Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι
ΧΡΙΣΤΌΣ ΑΝΕΣΤΗ.
Ο Χριστός
θεραπεύει τον παράλυτο που για τριάντα οκτώ χρόνια βρισκόταν κατάκοιτος και μόνος σε μια από τις πέντε στοές της Ιουδαϊκής
Κολυμβήθρας του Βηθεσδά. Δίνοντας του τη συμβουλή, μην ξανά αμαρτήσεις γιατί θα
πάθεις χειρότερα. Εδώ γενάτε το ερώτημα ο παράλυτος αρρώστησε λόγο των αμαρτιών
του;
Βεβαίως και όχι μόνο αυτός,
αλλά όλοι μας. Εδώ ο Χριστός μας φανερώνει το μεγάλο πρόβλημα που συσσώρευσε η
αμαρτία στο ανθρώπινο γένος . Όταν ο άνθρωπος αποφάσισε να έλθει αντιμέτωπος με
το Θεό, καταστρέφοντας την μέχρι τότε σχέση της υπακοής και της αγάπης, δεν του
περνούσε από το μυαλό τι ασκούς του Αιόλου. άνοιγε πάνω από το κεφάλι του.
Η είσοδος της αμαρτίας έφερε στον
άνθρωπο, όχι την θέωση, αλλά την φθορά και τον Θάνατο. Για ότι περνάμε είναι επιλογή
της ελευθέριας μας και συνέπεια των επίλογων μας. Μισθός της αμαρτίας ο θάνατο ενώ
δώρο του Θεού η αιώνια ζωή
Η φθορά είναι οι διάφορες ασθένειες, ἡ γήρανση και ο θάνατος, μα και τα άλλα
παθήματα πού καταπονούν ψυχικά και σωματικά τον άνθρωπο (πόλεμος, αδικία,
φτώχεια, καταπίεση, στέρηση ελευθερίας, ποικιλότροπη εκμετάλλευση, και κάθε
είδους βασανιστήρια κ. λ. π.). Από την έλλειψη του πόνου της λύπης και του στεναγμού
που έχει ο παράδεισος, ο άνθρωπος βρέθηκε στο πύρινο καμίνι της ψυχικής και σωματικής
οδύνης με αποκορύφωμα τον θάνατο που υπάρχει στην κόλαση
Η καταστροφική επέκταση τής αμαρτίας
σέ γενικό, πανανθρώπινο συλλογικό επίπεδο θα βρει απέναντί της τη δυναμική επέμβαση
του Θεού σε τρεις περιπτώσεις.
Η πρώτη είναι αμέσως μετά την πτώση των πρωτοπλάστων τότε που το
ανθρώπινο γένος αριθμούσε δύο μέλη έναν άνδρα και μία γυναίκα ο Θεός επεμβαίνει
και επιτρέπει το βιολογικό θάνατο, για να μη ζει αιώνια ο άνθρωπος και
αμαρτάνει αιώνια, διαιωνίζοντας έτσι το κακό
Η δεύτερη δυναμική επέμβαση τού Θεού, απέναντι,
στο συλλογικό κακό, είναι ο κατακλυσμός επί των ημέρων του Νώε, γιατί οι
άνθρωποι έκτος οκτώ αριθμημένων ψυχών, είχε γίνει σάρκα το φρόνημα τους .
Την Τρίτη επέμβαση την περιμένουμε ακόμη. Θα είναι ἡ Δευτέρα Παρουσία του, όπου
και θα επέλθει το τέλος του κόσμου, με την μορφή που τον γνωρίζουμε μέχρι
σήμερα. Θα συμβεί, όταν οι άνθρωποι, εκτός πάλι ολίγων, θα φτάσουν σε πλήρη
απόσταση από το Θεό, θα προσκυνούν και θα λατρεύουν το διάβολο και τα όργανα
του.
Αλλά
ενδιάμεσα, πάντα ο Θεός επεμβαίνει ενάντια στην αμαρτία και το κακό, στην προσωπική
ζωή του κάθε ενός αμαρτωλού.
Φεύγουμε
λοιπόν από την αμαρτία Γιατί θα
πηγαίνουμε διαρκώς από το κακό στο χειρότερο.
Τεφέλι
10 Μάιου 2025
Εσπερινός
του παραλυτικού
Π.
Δημήτριος.
