Αγαπητοί
μου αδελφοί και φίλοι.
Χαίρετε
Προχωρούμε,
με σιγανά, αλλά σταθερά βήματα προς την
Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, κατά την όποια ο Χριστός
πραγματοποιεί την πορεία πού είχε πολλές φορές αναγγείλει για να προετοιμάσει τούς αγίους μαθητές και απόστολούς του για
Τον Σταυρό, Τον Τάφο και την Ανάσταση
του «Μέλλει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων καὶ ἀποκτενοῦσιν
αὐτὸν καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται» (Ματθ. 17, 22-23).
Την
πορεία αυτή μάς υπενθυμίζει ο Υμνωδός το
βράδυ της Κυριακής των τ Βαΐων, στον Όρθρο τής Μεγάλης Δευτέρας που ξεκινάει
η ακολουθία του Νυμφίου ακούμε Κάθισμα: «Τὰ
πάθη τὰ σεπτὰ ἡ παροῦσα ἡμέρα ὡς φῶτα σωστικὰ ἀνατέλλει τῷ κόσμῳ». Αν και
πρόκειται για την πιο επώδυνη διαδικασία
που γνώρισε ο κόσμος. Εδώ τα Πάθη
είναι δόξα και λαμπρότητα για τον Χριστό. Ακτινοβολούν και φέγγουν στον κόσμο
για να σώσουν τον κόσμο.
Η
πρώτη λοιπόν ήμερα πού παρουσιάζει «τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου τὰς ἀπαρχάς», ἤδη
«λαμπροφορεῖ». Δοξάζουμε ευγνώμονα και πανηγυρίζουμε «τὴν ἀπόρρητον
Λόγου Θεοῦ κατάβασιν», δεν κλαίμε και δεν μοιρολογούμε για τα βάσανα του
Χριστού.
Η
σταυρική πορεία του Χριστού, δηλώνετε με την παραβολή του Αμπελώνος που ακούμε
στην Ευαγγελική περικοπή από το πρώτο
βράδυ. Εκεί οι κακοί γεωργοί έδειραν, επέκτειναν, λιθοβόλησαν τούς δούλους πού
έστειλε το αφεντικό τους για να παραλάβουν τούς καρπούς. Στη συνέχεια σκέφτηκαν
να κάνουν το ίδιο και στον γιο του κυρίου τους. «Δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ
κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ». Ἔτσι λοιπὸν τὸν συνέλαβαν καὶ «ἐξέβαλον
ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος καὶ ἀπέκτειναν αὐτόν».
Αποδοκιμάζεται
λοιπόν ο Χριστός, εξοντώνεται από τους ανθρώπους που ο ίδιος τους εμπιστεύτηκε
τα δικά του. Καταδέχεται «σταυρόν, ετασμοὺς (ανακρίσεις) και
μάστιγας, Πιλάτο κρινόμενος». Τον δέρνουν στο πρόσωπο οι δούλοι και
ανέχεται τα πάντα, «ἵνα σώσῃ τὸν ἄνθρωπον».
Μα
ο θάνατος δεν είναι το τέλος του Χριστού και το τέλος για κανένα που έχει πίστη
στο Χριστό, όπως νόμισαν και νομίζουν οι φονιάδες του. Ο θάνατός για το Χριστό
είναι ὁ λίθος που τον «ἀπεδοκίμασαν οἱ
οἰκοδομοῦντες», που τον πέταξαν για ακατάλληλο
για το χτίσιμο, αλλά ο λίθος «οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας». Έγινε ακρογωνιαίος.
Το αγκωνάρι εκείνο που κρατάει και στηρίζει όλη την οικοδομή. «Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη».
Η Εκκλησία θεμελιώθηκε περίτρανα και χωρίς κραδασμούς πάνω στο αίμα τού Χριστού,
που κανένας δεν μπορεί να την γκρεμίσει
πλέον. (Ματθ. 21, 33-42).
Πάνω
σε αυτήν την οικοδομή μας καλεί να χτίσουμε κι εμείς. «Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε»,
λέει (διά Παύλου) Ο Χριστός (Α΄ Κορ. 3, 9).
Καλή
Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα
Με
Υγεία Στην Αγία Ανάσταση
Τεφέλι Παρασκευή του Λαζάρου 2025
