ΜΗ ΔΙΩΧΝΕΙΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.

Χαίρεται.

Αρκετές φορές, ο κακός τρόπος σκέψης του ανθρώπου, είναι αξιοθρήνητος. Τα τελικά αποτέλεσμα, αυτού του τρόπου σκέψεις, είναι που   μας γεμίζουν θλίψη, απόγνωση μα και μια έντονη  κατηγορία του εαυτού μας. Που πολλές φορές και αυτή αυτοκατηγορία, δεν μπορεί να διορθώσει το σφάλμα από την παράλογη ενέργεια μας. Καί ό Ήσαΰ της Παλαιάς Διαθήκης «άνεβόησε φωνήν μεγάλην καί πικράν σφόδρα» (Γένεσις 27,34), μετά το πάθημα του, αλλά δεν ξανακέρδισε τα πρωτότοκα του, όταν από λαιμαργία τα παρεχώρησε στον Ιακώβ. Αλήθεια! μερικά σφάλματα μας τί ανυπολόγιστες συνέπειες έχουν στη ζωή μας! Γι' αυτό ό Θεός έντονα μας παραγγέλλει «πρόσεχε σεαυτώ» (Δευτ. 15,9), ώστε, όπως ερμηνεύει ό Μ. Βα­σίλειος, να μη γίνει ποτέ ό νους δούλος των παθών καί τα πάθη κατεξουσιάσουν την ψυχή καί λάθη ανεπανόρθωτα κηλιδώσουν τη ζωή μας.

Ακριβώς για μία απερίσκεπτη αλλά και ολέθρια ενέργεια, μερικών ανθρώπων μας έκαμε λόγο το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα.

Στην περίπτωση των Γαδαρηνών

Το Ευαγγέλιο της σημερινής Κυριακής μας ξαναθύμισε τη θεραπεία από τον Κύριο μας ενός πολύ δυστυχισμένου ανθρώπου. Ή φοβερή αιτία της δυστυχίας του ήταν ή «λεγεών», το πλήθος το αποτρόπαιο πονηρών πνευμάτων, πού είχαν κατασκηνώσει στην ταλαίπωρη ψυχή του. Από εκεί πήγαζε ή αθλιότητα της ζωής του.

Κυριευμένος αλλά και βασανιζόμενος από τον εσμό των απαίσιων υπάρξεων είχε καταντήσει ό δυστυχής, μία απάνθρωπη σχεδόν κτηνώδης ύπαρξη. Μακριά από την κατοικία του, γυμνός, σπάζοντας τις αλυσίδες έτρεχε χωρίς λογική και φρόνηση, σε ερημικές περιοχές και όταν κουραζόταν κατέφευγε για να ξεκουραστεί μέσα στους τάφους, σιμά σε «σκωλήκων βρώμα και δυσωδία».

Αυτόν τον άνθρωπο, «το έργο του διαβόλου» (Α' Ίω. 3,8), έσωσε ό Κύριος μας. Έδιωξε από μέσα του τη λεγεώνα των πονηρών πνευμάτων και την έστειλε σε αγέλη χοίρων. Του επανέφερε τη λογική δύναμη και ψυχική γαλήνη και τον μετέβαλε σε σώφρονα και λογικό, αλλά και νηφάλιο, όπως πριν, άνθρωπο.

Πλην όμως και αυτή ή ευαγγελική ιστορία δεν έχει ευχάριστο τέλος. Αιτία οι συμπατριώτες του υγιή πια και πρώην, δαιμονιζόμενου. Οι Γαδαρηνοί μετά το θαύμα συνάντησαν το θείο Λυτρωτή και τον παρακάλεσαν «άπελθείν άπ' αυτών». Να φύγει! 'Ήταν ανεπιθύμητο πρόσωπο!

 

Δεν έμοιαζαν με εκείνους τους ευγενείς Σαμαρείτες, τους συμπατριώτες της γνωστής μας Σαμαρείτιδος, Αγ. Φωτεινής. Εκείνοι μετά την αποκαλυπτική συνομιλία του Σωτήρα Χριστού με τη Σαμαρείτιδα «ήρώτων μείναι παρ' αύτοϊς· καί έμεινεν εκεί δύο ημέρας» (Ίω. 4,40).

ΟΙ Γαδαρηνοί, έγιναν Γαϊδουρινοί φέρθηκα γαϊδουρινά και  έδιωξαν τον Κύριο Ιησού Χριστό- Γιατί; Διότι θεράπευσε το δαιμονιζόμενο; Διότι τους απάλλαξε από το βάρος και την τρομοκρατία ενός μανιακού; Όχι! Τον παρεκάλεσαν να φύγει από κοντά τους, διότι έβλαψε τα συμφέροντα τους. Τη μεγαλύτερη εντύπωση δεν τους προκάλεσε ή θεραπεία του άρρωστου συμπατριώτη τους, αλλά το πνίξιμο των χοίρων στη λίμνη. Αυτό τους τρομοκράτησε. Την απώλεια των ζώων την ερμήνευσαν με το πονηρό τους το μυαλό ως τιμωρία από το Θεό, αφού ο Νόμος απαγόρευε τη βρώση του χοίρινου, και τη συνδύασαν με άλλες μελλοντικές τιμωρίες για άλλες παραβάσεις τους.

Έτσι  στο μυαλό τους, κυρίαρχη θέση είχε η  ιδέα του συμφέροντος διέπραξαν οι Γαδαρηνοί τη μεγαλύτερη απερισκεψία της ζωής τους διώχνοντας τον Κύριο από κοντά τους. Ασφαλώς και αυτούς θα είχε υπόψη του ο ευαγ­γελιστής Ιωάννης, όταν σημείωνε το μελαγχολικό του συμπέρασμα στον πρόλογο του Ευαγγελίου του: «είς τα ίδια ήλθε {ό Υίός του Θεού), καί οί ίδιοι αυτόν ου παρέλαβαν» (Ίω, 1,11).

Στην περίπτωση των χριστιανών

Αυτή ή «ευγενική» («ήρώτησαν», δηλ. παρακάλεσαν μας είπε ό ιερός Ευαγγελιστής) αποπομπή του Ιησού δεν υπήρξε Ιστορικό «προνόμιο» μόνο των Γαδαρηνών της Γαλιλαίας. Έμελλε να επαναληφθεί και στη ζωή των ανθρώπων, πού πίστεψαν στον Ιησού Χριστό και το Ευαγγέλιο, Ιδίως σε ήμερες πού έχει εφαρμογή ό προφητικός λόγος: «εγγίζει μοι ό λαός ούτος τω στόματι αυτών καί τοις χείλεσι με τιμά, ή δε καρδία αυτών πόρρω απέχει άπ' εμού» (Ματθ. 15,8),

Και το διώξιμο του Ιησού, το ήσυχο και ευγενικό, συμβαίνει όταν έχουμε την εντυπώση -οι δυστυχείς- ότι ή παρουσία του βλάπτει τα συμφέροντα μας.

Πόσοι, για παράδειγμα, νέοι χριστιανοί, μολονότι αναγνωρίζουν τη θεότητα του, δεν τον θέλουν κοντά τους, προκειμένου ν' απολαύσουν απολαύσεις αθέμιτες, πού απαγορεύει ο Λόγος του.

Ή πόσοι άλλοι, πού πιστεύουν, -έτσι νομίζουν-, πού εκκλησιάζονται τακτικά, διώχνουν με τρόπο τον Ιησού από την εργασία τους, από τις επιχειρήσεις τους κ.λπ., διότι έχουν την εσφαλμένη γνώμη, ότι χωρίς κάποιες παραβάσεις, πού Εκείνος δεν δέχεται, δεν πρόκειται να δουν προκοπή. Σε τί διαφέρουν από τους Γαϊδουρινούς - Γαδαρηνούς  του Ευαγγελίου; Ή σε καλύτερη μοίρα βρίσκονται, όσοι προκειμένου να ικανοποιήσουν το πάθος της φιλοδοξίας και φιλοπρωτίας δεν φιμώνουν ερμητικά τη φωνή της συνείδησης τους περιφρονώντας και κανόνες δικαίου και κανόνες ηθικής και αξιοπρέπειας, απεμπολώντας στην αγορά των αξιωμάτων κάθε ιερό και όσιο;

Δυστυχώς ή κατακριτή και αγενέστατη συμπεριφορά των Γαιδουρηνών – Γαδαρηνών, προς τον μακρόθυμο Ιησού επαναλαμβάνεται και από μας τους χριστιανούς, όταν ή παρουσία του θίγει τη φιληδονία, τη φιλαργυρία και τη φιλοδοξία μας.

 

Ένα Τραγικό ολίσθημα

Σίγουρα, αργότερα, θα μετάνιωσαν οι Γαϊδουρινοί -Γαδαρηνοί. της Παλαιστίνης γι' αστή τη «μοιραία» απερισκεψία τους. Χριστέ τί κάναμε! Και ίσως να μην είναι ανάμεσα σ' εκείνους πού «κόψονται καί κλαύσονται» όταν ξαναδούν τον περιφρονημένο Διδάσκαλο «έρχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής» (Ματθ. 24,30)

Με μας όμως τί γίνεται; Γιατί τόση ασυνέπεια μεταξύ θεωρίας και πράξεως; Μεγαλύτερη γοητεία ασκεί ό κόσμος από όση ό γλυκύτατος Κύριος, ό Λυτρωτής των ψυχών μας, ή διδασκαλία του, ή θεία Λατρεία του, ή αιώνια Βασιλεία του; Πώς μας διαφεύγει ότι «παράγει το σχήμα του κόσμου τούτου, ώστε οι χαίροντες {να είναι) ως μη χαίροντες, και οι αγοράζοντες ως μη κατέχοντες, και οί έχοντες γυναίκας ως μη έχοντες...» (Α' Κορ. 7,29-31).

Τρομερός ό λόγος, «διώχνω το Χριστό» και κατάπτυστη ή πράξη των Γαϊδουρινών - Γαδαρηνών. Και όμως! Εμείς οι Σύγχρονοι Γαιδουρινοι,  Εάν δεν αποκτήσουμε, την πρέπουσα συνέπεια, αλλά και να βρεθούμε σε μετάνοια, εάν τις κρίσιμες ώρες δεν υποταχθεί το «συμφέρον» μας στο θέλημα του Χρίστου, τότε αντιγράφουμε το θλιβερό παράδειγμα των Γαδαρηνών και διώχνομαι τον Χριστό από τις ζωές, τις ψυχές και τις καρδιές μας. Μη γένοιτο!

 

Γόρτυνα 19/10/2013

Πατήρ Δημήτριος.