Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.

Χαίρεται.

Ήδη έχει αρχίσει και κοσμικά η περίοδος των Χριστουγέννων που με λαχτάρα όλοι μας μικροί και μεγάλοι περιμένουμε, τα μαγαζιά, οι βιτρίνες, οι δρόμοι οι πλατείες, σιγά σιγά στολίστηκαν, φόρεσαν τα γιορτινά τους, ίσως να είναι λιγότερα τα γιορτινά στολίδια από πέρυσι ή από άλλες χρονιές, αλλά σημασία έχει ότι οι άνθρωποι στόλισαν τα σπίτια τους και τον υλικό κόσμο. Ίσως κάποιοι από εμάς να κάνουμε μια βόλτα στα μαγαζιά, να κάνουμε αγορές ότι αγορές μπορεί ο κάθε ένας μας και ότι του επιτρέπει αυτή η δεινή οικονομική δυσπραγία, θα ρθούν και φέτος τα παιδιά να μας πουν τα κάλαντα, να μας δώσουν ευχές να μας ξανακάνουν και εμάς παιδιά, να θυμηθούμε και εμείς τα παιδικά μας χρόνια πως γιορτάζαμε τότε πως τώρα. Έχει αναρωτηθεί κανείς αδελφοί μου και παιδιά μου πως θέλουμε το φετινό εορτασμό της Του Χριστού Θείας Γέννησης. Άραγε πώς θέλουμε να εορτάσουμε; Κοσμικά ή πνευματικά; μα επιτρέψτε μου να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, να τα με τη σωστή τους τη σειρά.

Ασφαλώς τα Χριστούγεννα έχουν ένα νόημα βαθύτατα Πνευματικό, Άγιο και Σωτήριο. Γιατί μ’ αυτά δεν εορτάζουμε ένα οποιοδήποτε γεγονός, αλλά την ίδια την εμφάνιση, με σάρκα και οστά του Θεού στη γη κι ανάμεσά μας. Ας βάλει ο κάθε άνθρωπος μέσα στο μυαλό του τη μέγιστη τιμή έκανε ο Θεός στα πλάσματα του στα δημιουργήματα του. Μας τίμησε ιδιαίτερα με την επίσκεψή Του αυτή, υπέροχα, ανυπέρβλητα, μοναδικά, καθώς ένωσε την δική μας ανθρώπινη φύση με τη δική Του τη Θεϊκή.

Έτσι έχουμε την εμφάνιση του Θεανθρώπου στην ιστορία . Την ένωση του κτιστού πλάσματος, με τον ίδιο τον Άκτιστο Πλάστη και Θεό. Σκοπός δε αυτής της Θείας παρέμβασης, είναι η Θέωση του ανθρώπου.
Οπότε με τα Χριστούγεννα δεν κάνουμε τίποτα άλλο, από το να ζούμε την αναδημιουργία μας, την ανά-πλάση μας απ’ το κατάντημα στο οποίο μας οδήγησε η αμαρτία, ώστε να επανέλθουμε πάλι στην πρώτη μας κατάσταση.

Να γιατί το μήνυμα των Χριστουγέννων, είναι το πλέον χαρμόσυνο και τόσο ελπιδοφόρο άγγελμα της ιστορίας. Συνεπώς, όταν αποδίδουμε στα Χριστούγεννα το πραγματικό τους νόημα, κι όταν τα εορτάζουμε όπως πρέπει, δηλαδή πνευματικά, τότε επιτυγχάνεται και ο μέγας σκοπός της ενανθρωπήσεως του Θεού, δηλαδή η ένωση μας με Αυτόν, η Θέωσή μας, και καταργείται ο τρισκατάρατος εχθρός, ο διάβολος και το έργο του το έργο του, ακυρώνονται τα σκοτεινά σχέδιά του, απομονώνεται και χάνεται απ’ τη ζωή μας!

Είναι επόμενο, ο ακατονόμαστος να πολέμα τη γέννηση του Χρίστου. Την  πολέμησε έξ άλλου του Χριστού τη γέννηση, ως γεγονός, απ’ το να μη βρίσκεται πανάρετη γυναίκα για να αξιωθεί να γίνει μητέρα Του πράγμα που έγινε τελικά με την Παναγία, ως τους διωγμούς με τη σφαγή των νηπίων απ’ τον Ηρώδη, έτσι την πολεμά έκτοτε, ως εορτή.

Πάρα πολλά έγιναν στο πέρασμα των αιώνων, που δεν είναι δυνατό να εξιστορηθούν εδώ. Θα πω μόνο ένα από αυτά την χειρότερη πολεμική όλων, την εκκοσμίκευση των Χριστουγέννων!

Πρόκειται για εορτασμό όχι πνευματικό, όπως τον αναφέραμε, αλλά εντελώς κοσμικό… Έναν τρόπο που μεταβάλλει το μέγα αυτό υπερκόσμιο γεγονός, σε εγκόσμιο και καθαρά υλιστικό και εμπορικό!

Πουθενά δεν γίνεται λόγος  για πνευματική προετοιμασία, δηλαδή νηστεία, μετάνοια, Θεία Λειτουργία, αλλά και έμπρακτη αγάπη, καλοσύνη, ελεημοσύνη και στοργή στον συνάνθρωπο, για σκέψεις και αποφάσεις πνευματικές.

Λόγος και κουβέντα να γίνεται μονάχα για τα ρεβεγιόν, τα φαγητά, τα γλέντια, τους χορούς, τα ξενύχτια, τα ταξίδια και μάλιστα τα εξωτικά, τα δώρα, τις χαρτοπαιξίες, τα πάσης μορφής θεάματα και διασκεδάσεις, τις κάθε είδους απολαύσεις και ηδονές! Όλα τους τόσο κοσμικά και αντιπνευματικά, όλα τους πτυχές της ωραίας ζωής, και όχι της Ουράνιας Ζωής που ζητά από μας ο Χριστός. Καμία σχέση με τον Θεοπρεπή εορτασμό, όπως τον ορίζει η Εκκλησία.

Φτάσαμε στο σημείο, να κατανοούμε πως έρχονται Χριστούγεννα, από τις στολισμένες βιτρίνες των εμπόρων, από τα φωτάκια που αναβοσβήνουν στο μπαλκόνι του διπλανού μας, απ’ τα έλατα που πωλούνται στους δρόμους, από κάποιες προσκλήσεις σε γεύματα και τα λεγόμενα «εορταστικά» προγράμματα της τηλεόρασης, δηλαδή από τις εκδηλώσεις του κόσμου και ρωτώ σας στην Εκκλησία θα πάει κανείς; Το Σώμα και το Αίμα Αυτού που γεννιέται θα το βάλει κανείς μέσα του;

Η ύλη έχει απόλυτη προτεραιότητα, μιλάμε για την άκρατη κοσμικότητα, για την απόρριψη κάθε πνευματικής πλευράς των πραγμάτων. Μιλάμε για Χριστούγεννα χωρίς Χριστό!

Τα υλικά αγαθά, με τη λογική και το μέτρο και στο βαθμό που μας είναι απαραίτητα, δεν είναι κακά, Αν ήταν κακά ο Θεός δεν θα δημιουργούσε και δε θα έδιδε υλικά πράγματα στον άνθρωπο και αν δεν καθαρίσω και διαρμίστώ το σπίτι μου και αν δε το στολίσω σε ένα Τέτοιο Γεγονός, πότε θα το κάνω;  Τέτοια μεγάλη τιμή μου κάνει και Γεννιέται και έρχεται στη γη Ο ίδιος ο Θεός και θα έχω το σπίτι μου έτσι Στολισμένο θα το έχω, αλλά θα έχω στολίσει και την ψυχή μου να τον περιμένει. Μου έρχονται στο μυαλό τα λόγια του Σεβασμιοτάτου. μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ.κ. Νικολάου «και τα λαμπάκια και το δέντρο καλά είναι, μη μένουμε όμως μόνο σ’ αυτά»!

Ο Ε. Μορέν στο βιβλίο του «Πνεύμα των καιρών» αναφέρει πολύ εύστοχα: «Η ζωή δεν μπορεί να καταναλώσει τα πάντα και η καταναλωτική κοινωνία δεν μπορεί ούτε και θα μπορέσει ποτέ να δώσει τα πάντα»! Λοιπόν, ας προετοιμαστούμε όσο καλύτερα μπορούμε για τον πνευματικό εορτασμό των Χριστουγγένων. Μας είναι απαραίτητη η ευφροσύνη τους. Αυτό το προάγγελμα της Ουράνιας Βασιλείας. Αυτή η απόδειξη ότι μέσα μας ο Χριστός γεννήθηκε…

Με πολλές Εόρτιες Ευχές για τις Αγίες Εορτές του Δωδεκαημέρου και το Νέο Έτος

Γόρτυνα 20/12/2013

Πατήρ Δημήτριος.