνω παράγγελμα του Κυρίου. Ας το επαναλάβουμε, «καθώς θέλετε, ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, ούτω και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως». Όπως θέλετε να συμπεριφέρονται σε σας οι άνθρωποι, κατά τον ίδιο τρόπο να συμπεριφέρεστε και σεις προς αυτούς. Αμήν.

Καστέλι Μονοφατσίου.  (Τσιφούτ Καστέλι) 05/10/2014
Πατήρ Δημήτριος