Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

ΣΥΓΝΩΜΗ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι

Χαίρεται.

Τέλειωσε με τη χάρη του  Θεού. Η καταλύσιμη περίοδος του τριωδίου, πέρασαν οι δύο εβδομάδες της κρεοφαγίας και κρεοκατανάλωσης, πέρασε και τελειώνει σήμερα και η εβδομάδα που καταναλώνονται τα τυροκομικά. Αύριο ξεκινά η νηστίσιμη περίοδος του τριώδιου, δηλαδή η Εκκλησία μας έχει ορίζει να απέχουμε, από κάποιες τροφές, που έχουν σαν βάση το κρέας τα ζωικά λίπη και το γάλα και αυτό πάλι όσοι το κάνουν και όσοι έχουν υγεία για να το κάνουν. Τη σημερινή Κυριακή η Εκκλησία μας την λέει  Κυριακή της Συγνώμης.
 Αλήθεια, έχετε παρατηρήσει ποτέ, ότι η λέξη Συγνώμη, είναι μια λέξη που έχει μια δυσκολία στο να την ξεστομίσει κάποιος, έχετε παρατηρήσει πως οι άνθρωποι, χρησιμοποιούν πολύ σπάνια αυτή τη λέξη και πολύ πιο σπάνια την εννοούν και ακόμα ποιο σπάνια τη χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη με την σωστή της διάσταση, με την σωστή έννοια που έχει. Η συγνώμη, αν θα μπορούσαμε, να μιλήσουμε, με μια ορολογία των ημερών, θα την χαρακτηρίζαμε σαν ένα νόμισμα, σαν ένα νόμισμα που έχει δύο όψεις. Αυτή του ανθρώπου που αισθάνεται ότι έχει κάνει κάτι και θέλει να ζητήσει συγνώμη και αυτή του ανθρώπου που έχει «υποστεί» κάτι και πρέπει να συγχωρήσει.
Στην πρώτη περίπτωση όλη η δύναμη και το μυστικό, επικεντρώνεται στο να αναγνωρίσει κανείς το σφάλμα του και να αισθανθεί την ανάγκη, να το διορθώσει .

Στην δεύτερη περίπτωση, του ανθρώπου δηλαδή που πρέπει να συγχωρήσει. Πρέπει να παραδεχτούμε, ότι δεν πρόκειται για μια εύκολη θέση, ούτε για μια θέση ισχύος όπως πολλοί ίσως να νομίζουν, αλλά για μια διαδικασία που περνά από πολλά στάδια και απαιτεί μεγάλα ψυχικά αποθέματα από την πλευρά του.

Εδώ θα ήθελα να δούμε τι δεν είναι η συγνώμη – συγχώρεση. Η συγχώρεση δεν είναι αμνησία. Συγχωρώντας τους ανθρώπους που μας πλήγωσαν, δεν σβήνουμε τα αρνητικά γεγονότα ,από τη μνήμη μας. Ούτε μπορούμε να ξεχάσουμε και δεν πρέπει. Αυτά τα γεγονότα μας υπενθυμίζουν να μην κάνουμε και εμείς τα ίδια. Με τη συγχώρεση, δεν παραβλέπουμε τα γεγονότα. Συγχωρώντας τους ανθρώπους που μας πλήγωσαν δε λέμε πως ότι έγινε το δεχτήκαμε, ήταν ασήμαντο ή «δεν ήταν και τόσο κακό». Ήταν κακό και μας πλήγωσε και διαφοροποίησε σε κάποιο βαθμό τη ζωή μας.

Η συγχώρεση δεν είναι μορφή αυτοθυσίας. Συγχώρεση δεν θα πει καταπιέζω τον εαυτό μου για να ανεχτώ τον άνθρωπο που με πλήγωσε, ούτε ότι φοράω, (μια μασκαρά, να το πω έτσι μια και είμαστε στο κλίμα των ημερών) με ένα ψεύτικο χαμόγελο για να δείχνουμε ευγενικοί. Τη συγχώρεση, δε μπορούμε να τη δώσουμε με μισή καρδιά, η την δίδουμε ή δεν τη δίδουμε,  η συγχωρούμαι ή δεν συγχωρούμαι.   Η συγχώρεση  δεν είναι μια ξεκάθαρη και αυτόματη απόφαση που λαμβάνεται μια φορά. Όσο ειλικρινά και να θέλουμε να αφήσουμε το παρελθόν πίσω  και να συνεχίσουμε τη ζωή μας, δεν γίνεται να ξυπνήσουμε ένα ωραίο πρωί και θα σκεφτούμε ότι σήμερα είναι η ημέρα που θα συγχωρήσω αυτόν που με πλήγωσε. Η συγχώρεση δεν είναι προϊόν προγράμματος και πίεσης. Πρέπει να έρθει φυσικά σαν αποτέλεσμα της αντιμετώπισης των όσων μας πλήγωσαν στο παρελθόν.

Τι είναι τελικά η συγνώμη – συγχώρεση. H συγνώμη είναι εσωτερική διεργασία. Συμβαίνει μέσα μας  και όσο εύκολο ακούγεται, τόσο δύσκολο είναι!.  Η συγνώμη είναι σημάδι θετικής αυτό-εκτίμησης. Βλέπουμε το παρελθόν από τη σωστή του γωνία και αναγνωρίζουμε ότι τα τραύματα και οι αδικίες είναι μόνο ένα μέρος της ζωής μας και τμήμα αυτού που είμαστε και όχι ολόκληρος ο εαυτός μας.
Συγνώμη θα πει ότι αφήνουμε να φύγουν, τα έντονα συναισθήματα που έχουν προξενήσει  γεγονότα του παρελθόντος. Ακόμα θυμόμαστε τι συνέβη, αλλά δε νιώθουμε πια έντονο θυμό, φόβο, πικρία, απέχθεια. Με την συγνώμη, αναγνωρίζουμε ότι δεν χρειαζόμαστε πλέον τη μνησικακία, την απέχθεια και το μίσος. Ούτε σαν δικαιολογία για να πάρουμε λιγότερα από όσα μας αξίζουν, ούτε σαν όπλο για να τιμωρήσουμε τους ανθρώπους που μας πλήγωσαν και να τους κρατάμε σε απόσταση.

Η συγνώμη δεν, ζητά την τιμωρία εκείνων, που μας πλήγωσαν, ούτε να κάνει να υποφέρουν όσους μας προξένησαν πόνο. Η συγνώμη είναι η παραδοχή και η αποδοχή,  πως οτιδήποτε κι αν κάνουμε για να τους τιμωρήσουμε δεν θα μας θεραπεύσει. Η συγνώμη είναι η ελευθερία της ανεργίας που δίδει η αγάπη.  Συγνώμη θα πει ότι προχωρώ μπροστά και αναγνωρίζω, πως υπάρχουν καλύτερα πράγματα στη ζωή κάθε ανθρώπου και πρέπει να στρέψω την προσοχή μου σε αυτά. Η  πιο σημαντική όμως ενεργεία της συγνώμης ,είναι,  ότι είναι μια διαδικασία που την κάνουμε αποκλειστικά  για τον εαυτό μας. Δεν κάνουμε χάρη σε κανέναν, απλά ένα δώρο στον εαυτό μας, προκειμένου να επεξεργαστεί καλύτερα το παρελθόν και να κοιτάξει καλύτερα το μέλλον.  Καλό θα ήταν να αναλογιστούμε όχι μόνο σε ποιους πρέπει να ζητήσουμε εμείς συγνώμη για τη συμπεριφορά μας, αλλά και ποια συμπεριφορά είμαστε έτοιμοι να συγχωρήσουμε. Είναι μια διαδικασία που δεν χωρά εγωισμούς που την μπλοκάρουν, αλλά διάθεση για να προχωρήσουμε τις σχέσεις μας και τις ζωές  μας.

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι. Συγχωράτε με και ο Θεός Συγχωρέσει σας. Να ευχηθώ με το καλό στην Αγία Ανάσταση.

Πατήρ Δημήτριος.

Γόρτυνα 21/02/2015.