Πρός
Τόν Ἱερό Κλῆρο, τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες καί τόν θεοσεβῆ Λαό τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γορτύνης καί Ἀρκαδίας
Ἐγκύκλιος Πρωτοχρονιᾶς Σωτηρίου Ἔτους 2013
'Aγαπητοί μου,
Ὁ νέος χρόνος μᾶς βρίσκει στή συνεχιζόμενη παγκόσμια κρίση, τῶν κοινωνικῶν ἀναβρασμῶν, τοῦ στενέματος τῶν οἰκονομικῶν περιθωρίων, μέ τίς ἐξακριβώσεις τῆς σπατάλης, τῆς διαφθορᾶς καί τῆς ἀνισοκατανομῆς τοῦ πλούτου. Τά τελευταῖα, σέ σχέση μέ τή χώρα μας, καλλιέργησαν τό ὄνειρο τοῦ παραμυθιοῦ, γιά ἕνα καράβι πού ἔπλεε κατάφορτο στό μαγικό λιμάνι τῆς νεοελληνικῆς εἰκονικῆς πραγματικότητας, τοῦ περιούσιου ἐκείνου λαοῦ πού ἕνεκα καί τῆς μεγάλης του ἱστορίας, ἔπρεπε νά ζεῖ στό παραμύθι τοῦ οἰκονομικοῦ θαύματος.
Ἡ διαδρομή ὅμως τοῦ λαοῦ αὐτοῦ κατά τίς χρυσές περιόδους του, μέ ἤ χωρίς πλοῦτο, ἀναφέρεται σέ ἀνθρώπους θυσίας καί ἀξιομίμητης προσφορᾶς, μέ γεγονότα τά ὁποία ἦταν ἀποτέλεσμα πίστης στόν Θεό καί προσήλωσης σέ ἀρχές, πού ἀπέσπασαν τόν θαυμασμό τῆς παγκόσμιας ἱστορίας.
Δυστυχῶς ὅμως τό νεοελληνικό παραμύθι, μή ἔχον σχεδόν καμιά δομική σχέση μέ τό ρωμέϊκο ἦθος, ἔφθασε στό τέλος του καί τώρα τήν ὥρα τῆς κρίσης καί καθώς ξυπνοῦμε ἀπ᾽ αὐτό, μικροί καί μεγάλοι, βλέπουμε ἔκπληκτοι τά συντρίμμια πού ἀφήνει πίσω του γιά τό ἔτος πού ἔφυγε: ἀτομοκεντρισμό μέ χειριστικές συμπεριφορές, εὔθραυστες ὑπάρξεις πρό τῶν ἀντιξοοτήτων, χωρίς πίστη καί ἀρχές, μέ παιδοκεντρικές οἰκογένειες, μέ ραθυμία γιά τό καλό τῆς κοινωνίας, χωρίς φιλότιμο, μέ τελικό ἀποκορύφωμα τήν γιγάντωση τῆς ἀπαξίωσης τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, τήν αὔξηση τῶν ἐγκλημάτων, τῶν αὐτοκτονιῶν καί τόσα ἄλλα.
Γιά δέ τό δυτικοευρωπαϊκό οἰκοδόμημα τῆς οἰκονομικῆς εὐστάθειας, στό ξεκίνημα αὐτοῦ τοῦ νέου ἔτους, παρατηροῦμε ὅτι βρίσκεται σέ μεγαλύτερο ἀδιέξοδο. Χωρίς νά μᾶς διαφεύγουν τά ἀξιέπαινα, πρωτοποριακά καί πολύ χρήσιμα πού προσφέρει τοπικῶς, ἀλλά καί παγκοσμίως ἡ Εὐρώπη, μέρος τῶν ἰθυνόντων της, ἄρχισε σιγά – σιγά νά ξυπνᾶ ἀπό τό δικό της παραμύθι πού ἔλεγε καί αὐτό ὅτι ἀρκεῖ τό πλοῖο νά εἶναι πλῆρες ἀγαθῶν, χωρίς πνευματικές ἀρχές καί παραμέτρους. Δέν εἶναι ἄγνωστο πώς ἡ χριστιανική Εὐρώπη, υἱοθέτησε τόν θάνατο τοῦ Θεοῦ πού κήρυξε ὁ Νίτσε. Κάτω, λοιπόν, ἀπό τή σκιά αὐτοῦ τοῦ θανάτου, ὁ δημιουργηθείς ὑπεράνθρωπός της, ἔγινε ὁ ἀγέρωχος καπετάνιος τοῦ παραμυθιοῦ πού τώρα γυρίζει μαζεύοντας τά ἐπιπλέοντα ἀπό ἀνθρώπινα κοινωνικά ναυάγια.
Ἡ γηραιά Ἤπειρος, ὁ νηογνώμονας τοῦ πλοίου, εἴτε μέ περιοδικές, εἴτε μέ ἔκτακτες ἐπιθεωρήσεις ἀπό οἰκονομικές συγκλίσεις, θά ἐγκλωβίζεται στή στενωπό τοῦ καταναλωτισμοῦ πού γέννησε νέες κοινωνίες θανάτου, ὅσο θά κολυμπᾶ στά ρηχά νούμερα τῆς μεταϊστορίας. Ὁ μεγάλος Ντοστογιέφσκι, προεῖπε: «Θέλω νά πάω εἰς τήν Εὐρώπην καί γνωρίζω ὅτι μεταβαίνω εἰς νεκροταφεῖον».
Ὅσο ἡ εὐρωζώνη θά ἀφήνεται στήν ἐν λόγῳ σκιά, τόσο καί περισσότερο θά ἀπογράφει διαδοχικές κοινωνικές ἀστοχίες. Οἱ εὐρωπαϊκές κοινωνίες τῶν πολυπολιτισμῶν δέν θά ἔχουν ποτέ συνοχή ἐφαρμόζοντας οὐδετεροθρησκευτικά συστήματα καί κάνοντας φιέστες ἑνός ἀόριστου πολιτισμοῦ. Πολιτισμός χωρίς Θεό δέν ὑπάρχει καί «…χωρίς Θεό καί ἠθική ὅλα ἐπιτρέπονται…». Τόλμη γιά τήν Εὐρώπη θά ἦταν νά συμπεριλάβει στό σύνταγμά της τό χριστιανικό πολιτισμό, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τήν ἐγγύηση γιά τήν ἀπόρριψη κάθε μορφῆς βίας καί ρατσισμοῦ, χωρίς τόν θλιβερό ἐμπαιγμό τῶν θρησκευτικῶν μας συμβόλων.
Ὅταν ὁ Χριστός πειράχτηκε ἀπό τό διάβολο στήν ἔρημο πού τοῦ εἶπε: «Ἄν εἶσαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, πές ὥστε οἱ λίθοι αὐτοί νά γίνουν ἄρτοι», ἐκεῖνος ἀποκρίθηκε καί εἶπε· εἶναι γραμμένο, μέ ἄρτο μόνο δέ θά ζήσει ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά μέ κάθε λόγο πού βγαίνει ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ». (Ματθ. 4, 3-4)
«Ἀγαθόν ἐλπίζειν ἐπί Κύριον ἤ ἐλπίζειν ἐπ᾽ ἄρχοντας» (Ψαλμ. 117, 9). Αὐτή τήν ἐλπίδα προβάλλουμε στήν ἀρχή αὐτοῦ τοῦ νέου ἔτους, νά ἐλπίζουμε στόν Θεό, νά μήν ἀπελπιζόμαστε, νά πιστεύουμε καί νά ὑπομένουμε τίς δυσκολίες πού ἐμεῖς ὅλοι δημιουργήσαμε. Ἐμεῖς ὡς ὀρθόδοξοι χριστιανοί καλούμαστε ἀπό τόν Κύριο νά μένουμε στίς παραδόσεις μας, νά προσευχόμαστε, νά ἔχουμε ταπείνωση καί ἀγάπη πρός πάντα ἄνθρωπον.
Παράλληλα, μετά τήν πίστη καί τήν ἐλπίδα μας πρός τόν Πανάγαθο Θεό, νά δείξουμε ἀγάπη καί νά στηρίξουμε ἀπό τό ὑστέρημά μας, κάθε προσπάθεια τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας γιά τήν ἀνακούφιση τῶν ἐνδεῶν συνανθρώπων μας, ὅπως τά συσσίτια, τίς τράπεζες τροφίμων καί κάθε ἄλλη συνδρομή πρός αὐτή τήν κατεύθυνση. Τά περιττά πράγματα μποροῦμε νά τά περιορίσουμε καί νά τά κάνουμε προσφορά ἑνός πιάτου φαγητοῦ ἤ μιᾶς τσάντας τροφίμων γιά ἐκείνους πού τά ἔχουν ἀνάγκη. Παρακαλοῦμε πατρικῶς, πλησιάσετε καί κατά τό νέο ἔτος 2013, τίς Ἐκκλησίες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, γιά νά προσφέρετε τό δυνάμενο, ὑπέρ τῶν φτωχῶν.
Μέ αὐτές τίς σκέψεις καί εὐχές σᾶς εὐλογοῦμε ὅλους καί σᾶς εὐχόμαστε καλή καί εὐλογημένη χρονιά.-
Μέ θερμές, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ἑόρτιες εὐχές
† Ὁ Γορτύνης καί Ἀρκαδίας Μακάριος
